뜻

1. 실패, 패배, 정복 당함

1. inferiority ; state of being vanquished; discomfiture

유사 형태

• ἡττηθεὶς (82)
• ἥττης (68)
• ἡττήθη (44)
• ἡττήθησαν (43)
• ἡττῆσθαι (29)
• ἡττημένον (22)
• ἡττηθέντα (20)
• ἡττημένοι (19)
• ἡττημένος (18)
• ἡττημένων (16)
• ἡττηθῆναι (16)
• ἥττητο (13)
• ἡττηθῇ (11)
• ἥττηται (9)
• ἡττηθείς (8)
• ἥττῃ (7)
• ἡττηθεῖσι (6)
• ἥττηνται (6)
• ἡττήθημεν (5)
• ἡττημένου (5)
• ἡττηθέντι (4)
• ἥττησε (4)
• ἥττηντο (4)
• ἡττήμεθα (3)
• ἡττηθῶσι (3)
• ἥττημα (3)
• ἡττήθην (3)
• ἡττήθης (2)
• ἡττηθῶσιν (2)
• ἡττήσῃ (2)
• ἡττημένῳ (2)
• ἡττημένην (2)
• ἡττηθείη (2)
• ἡττηθῇς (2)
• ἥττησαν (2)
• ἣττης (2)
• ἥττηντ (1)
• ἡττηθῶ (1)
• ἡττήσασαν (1)
• ἥττησο (1)
• ἡττημένη (1)
• ἡ̔́ττηντο (1)
• ἡττῆσαι (1)
• ἡττήσεσθε (1)
• ἣττηται (1)
• ἡττηκότες (1)
• ἥττηνταί (1)
• ἡττήσει (1)
• ἡττημένης (1)
• ἡττήσας (1)
• ἡττητέα (1)
• ἥττημαι (1)
• ἥττηντό (1)
• ἡττηθέντ (1)
• ἥττησεν (1)
• ἡττηθεῖσα (1)
• ἥττησθ (1)
• ἡττήμεθ (1)
• ἡττηθέντε (1)
• ἡττήσεται (1)
• ἡττῆται (1)
• ἡττηθὲν (1)
• ἡττήσεις (1)
• ἥττησθε (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.