Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

φυσητήρ

Third declension Noun; Masculine Transliteration:

Principal Part: φυσητήρ φυσητῆρος

Structure: φυσητηρ (Stem)

Etym.: fusa/w

Sense

  1. an instrument for blowing, blowpipe or tube

Declension

Third declension
Singular Dual Plural
Nominative φυσητήρ φυσητῆρε φυσητῆρες
Genitive φυσητῆρος φυσητήροιν φυσητήρων
Dative φυσητῆρι φυσητήροιν φυσητῆρσιν*
Accusative φυσητῆρα φυσητῆρε φυσητῆρας
Vocative φυσητήρ φυσητῆρε φυσητῆρες

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἡ δὲ γαστήρ μου ὥσπερ ἀσκὸσ γλεύκουσ ζέων δεδεμένοσ ἢ ὥσπερ φυσητὴρ χαλκέωσ ἐρρηγώσ. (Septuagint, Liber Iob 32:19)
  • ἐξέλιπε φυσητὴρ ἀπὸ πυρόσ, ἐξέλιπε μόλυβδοσ. εἰσ κενὸν ἀργυροκόποσ ἀργυροκοπεῖ, πονηρία αὐτῶν οὐκ ἐτάκη. (Septuagint, Liber Ieremiae 6:29)
  • τίκτει δὲ διὰ τοῦ λεγομένου φυσητῆροσ, ὅσ ἐστι πόροσ τῷ σώματι, καὶ τίκτει ᾠὰ βοτρυδόν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 101 2:2)
  • ἐπεάν φυσητῆρασ λάβωσι ὀστεί̈νουσ αὐλοῖσι προσεμφερεστάτουσ, τούτουσ ἐσθέντεσ ἐσ τῶν θηλέων ἵππων τά ἄρθρα φυσῶσι τοῖσι στόμασι, ἄλλοι δὲ ἄλλων φυσώντων ἀμέλγουσι. (Herodotus, The Histories, book 4, chapter 2 1:2)
  • ὡσ δ’ αὕτωσ ἔχει καὶ περὶ τῶν κητέων ἁπάντων, ὀρύγων τε καὶ φαλαινῶν καὶ φυσητήρων, ὧν ἀναφυσησάντων φαίνεταί τισ νεφώδουσ ὄψισ κίονοσ τοῖσ πόρρωθεν ἀφορῶσι· (Strabo, Geography, book 3, chapter 2 14:3)

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION