Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

εὐορκέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: εὐορκέω εὐορκήσω

Structure: εὐορκέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to be faithful to one's oath

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εὐόρκω εὐόρκεις εὐόρκει
Dual εὐόρκειτον εὐόρκειτον
Plural εὐόρκουμεν εὐόρκειτε εὐόρκουσιν*
SubjunctiveSingular εὐόρκω εὐόρκῃς εὐόρκῃ
Dual εὐόρκητον εὐόρκητον
Plural εὐόρκωμεν εὐόρκητε εὐόρκωσιν*
OptativeSingular εὐόρκοιμι εὐόρκοις εὐόρκοι
Dual εὐόρκοιτον εὐορκοίτην
Plural εὐόρκοιμεν εὐόρκοιτε εὐόρκοιεν
ImperativeSingular εὐο͂ρκει εὐορκεῖτω
Dual εὐόρκειτον εὐορκεῖτων
Plural εὐόρκειτε εὐορκοῦντων, εὐορκεῖτωσαν
Infinitive εὐόρκειν
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐορκων εὐορκουντος εὐορκουσα εὐορκουσης εὐορκουν εὐορκουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εὐόρκουμαι εὐόρκει, εὐόρκῃ εὐόρκειται
Dual εὐόρκεισθον εὐόρκεισθον
Plural εὐορκοῦμεθα εὐόρκεισθε εὐόρκουνται
SubjunctiveSingular εὐόρκωμαι εὐόρκῃ εὐόρκηται
Dual εὐόρκησθον εὐόρκησθον
Plural εὐορκώμεθα εὐόρκησθε εὐόρκωνται
OptativeSingular εὐορκοίμην εὐόρκοιο εὐόρκοιτο
Dual εὐόρκοισθον εὐορκοίσθην
Plural εὐορκοίμεθα εὐόρκοισθε εὐόρκοιντο
ImperativeSingular εὐόρκου εὐορκεῖσθω
Dual εὐόρκεισθον εὐορκεῖσθων
Plural εὐόρκεισθε εὐορκεῖσθων, εὐορκεῖσθωσαν
Infinitive εὐόρκεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐορκουμενος εὐορκουμενου εὐορκουμενη εὐορκουμενης εὐορκουμενον εὐορκουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εὐορκήσω εὐορκήσεις εὐορκήσει
Dual εὐορκήσετον εὐορκήσετον
Plural εὐορκήσομεν εὐορκήσετε εὐορκήσουσιν*
OptativeSingular εὐορκήσοιμι εὐορκήσοις εὐορκήσοι
Dual εὐορκήσοιτον εὐορκησοίτην
Plural εὐορκήσοιμεν εὐορκήσοιτε εὐορκήσοιεν
Infinitive εὐορκήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐορκησων εὐορκησοντος εὐορκησουσα εὐορκησουσης εὐορκησον εὐορκησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εὐορκήσομαι εὐορκήσει, εὐορκήσῃ εὐορκήσεται
Dual εὐορκήσεσθον εὐορκήσεσθον
Plural εὐορκησόμεθα εὐορκήσεσθε εὐορκήσονται
OptativeSingular εὐορκησοίμην εὐορκήσοιο εὐορκήσοιτο
Dual εὐορκήσοισθον εὐορκησοίσθην
Plural εὐορκησοίμεθα εὐορκήσοισθε εὐορκήσοιντο
Infinitive εὐορκήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐορκησομενος εὐορκησομενου εὐορκησομενη εὐορκησομενης εὐορκησομενον εὐορκησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ηὐο͂ρκουν ηὐο͂ρκεις ηὐο͂ρκειν*
Dual ηὐόρκειτον ηὐορκεῖτην
Plural ηὐόρκουμεν ηὐόρκειτε ηὐο͂ρκουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ηὐορκοῦμην ηὐόρκου ηὐόρκειτο
Dual ηὐόρκεισθον ηὐορκεῖσθην
Plural ηὐορκοῦμεθα ηὐόρκεισθε ηὐόρκουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • μὴ εὐορκεῖτε· (Demosthenes, Speeches 21-30, 272:4)

Synonyms

  1. to be faithful to one's oath

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION