Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

εὐκαιρέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: εὐκαιρέω εὐκαιρήσω

Structure: εὐκαιρέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to devote one's leisure

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εὐκαίρω εὐκαίρεις εὐκαίρει
Dual εὐκαίρειτον εὐκαίρειτον
Plural εὐκαίρουμεν εὐκαίρειτε εὐκαίρουσιν*
SubjunctiveSingular εὐκαίρω εὐκαίρῃς εὐκαίρῃ
Dual εὐκαίρητον εὐκαίρητον
Plural εὐκαίρωμεν εὐκαίρητε εὐκαίρωσιν*
OptativeSingular εὐκαίροιμι εὐκαίροις εὐκαίροι
Dual εὐκαίροιτον εὐκαιροίτην
Plural εὐκαίροιμεν εὐκαίροιτε εὐκαίροιεν
ImperativeSingular εὐκαῖρει εὐκαιρεῖτω
Dual εὐκαίρειτον εὐκαιρεῖτων
Plural εὐκαίρειτε εὐκαιροῦντων, εὐκαιρεῖτωσαν
Infinitive εὐκαίρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐκαιρων εὐκαιρουντος εὐκαιρουσα εὐκαιρουσης εὐκαιρουν εὐκαιρουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εὐκαίρουμαι εὐκαίρει, εὐκαίρῃ εὐκαίρειται
Dual εὐκαίρεισθον εὐκαίρεισθον
Plural εὐκαιροῦμεθα εὐκαίρεισθε εὐκαίρουνται
SubjunctiveSingular εὐκαίρωμαι εὐκαίρῃ εὐκαίρηται
Dual εὐκαίρησθον εὐκαίρησθον
Plural εὐκαιρώμεθα εὐκαίρησθε εὐκαίρωνται
OptativeSingular εὐκαιροίμην εὐκαίροιο εὐκαίροιτο
Dual εὐκαίροισθον εὐκαιροίσθην
Plural εὐκαιροίμεθα εὐκαίροισθε εὐκαίροιντο
ImperativeSingular εὐκαίρου εὐκαιρεῖσθω
Dual εὐκαίρεισθον εὐκαιρεῖσθων
Plural εὐκαίρεισθε εὐκαιρεῖσθων, εὐκαιρεῖσθωσαν
Infinitive εὐκαίρεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐκαιρουμενος εὐκαιρουμενου εὐκαιρουμενη εὐκαιρουμενης εὐκαιρουμενον εὐκαιρουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εὐκαιρήσω εὐκαιρήσεις εὐκαιρήσει
Dual εὐκαιρήσετον εὐκαιρήσετον
Plural εὐκαιρήσομεν εὐκαιρήσετε εὐκαιρήσουσιν*
OptativeSingular εὐκαιρήσοιμι εὐκαιρήσοις εὐκαιρήσοι
Dual εὐκαιρήσοιτον εὐκαιρησοίτην
Plural εὐκαιρήσοιμεν εὐκαιρήσοιτε εὐκαιρήσοιεν
Infinitive εὐκαιρήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐκαιρησων εὐκαιρησοντος εὐκαιρησουσα εὐκαιρησουσης εὐκαιρησον εὐκαιρησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εὐκαιρήσομαι εὐκαιρήσει, εὐκαιρήσῃ εὐκαιρήσεται
Dual εὐκαιρήσεσθον εὐκαιρήσεσθον
Plural εὐκαιρησόμεθα εὐκαιρήσεσθε εὐκαιρήσονται
OptativeSingular εὐκαιρησοίμην εὐκαιρήσοιο εὐκαιρήσοιτο
Dual εὐκαιρήσοισθον εὐκαιρησοίσθην
Plural εὐκαιρησοίμεθα εὐκαιρήσοισθε εὐκαιρήσοιντο
Infinitive εὐκαιρήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐκαιρησομενος εὐκαιρησομενου εὐκαιρησομενη εὐκαιρησομενης εὐκαιρησομενον εὐκαιρησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ηὐκαῖρουν ηὐκαῖρεις ηὐκαῖρειν*
Dual ηὐκαίρειτον ηὐκαιρεῖτην
Plural ηὐκαίρουμεν ηὐκαίρειτε ηὐκαῖρουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ηὐκαιροῦμην ηὐκαίρου ηὐκαίρειτο
Dual ηὐκαίρεισθον ηὐκαιρεῖσθην
Plural ηὐκαιροῦμεθα ηὐκαίρεισθε ηὐκαίρουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • "πάντασ σὺ κακῶσ λέγεισ, ἵνα ἀπολογούμενοι μὴ εὐκαιρῶμεν περὶ τῆσ σῆσ κακίασ λέγειν; (Plutarch, Apophthegmata Laconica, , section 91)
  • "πάντασ σὺ κακῶσ λέγεισ, ἵνα ἀπολογούμενοι μὴ εὐκαιρῶμεν περὶ τῆσ; (Plutarch, Apophthegmata Laconica, , section 91)
  • Ἀθηναῖοι δὲ πάντεσ καὶ οἱ ἐπιδημοῦντεσ ξένοι εἰσ οὐδὲν ἕτερον ηὐκαίρουν ἢ λέγειν τι ἢ ἀκούειν τι καινότερον. (, chapter 14 142:1)
  • ὁ γὰρ Μάνιοσ κατὰ μὲν τὸ παρὸν οὐκ ἔφασκεν εὐκαιρεῖν, περισπώμενοσ ὑπὸ τῆσ τῶν ἐκ τῆσ Ἡρακλείασ λαφύρων οἰκονομίασ· (Polybius, Histories, book 20, chapter 9 4:1)

Synonyms

  1. to devote one's leisure

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION