ἐπισκευή
First declension Noun; Feminine
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ἐπισκευή
Structure:
ἐπισκευ
(Stem)
+
η
(Ending)
Sense
- repair, restoration
- materials for repair or equipment, stores
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ὑπὸ δὲ τὴν ἑώ τὰσ νέασ ἐνεώλκεεν, ἐπισκευῆσ τε εἵνεκα, ὅσαι αὐτέων κατὰ τὸν πλόον ἐπεπονήκεσαν, καὶ ἅμα ὅτι ἐν τῷ χώρῳ τούτῳ ὑπολείπεσθαί οἱ ἐδόκεε τὸν πολλὸν στρατόν. (Arrian, Indica, chapter 33 9:2)
- ἐν δὲ τῇ Ῥώμῃ καλιάσ τισ Ἄρεοσ ἱερὰ περὶ τὴν κορυφὴν ἱδρυμένη τοῦ Παλατίου συγκαταφλεγεῖσα ταῖσ πέριξ οἰκίαισ ἑώσ ἐδάφουσ, ἀνακαθαιρομένων τῶν οἰκοπέδων ἕνεκα τῆσ ἐπισκευῆσ, ἐν μέσῃ τῇ περικαύστῳ σποδῷ τὸ σύμβολον τοῦ συνοικισμοῦ τῆσ πόλεωσ διέσωσεν ἀπαθέσ, ῥόπαλον ἐκ θατέρου τῶν ἄκρων ἐπικάμπιον, οἱᾶ φέρουσι βουκόλοι καὶ νομεῖσ οἱ μὲν καλαύροπασ, οἱ δὲ λαγωβόλα καλοῦντεσ, ᾧ Ῥωμύλοσ ὀρνιθευόμενοσ διέγραφε τῶν οἰωνῶν τὰσ χώρασ, ὅτε τὴν πόλιν οἰκίζειν ἔμελλεν. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 14, chapter 2 4:1)
- ἐπειδὴ Δημοσθένησ Δημοσθένουσ Παιανιεὺσ γενόμενοσ ἐπιμελητὴσ τῆσ τῶν τειχῶν ἐπισκευῆσ καὶ προσαναλώσασ εἰσ τὰ ἔργα ἀπὸ τῆσ ἰδίασ οὐσίασ τρία τάλαντα ἐπέδωκε ταῦτα τῷ δήμῳ, καὶ ἐπὶ τοῦ θεωρικοῦ κατασταθεὶσ ἐπέδωκε τοῖσ ἐκ πασῶν τῶν φυλῶν θεωροῖσ ἑκατὸν μνᾶσ εἰσ θυσίασ, δεδόχθαι τῇ βουλῇ καὶ τῷ δήμῳ τῷ Ἀθηναίων ἐπαινέσαι Δημοσθένην Δημοσθένουσ Παιανιέα ἀρετῆσ ἕνεκα καὶ καλοκαγαθίασ ἧσ ἔχων διατελεῖ ἐν παντὶ καιρῷ εἰσ τὸν δῆμον τὸν Ἀθηναίων, καὶ στεφανῶσαι χρυσῷ στεφάνῳ, καὶ ἀναγορεῦσαι τὸν στέφανον ἐν τῷ θεάτρῳ Διονυσίοισ τραγῳδοῖσ καινοῖσ· (Demosthenes, Speeches 11-20, 172:1)
- εἰ γὰρ μνησθείη τειχῶν ἐπισκευῆσ ἢ πύργου, ἢ ὡσ ἀπήγετό ποι τισ, εὐθὺσ ἐβοᾶτε καὶ ἐγελᾶτε, καὶ αὐτοὶ ἐλέγετε τὴν ἐπωνυμίαν τῶν ἔργων ὧν σύνιστε αὐτῷ. (Aeschines, Speeches, , section 808)
- ἰδίᾳ μὲν ἕκαστοι ταῦτα, κοινῇ δ’ ἐπιμελοῦνται τῶν τε ἰδίων καὶ τῶν πολιτικῶν καὶ τῆσ τῶν δημοσίων ἐπισκευῆσ, τειχῶν τε καὶ ἀγορᾶσ καὶ λιμένων καὶ ἱερῶν. (Strabo, Geography, book 15, chapter 1 102:11)