Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐπιβήτωρ

Third declension Noun; Masculine Transliteration:

Principal Part: ἐπιβήτωρ ἐπιβήτορος

Structure: ἐπιβητωρ (Stem)

Etym.: e)pibai/nw

Sense

  1. one who mounts, a mounted

Declension

Third declension
Singular Dual Plural
Nominative ἐπιβήτωρ ἐπιβήτορε ἐπιβήτορες
Genitive ἐπιβήτορος ἐπιβητόροιν ἐπιβητόρων
Dative ἐπιβήτορι ἐπιβητόροιν ἐπιβήτορσιν*
Accusative ἐπιβήτορα ἐπιβήτορε ἐπιβήτορας
Vocative ἐπιβήτωρ ἐπιβήτορε ἐπιβήτορες

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • χαίρετε, Τυνδαρίδαι, ταχέων ἐπιβήτορεσ ἵππων. (Anonymous, Homeric Hymns, 3:1)
  • χαίρετε, Τυνδαρίδαι, ταχέων ἐπιβήτορεσ ἵππων· (Anonymous, Homeric Hymns, 3:1)
  • πάντεσ δ’ ἐπιβήτορεσ οἵγ’ ἔσαν ἤδη. (Theocritus, Idylls, 57)
  • Δᾶμισ ὁ Νυσαιεὺσ ἐλαχὺ σκάφοσ ἔκ ποτε πόντου Ιὀνίου ποτὶ γᾶν ναυστολέων Πέλοποσ, φορτίδα μὲν καὶ πάντα νεὼσ ἐπιβήτορα λαόν, κύματι καὶ συρμῷ πλαζομένουσ ἀνέμων, ἀσκηθεῖσ ἐσάωσε· (Unknown, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 4981)
  • ὁππότε κεν δή τοι συμβλήμενοσ ἄλλοσ ὁδίτησ φήῃ ἀθηρηλοιγὸν ἔχειν ἀνὰ φαιδίμῳ ὤμῳ, καὶ τότε δὴ γαίῃ πήξασ ἐυῆρεσ ἐρετμόν, ῥέξασ ἱερὰ καλὰ Ποσειδάωνι ἄνακτι, ἀρνειὸν ταῦρόν τε συῶν τ’ ἐπιβήτορα κάπρον, οἴκαδ’ ἀποστείχειν ἔρδειν θ’ ἱερᾶσ ἑκατόμβασ ἀθανάτοισι θεοῖσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσι, πᾶσι μάλ’ ἑξείησ. (Homer, Odyssey, Book 11 14:13)

Synonyms

  1. one who mounts

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION