Sense

1. to swear, administer an oath to, to make, swear by

Examples

• "Παρμενίδης δὲ τὴν ἑαυτοῦ πατρίδα διεκόσμησε νόμοις ἀρίστοις, ὥστε τὰς ἀρχὰς καθ ἕκαστον ἐνιαυτὸν ἐξορκοῦν τοὺς πολίτας ἐμμενεῖν τοῖς Παρμενίδου νόμοις. (Plutarch, Adversus Colotem, section 32 1:6)
• βούλομαι δ ὑμῖν καὶ τὸν ἱεροκήρυκα καλέσαι, ὃς ὑπηρετεῖ τῇ τοῦ βασιλέως γυναικί, ὅταν ἐξορκοῖ τὰς γεραρὰς <τὰς> ἐν κανοῖς πρὸς τῷ βωμῷ, πρὶν ἅπτεσθαι τῶν ἱερῶν, ἵνα καὶ τοῦ ὁρ´κου καὶ τῶν λεγομένων ἀκούσητε, ὅσα οἱό῀ν τ ἐστὶν ἀκούειν, καὶ εἰδῆτε ὡς σεμνὰ καὶ ἅγια καὶ ἀρχαῖα τὰ νόμιμά ἐστιν. (Demosthenes, Speeches 51-61, 118:1)
• τοῦ μὲν ὁρ´κου τοίνυν καὶ τῶν νομιζομένων πατρίων, ὅσα οἱό῀ν τ ἐστὶν εἰπεῖν, ἀκηκόατε, καὶ ὡς ἣν Στέφανος ἠγγύησεν τῷ Θεογένει γυναῖκα βασιλεύοντι ὡς αὑτοῦ οὖσαν θυγατέρα, αὕτη ἐποίει τὰ ἱερὰ ταῦτα καὶ ἐξώρκου τὰς γεραράς, καὶ ὅτι οὐδ αὐταῖς ταῖς ὁρώσαις τὰ ἱερὰ ταῦτα οἱό῀ν τ ἐστὶν λέγειν πρὸς ἄλλον οὐδένα. (Demosthenes, Speeches 51-61, 121:1)
• τῆς δ ἀφορμῆς εὐθὺς οἱ ἄρχοντες αὐτῶν ἐπέβαινον καὶ ὤμνυον τῷ Κίννᾳ τὸν ὁρ´κον τὸν στρατιωτικόν, καὶ τοὺς ὑφ αὑτὸν ἕκαστος ἐξώρκου. (Appian, The Civil Wars, book 1, chapter 8 3:2)
• ὁ δὲ φὰς ὑγιέα ποιήσειν ἐξορκοῖ μιν ἦ μέν οἱ ἀντυπουργήσειν ἐκείνην τοῦτο τὸ ἂν αὐτῆς δεηθῇ: (Herodotus, The Histories, book 3, chapter 133 3:1)

Similar forms

• ἐξορκίσαι (3)
• ἐξορκοῖ (3)
• ἐξορκῶσαι (2)
• ἐξορκοῦν (2)
• ἐξορκώσεων (1)
• ἐξορκιῶ (1)
• ἐξορκισμὸν (1)
• Ἐξορκίζω (1)
• ἐξορκώσας (1)
• ἐξορκις`τῶν (1)
• ἐξορκοῦσιν (1)
• ἐξορκίσας (1)
• ἔξορκος (1)
• ἐξόρκωσιν (1)
• ἐξορκίζει (1)
• ἐξορκώσαιμι (1)
• ἐξορκιστὴς (1)
• ἐξορκοῦντα? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.