Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δυσπετής

Third declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: δυσπετής δυσπετές

Structure: δυσπετη (Stem) + ς (Ending)

Etym.: pi/ptw

Sense

  1. falling out ill, most difficult

Declension

Third declension
M/F Neuter
SingularNominative δυσπετής δύσπετες
Genitive δυσπετούς δυσπέτους
Dative δυσπετεί δυσπέτει
Accusative δυσπετή δύσπετες
Vocative δυσπετές δύσπετες
DualN/A/V δυσπετεί δυσπέτει
G/D δυσπετοίν δυσπέτοιν
PluralNominative δυσπετείς δυσπέτη
Genitive δυσπετών δυσπέτων
Dative δυσπετέσιν* δυσπέτεσιν*
Accusative δυσπετείς δυσπέτη
Vocative δυσπετείς δυσπέτη
Positive Comparative Superlative
Adjective δυσπετής δυσπετούς δυσπετέστερος δυσπετεστέρου δυσπετέστατος δυσπετεστάτου
Adverb δυσπετέως δυσπετέστερον δυσπετέστατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • μαθεῖν γὰρ ἐγγὺσ ὢν οὐ δυσπετήσ. (Sophocles, Ajax, episode 2:6)

Synonyms

  1. falling out ill

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION