Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δυσάντητος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: δυσάντητος δυσάντητον

Structure: δυσαντητ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: a)nta/w

Sense

  1. disagreeable to meet, boding of ill

Declension

First/Second declension
M/F Neuter
SingularNominative δυσάντητος δυσάντητον
Genitive δυσαντήτου δυσαντήτου
Dative δυσαντήτῳ δυσαντήτῳ
Accusative δυσάντητον δυσάντητον
Vocative δυσάντητε δυσάντητον
DualN/A/V δυσαντήτω δυσαντήτω
G/D δυσαντήτοιν δυσαντήτοιν
PluralNominative δυσάντητοι δυσάντητα
Genitive δυσαντήτων δυσαντήτων
Dative δυσαντήτοις δυσαντήτοις
Accusative δυσαντήτους δυσάντητα
Vocative δυσάντητοι δυσάντητα
Positive Comparative Superlative
Adjective δυσάντητος δυσαντήτου δυσαντητότερος δυσαντητοτέρου δυσαντητότατος δυσαντητοτάτου
Adverb δυσαντήτως δυσαντητότερον δυσαντητότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. disagreeable to meet

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION