Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διάζευξις

Third declension Noun; Transliteration:

Principal Part: διάζευξις διάζευξεως

Structure: διαζευξι (Stem) + ς (Ending)

Etym.: from diazeu/gnumai

Sense

  1. a disjoining, parting

Declension

Third declension
Singular Dual Plural
Nominative διάζευξις διαζεύξει διαζεύξεις
Genitive διαζεύξεως διαζεύξοιν διαζεύξεων
Dative διαζεύξει διαζεύξοιν διαζεύξεσιν*
Accusative διάζευξιν διαζεύξει διαζεύξεις
Vocative διάζευξι διαζεύξει διαζεύξεις

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οἱ δ’ ἄνισοι καὶ ἄμικτοι καθάπερ ἐν διαγράμματι μουσικῷ φθόγγοι διάζευξιν οὐ συναφὴν ποιοῦσιν. (Plutarch, De fraterno amore, section 20 2:2)
  • οἱ δ’ ἄνισοι καὶ ἄμικτοι καθάπερ ἐν διαγράμματι μουσικῷ φθόγγοι, διάζευξιν οὐ συναφὴν ποιοῦσιν. (Plutarch, De fraterno amore, section 20 6:1)
  • πρὸσ δὲ τὴν ὀλιγοσιτίαν ὡσ ὠφέλιμον πολλὰ πεφιλοσόφηκεν ὁ νομοθέτησ, καὶ πρὸσ τὴν διάζευξιν τῶν γυναικῶν, ἵνα μὴ πολυτεκνῶσι, τὴν πρὸσ τοὺσ ἄρρενασ ποιήσασ ὁμιλίαν, περὶ ἧσ εἰ φαύλωσ ἢ μὴ φαύλωσ, ἕτεροσ ἔσται τοῦ διασκέψασθαι καιρόσ. (Aristotle, Politics, Book 2 263:1)
  • Διακείμενοσ δὲ πρὸσ αὐτὴν ἐρωτικῶσ καὶ μὴ φέρων τὴν διάζευξιν, καταλλαγῆναι μὲν αὐτῇ διὰ τὸν νόμον οὐκ ἐδύνατο, λυπούμενοσ δὲ ὡσ ἐπ’ ἀδυνάτοισ οἷσ ἤθελεν διετέλει. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 11 235:1)
  • ὅσοι δ’ ἂν ἱκανῶν ὄντων παίδων, τῆσ συγκαταγηράσεωσ ἕνεκα καὶ ἐπιμελείασ ἀλλήλων τὴν διάζευξίν τε καὶ σύζευξιν ποιεῖσθαι χρεών. (Plato, Laws, book 11 114:1)

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION