Sense

1. to break through, cleave asunder, to burst, "split you!"

Examples

• ἰδοὺ Σιὼν ἡ πόλισ, τὸ σωτήριον ἡμῶν. οἱ ὀφθαλμοί σου ὄψονται Ἱερουσαλήμ, πόλισ πλουσία, σκηναί, αἳ οὐ μὴ σεισθῶσιν, οὐδὲ μὴ κινηθῶσιν οἱ πάσσαλοι τῆσ σκηνῆσ αὐτῆσ εἰσ τὸν αἰῶνα χρόνον, οὐδὲ τὰ σχοινία αὐτῆσ οὐ μὴ διαρραγῶσιν. (Septuagint, Liber Isaiae 33:20)
• ὑπόστηθι, ὦ Τίμων, δι’ ἐμέ, καὶ εἰ χαλεπὸν τοῦτο καὶ οὐκ οἰστόν ἐστιν, ὅπωσ οἱ κόλακεσ ἐκεῖνοι διαρραγῶσιν ὑπὸ τοῦ φθόνου· (Lucian, Timon, (no name) 40:1)
• ἔτι κἀκεῖνο εἰπεῖν ἄξιον, ὅτι οὐδὲ τερπνὸν ἐν αὐτῇ τὸ κομιδῇ μυθῶδεσ καὶ τὸ τῶν ἐπαίνων μάλιστα πρόσαντεσ παῤ ἑκάτερον τοῖσ ἀκούουσιν, ἢν μὴ τὸν συρφετὸν καὶ τὸν πολὺν δῆμον ἐπινοῇσ, ἀλλὰ τοὺσ δικαστικῶσ καὶ νὴ Δία συκοφαντικῶσ προσέτι γε ἀκροασομένουσ, οὓσ οὐκ ἄν τι λάθοι παραδραμόν, ὀξύτερον μὲν τοῦ Ἄργου ὁρῶντασ καὶ πανταχόθεν τοῦ σώματοσ, ἀργυραμοιβικῶσ δὲ τῶν λεγομένων ἕκαστα ἐξετάζοντασ, ὡσ τὰ μὲν παρακεκομμένα εὐθὺσ ἀπορρίπτειν, παραδέχεσθαι δὲ τὰ δόκιμα καὶ ἔννομα καὶ ἀκριβῆ τὸν τύπον, πρὸσ οὓσ ἀποβλέποντα χρὴ συγγράφειν, τῶν δὲ ἄλλων ὀλίγον φροντίζειν, κἂν διαρραγῶσιν ἐπαινοῦντεσ. (Lucian, Quomodo historia conscribenda sit, chapter 101)
• καὶ τοῦτο εἶπον οὐκ ἀλαζονευόμενοσ ἄλλωσ, αὑ̓τοὶ γὰρ ἴστε οὐδεπώποτε ὑπὲρ τούτων μνησθέντα με ἐν τοσούτοισ λόγοισ, οὓσ εἴρηκα ἐν ὑμῖν̓ ἀλλ̓ ἀμυνόμενοσ τοὺσ ἐμοὶ καὶ ὑμῖν βασκαίνοντασ, ἵνα, ἐὰν μὲν δυνατὸν ᾖ, διαρραγῶσιν, ὃ τῇ πόλει πάσῃ βέλτιστόν ἐστιν· (Dio, Chrysostom, Orationes, 2:1)

Similar forms

• διαρρήδην (99)
• διαρρήξω (8)
• διαρρήξας (6)
• διαρρῆξαι (4)
• διαρρήξατε (3)
• διαρρῆξαί (2)
• διάρρηξιν (2)
• διαρρήξει (2)
• διαρρηγνυμένων (2)
• διαρρήξαντί (1)
• διάρρηξον (1)
• διαρρήγνυσθαι (1)
• διαρρήξειας (1)
• διαρρηγνύμενον (1)
• διαρρήξασα (1)
• Διαῤῥήξωμεν (1)
• διαρρήσσων (1)
• διαρρήξαντα (1)
• διαρρηγνύντα (1)
• δι[αρρή]δην (1)
• διάρρησιν (1)
• διαρρήξετε (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.