Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διακαθαρίζω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: διακαθαρίζω διακαθαριῶ

Structure: δια (Prefix) + καθαρίζ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from diakaqai/rw

Sense

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακαθαρίζω διακαθαρίζεις διακαθαρίζει
Dual διακαθαρίζετον διακαθαρίζετον
Plural διακαθαρίζομεν διακαθαρίζετε διακαθαρίζουσιν*
SubjunctiveSingular διακαθαρίζω διακαθαρίζῃς διακαθαρίζῃ
Dual διακαθαρίζητον διακαθαρίζητον
Plural διακαθαρίζωμεν διακαθαρίζητε διακαθαρίζωσιν*
OptativeSingular διακαθαρίζοιμι διακαθαρίζοις διακαθαρίζοι
Dual διακαθαρίζοιτον διακαθαριζοίτην
Plural διακαθαρίζοιμεν διακαθαρίζοιτε διακαθαρίζοιεν
ImperativeSingular διακαθάριζε διακαθαριζέτω
Dual διακαθαρίζετον διακαθαριζέτων
Plural διακαθαρίζετε διακαθαριζόντων, διακαθαριζέτωσαν
Infinitive διακαθαρίζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακαθαριζων διακαθαριζοντος διακαθαριζουσα διακαθαριζουσης διακαθαριζον διακαθαριζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακαθαρίζομαι διακαθαρίζει, διακαθαρίζῃ διακαθαρίζεται
Dual διακαθαρίζεσθον διακαθαρίζεσθον
Plural διακαθαριζόμεθα διακαθαρίζεσθε διακαθαρίζονται
SubjunctiveSingular διακαθαρίζωμαι διακαθαρίζῃ διακαθαρίζηται
Dual διακαθαρίζησθον διακαθαρίζησθον
Plural διακαθαριζώμεθα διακαθαρίζησθε διακαθαρίζωνται
OptativeSingular διακαθαριζοίμην διακαθαρίζοιο διακαθαρίζοιτο
Dual διακαθαρίζοισθον διακαθαριζοίσθην
Plural διακαθαριζοίμεθα διακαθαρίζοισθε διακαθαρίζοιντο
ImperativeSingular διακαθαρίζου διακαθαριζέσθω
Dual διακαθαρίζεσθον διακαθαριζέσθων
Plural διακαθαρίζεσθε διακαθαριζέσθων, διακαθαριζέσθωσαν
Infinitive διακαθαρίζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακαθαριζομενος διακαθαριζομενου διακαθαριζομενη διακαθαριζομενης διακαθαριζομενον διακαθαριζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακαθαρίω διακαθαρίεις διακαθαρίει
Dual διακαθαρίειτον διακαθαρίειτον
Plural διακαθαρίουμεν διακαθαρίειτε διακαθαρίουσιν*
OptativeSingular διακαθαρίοιμι διακαθαρίοις διακαθαρίοι
Dual διακαθαρίοιτον διακαθαριοίτην
Plural διακαθαρίοιμεν διακαθαρίοιτε διακαθαρίοιεν
Infinitive διακαθαρίειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακαθαριων διακαθαριουντος διακαθαριουσα διακαθαριουσης διακαθαριουν διακαθαριουντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακαθαρίουμαι διακαθαρίει, διακαθαρίῃ διακαθαρίειται
Dual διακαθαρίεισθον διακαθαρίεισθον
Plural διακαθαριοῦμεθα διακαθαρίεισθε διακαθαρίουνται
OptativeSingular διακαθαριοίμην διακαθαρίοιο διακαθαρίοιτο
Dual διακαθαρίοισθον διακαθαριοίσθην
Plural διακαθαριοίμεθα διακαθαρίοισθε διακαθαρίοιντο
Infinitive διακαθαρίεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακαθαριουμενος διακαθαριουμενου διακαθαριουμενη διακαθαριουμενης διακαθαριουμενον διακαθαριουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεκαθάριζον διεκαθάριζες διεκαθάριζεν*
Dual διεκαθαρίζετον διεκαθαριζέτην
Plural διεκαθαρίζομεν διεκαθαρίζετε διεκαθάριζον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεκαθαριζόμην διεκαθαρίζου διεκαθαρίζετο
Dual διεκαθαρίζεσθον διεκαθαριζέσθην
Plural διεκαθαριζόμεθα διεκαθαρίζεσθε διεκαθαρίζοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οὗ τὸ πτύον ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ, καὶ διακαθαριεῖ τὴν ἅλωνα αὐτοῦ, καὶ συνάξει τὸν σῖτον αὐτοῦ εἰσ τὴν ἀποθήκην, τὸ δὲ ἄχυρον κατακαύσει πυρὶ ἀσβέστῳ. (, chapter 1 110:1)

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION