Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαφοιτάω

α-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: διαφοιτάω διαφοιτήσω

Structure: δια (Prefix) + φοιτά (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to wander or roam continually, to get abroad

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαφοίτω διαφοίτᾳς διαφοίτᾳ
Dual διαφοίτᾱτον διαφοίτᾱτον
Plural διαφοίτωμεν διαφοίτᾱτε διαφοίτωσιν*
SubjunctiveSingular διαφοίτω διαφοίτῃς διαφοίτῃ
Dual διαφοίτητον διαφοίτητον
Plural διαφοίτωμεν διαφοίτητε διαφοίτωσιν*
OptativeSingular διαφοίτῳμι διαφοίτῳς διαφοίτῳ
Dual διαφοίτῳτον διαφοιτῷτην
Plural διαφοίτῳμεν διαφοίτῳτε διαφοίτῳεν
ImperativeSingular διαφοῖτᾱ διαφοιτᾶτω
Dual διαφοίτᾱτον διαφοιτᾶτων
Plural διαφοίτᾱτε διαφοιτῶντων, διαφοιτᾶτωσαν
Infinitive διαφοίτᾱν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαφοιτων διαφοιτωντος διαφοιτωσα διαφοιτωσης διαφοιτων διαφοιτωντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαφοίτωμαι διαφοίτᾳ διαφοίτᾱται
Dual διαφοίτᾱσθον διαφοίτᾱσθον
Plural διαφοιτῶμεθα διαφοίτᾱσθε διαφοίτωνται
SubjunctiveSingular διαφοίτωμαι διαφοίτῃ διαφοίτηται
Dual διαφοίτησθον διαφοίτησθον
Plural διαφοιτώμεθα διαφοίτησθε διαφοίτωνται
OptativeSingular διαφοιτῷμην διαφοίτῳο διαφοίτῳτο
Dual διαφοίτῳσθον διαφοιτῷσθην
Plural διαφοιτῷμεθα διαφοίτῳσθε διαφοίτῳντο
ImperativeSingular διαφοίτω διαφοιτᾶσθω
Dual διαφοίτᾱσθον διαφοιτᾶσθων
Plural διαφοίτᾱσθε διαφοιτᾶσθων, διαφοιτᾶσθωσαν
Infinitive διαφοίτᾱσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαφοιτωμενος διαφοιτωμενου διαφοιτωμενη διαφοιτωμενης διαφοιτωμενον διαφοιτωμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαφοιτήσω διαφοιτήσεις διαφοιτήσει
Dual διαφοιτήσετον διαφοιτήσετον
Plural διαφοιτήσομεν διαφοιτήσετε διαφοιτήσουσιν*
OptativeSingular διαφοιτήσοιμι διαφοιτήσοις διαφοιτήσοι
Dual διαφοιτήσοιτον διαφοιτησοίτην
Plural διαφοιτήσοιμεν διαφοιτήσοιτε διαφοιτήσοιεν
Infinitive διαφοιτήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαφοιτησων διαφοιτησοντος διαφοιτησουσα διαφοιτησουσης διαφοιτησον διαφοιτησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαφοιτήσομαι διαφοιτήσει, διαφοιτήσῃ διαφοιτήσεται
Dual διαφοιτήσεσθον διαφοιτήσεσθον
Plural διαφοιτησόμεθα διαφοιτήσεσθε διαφοιτήσονται
OptativeSingular διαφοιτησοίμην διαφοιτήσοιο διαφοιτήσοιτο
Dual διαφοιτήσοισθον διαφοιτησοίσθην
Plural διαφοιτησοίμεθα διαφοιτήσοισθε διαφοιτήσοιντο
Infinitive διαφοιτήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαφοιτησομενος διαφοιτησομενου διαφοιτησομενη διαφοιτησομενης διαφοιτησομενον διαφοιτησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεφοῖτων διεφοῖτᾱς διεφοῖτᾱν*
Dual διεφοίτᾱτον διεφοιτᾶτην
Plural διεφοίτωμεν διεφοίτᾱτε διεφοῖτων
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεφοιτῶμην διεφοίτω διεφοίτᾱτο
Dual διεφοίτᾱσθον διεφοιτᾶσθην
Plural διεφοιτῶμεθα διεφοίτᾱσθε διεφοίτωντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • φθάσαντοσ δὲ τοῦ Σύλλα διαφυγεῖν εἰσ τὸ στρατόπεδον, καὶ τῶν στρατιωτῶν, ὡσ ἐπύθοντο ταῦτα, καταλευσάντων τοὺσ χιλιάρχουσ, οἱ περὶ τὸν Μάριον αὖθισ ἐν τῇ πόλει τοὺσ Σύλλα φίλουσ ἀνῄρουν καὶ χρήματα διήρπαζον αὐτῶν, ἦσαν δὲ μεταστάσεισ καὶ φυγαί, τῶν μὲν εἰσ πόλιν ἀπὸ στρατοπέδου, τῶν δ’ ἐκεῖσε διαφοιτώντων ἐκ τῆσ πόλεωσ, ἡ δὲ σύγκλητοσ ἦν μὲν οὐχ αὑτῆσ, ἀλλὰ τοῖσ Μαρίου καὶ Σουλπικίου διῳκεῖτο προστάγμασι, πυθομένη δὲ τὸν Σύλλαν ἐπὶ τὴν πόλιν ἐλαύνειν ἔπεμψε δύο τῶν στρατηγῶν, Βροῦτον καὶ Σερουΐλιον, ἀπαγορεύσοντασ αὐτῷ βαδίζειν. (Plutarch, Sulla, chapter 9 1:1)

Synonyms

  1. to wander or roam continually

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION