뜻

1. 금지
2. 거절, 거부

1. a forbidding, prohibition
2. a giving up a point, refusal

예문

• ἀποδεξαμένων δὲ τὴν ἀπόρρησιν τῆσ μαρτυρίασ τῶν δικαστῶν αὐτὸσ ἀντεῖπεν ὁ Μάριοσ πρὸσ τὸν Ἑρέννιον ὡσ, ὅτε πρῶτον ἄρχων ἀνηγορεύθη, τὸν πελάτην ἐκβεβηκώσ· (Plutarch, Caius Marius, chapter 5 5:1)

  (플루타르코스, Caius Marius, chapter 5 5:1)

• ὅταν δὴ ὁ αὐτὸσ ἠφανικὼσ φαίνηται τὰ γράμματα καθ’ ἃ ἔδει τὴν δίαιταν γενέσθαι, καὶ ἄνευ τῶν συνδιαιτητῶν παρὰ τὴν ἀπόρρησιν φῇ δεδιῃτηκέναι, πῶσ ἂν τούτῳ τῷ ἀνθρώπῳ πιστεύσαντεσ δικαίωσ ἐμὲ ἀπολέσαιτε; (Demosthenes, Speeches 31-40, 45:2)

  (데모스테네스, Speeches 31-40, 45:2)

• "ταύτην δὲ τὴν ἀπόρρησιν ἐξάπτουσι δεισιδαιμονίασ, ἱστοροῦντεσ Οὐαλέριον Σωρανὸν ἀπολέσθαι κακῶσ διὰ τὸ ἐξειπεῖν. (Plutarch, Quaestiones Romanae, section 612)

  (플루타르코스, Quaestiones Romanae, section 612)

• "ταύτην δὲ τὴν ἀπόρρησιν ἐξάπτουσι δεισιδαιμονίασ, ἱστοροῦντεσ Οὐαλέριον Σωρανὸν ἀπολέσθαι κακῶσ διὰ τὸ ἐξειπεῖν; (Plutarch, Quaestiones Romanae, section 612)

  (플루타르코스, Quaestiones Romanae, section 612)

• οἶσθ’ οὖν ὅτι Παρμενίδῃ μακροτέρωσ τῆσ ἀπορρήσεωσ ἠπιστήκαμεν; (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 254:3)

  (플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 254:3)

유사 형태

• ἀπόρρησιν (9)
• ἀπορρήσεως (2)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.