Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀποκωκύω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἀποκωκύω

Structure: ἀπο (Prefix) + κωκύ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to mourn loudly over

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀποκωκύω ἀποκωκύεις ἀποκωκύει
Dual ἀποκωκύετον ἀποκωκύετον
Plural ἀποκωκύομεν ἀποκωκύετε ἀποκωκύουσιν*
SubjunctiveSingular ἀποκωκύω ἀποκωκύῃς ἀποκωκύῃ
Dual ἀποκωκύητον ἀποκωκύητον
Plural ἀποκωκύωμεν ἀποκωκύητε ἀποκωκύωσιν*
OptativeSingular ἀποκωκύοιμι ἀποκωκύοις ἀποκωκύοι
Dual ἀποκωκύοιτον ἀποκωκυοίτην
Plural ἀποκωκύοιμεν ἀποκωκύοιτε ἀποκωκύοιεν
ImperativeSingular ἀποκώκυε ἀποκωκυέτω
Dual ἀποκωκύετον ἀποκωκυέτων
Plural ἀποκωκύετε ἀποκωκυόντων, ἀποκωκυέτωσαν
Infinitive ἀποκωκύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀποκωκυων ἀποκωκυοντος ἀποκωκυουσα ἀποκωκυουσης ἀποκωκυον ἀποκωκυοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀποκωκύομαι ἀποκωκύει, ἀποκωκύῃ ἀποκωκύεται
Dual ἀποκωκύεσθον ἀποκωκύεσθον
Plural ἀποκωκυόμεθα ἀποκωκύεσθε ἀποκωκύονται
SubjunctiveSingular ἀποκωκύωμαι ἀποκωκύῃ ἀποκωκύηται
Dual ἀποκωκύησθον ἀποκωκύησθον
Plural ἀποκωκυώμεθα ἀποκωκύησθε ἀποκωκύωνται
OptativeSingular ἀποκωκυοίμην ἀποκωκύοιο ἀποκωκύοιτο
Dual ἀποκωκύοισθον ἀποκωκυοίσθην
Plural ἀποκωκυοίμεθα ἀποκωκύοισθε ἀποκωκύοιντο
ImperativeSingular ἀποκωκύου ἀποκωκυέσθω
Dual ἀποκωκύεσθον ἀποκωκυέσθων
Plural ἀποκωκύεσθε ἀποκωκυέσθων, ἀποκωκυέσθωσαν
Infinitive ἀποκωκύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀποκωκυομενος ἀποκωκυομενου ἀποκωκυομενη ἀποκωκυομενης ἀποκωκυομενον ἀποκωκυομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to mourn loudly over

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION