Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀντικρούω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἀντικρούω

Structure: ἀντικρού (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to strike against, to be a hindrance, counteract

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀντικρούω ἀντικρούεις ἀντικρούει
Dual ἀντικρούετον ἀντικρούετον
Plural ἀντικρούομεν ἀντικρούετε ἀντικρούουσιν*
SubjunctiveSingular ἀντικρούω ἀντικρούῃς ἀντικρούῃ
Dual ἀντικρούητον ἀντικρούητον
Plural ἀντικρούωμεν ἀντικρούητε ἀντικρούωσιν*
OptativeSingular ἀντικρούοιμι ἀντικρούοις ἀντικρούοι
Dual ἀντικρούοιτον ἀντικρουοίτην
Plural ἀντικρούοιμεν ἀντικρούοιτε ἀντικρούοιεν
ImperativeSingular ἀντίκρουε ἀντικρουέτω
Dual ἀντικρούετον ἀντικρουέτων
Plural ἀντικρούετε ἀντικρουόντων, ἀντικρουέτωσαν
Infinitive ἀντικρούειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀντικρουων ἀντικρουοντος ἀντικρουουσα ἀντικρουουσης ἀντικρουον ἀντικρουοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀντικρούομαι ἀντικρούει, ἀντικρούῃ ἀντικρούεται
Dual ἀντικρούεσθον ἀντικρούεσθον
Plural ἀντικρουόμεθα ἀντικρούεσθε ἀντικρούονται
SubjunctiveSingular ἀντικρούωμαι ἀντικρούῃ ἀντικρούηται
Dual ἀντικρούησθον ἀντικρούησθον
Plural ἀντικρουώμεθα ἀντικρούησθε ἀντικρούωνται
OptativeSingular ἀντικρουοίμην ἀντικρούοιο ἀντικρούοιτο
Dual ἀντικρούοισθον ἀντικρουοίσθην
Plural ἀντικρουοίμεθα ἀντικρούοισθε ἀντικρούοιντο
ImperativeSingular ἀντικρούου ἀντικρουέσθω
Dual ἀντικρούεσθον ἀντικρουέσθων
Plural ἀντικρούεσθε ἀντικρουέσθων, ἀντικρουέσθωσαν
Infinitive ἀντικρούεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀντικρουομενος ἀντικρουομενου ἀντικρουομενη ἀντικρουομενης ἀντικρουομενον ἀντικρουομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ὁ μὲν γὰρ εὐχερῶσ ἅπαντα πρὸσ τὰσ ἐπιθυμίασ ὁμιλῶν κόλαξ, ὁ δὲ πρὸσ ἁπάσασ ἀντικρούων ἀπεχθητικόσ, ὁ δὲ μὴ τε πρὸσ ἅπασαν ἡδονὴν μήτ’ ἀκολουθῶν μήτ’ ἀντιτείνων, ἀλλὰ πρὸσ τὸ φαινόμενον βέλτιστον, φίλοσ. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 3 129:1)
  • ἐφ’ ᾧ φασιν εἰπεῖν ἐκεῖνον ὡσ Ἀντίπατροσ καλῶσ ποιεῖ μόνον αὐτὸν αἰσχυνόμενοσ ἐφ’ οἷσ ἀγνωμονεῖν μέλλει πρὸσ τὴν πόλιν ἔπειτα λέγειν ἀρξάμενον οὐχ ὑπομένων, ἀλλ’ ἀντικρούων καὶ δυσκολαίνων ἐποίησεν ἀποσιωπῆσαι. (Plutarch, chapter 27 2:1)
  • ἐντεῦθεν δ’ ὥσπερ πνεύματοσ ἐπιλιπόντοσ προσβιαζόμενοσ πάντα καὶ παντάπασιν ἀντικρούων ἀρετὴν μὲν ἐπεδείκνυτο καὶ μακροθυμίαν ἡγεμόνοσ ἀγαθοῦ, δόξαν δὲ καὶ χάριν οὐδεμίαν αἱ πράξεισ ἔσχον, ἀλλὰ καὶ τὴν προϋπάρχουσαν ἐγγὺσ ἦλθε δυσπραγῶν καὶ διαφερόμενοσ μάτην ἀποβαλεῖν. (Plutarch, Lucullus, chapter 33 1:2)

Synonyms

  1. to strike against

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION