- ἀμὴ καὶ δέοι ἡ τῶν ὀδόντων. (Plutarch, Quaestiones Naturales, chapter 28 4:1)
(플루타르코스, Quaestiones Naturales, chapter 28 4:1)
- καὶ γὰρ ὁτιοῦν ὁτῳοῦν ἁμῇ γέ πῃ προσέοικεν. (Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, 176:1)
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, 176:1)
- καὶ ἃ τότε ἔφαμεν ἄλλην δύναμιν ἔχειν καὶ οὐκ εἶναι τὸ ἕτερον οἱο͂ν τὸ ἕτερον, τὰ τοῦ προσώπου μόρια, ἁμῇ γέ πῃ προσέοικεν καὶ ἔστιν τὸ ἕτερον οἱο͂ν τὸ ἕτερον. (Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, 176:3)
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, 176:3)
- τὸ δὲ ταὐτὸν ἕτερον ἀποφαίνειν ἁμῇ γέ πῃ καὶ τὸ θάτερον ταὐτὸν καὶ τὸ μέγα σμικρὸν καὶ τὸ ὅμοιον ἀνόμοιον, καὶ χαίρειν οὕτω τἀναντία ἀεὶ προφέροντα ἐν τοῖσ λόγοισ, οὔτε τισ ἔλεγχοσ οὗτοσ ἀληθινὸσ ἄρτι τε τῶν ὄντων τινὸσ ἐφαπτομένου δῆλοσ νεογενὴσ ὤν. (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 261:1)
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 261:1)
- θαυμάζοιμεν ἂν οὖν εἰ ταὐτὸν τοῦτο ἡμῶν ἡ ψυχὴ φύσει περὶ τὰ τῶν πάντων στοιχεῖα πεπονθυῖα τοτὲ μὲν ὑπ’ ἀληθείασ περὶ ἓν ἕκαστον ἔν τισι συνίσταται, τοτὲ δὲ περὶ ἅπαντα ἐν ἑτέροισ αὖ φέρεται, καὶ τὰ μὲν αὐτῶν ἁμῇ γέ πῃ τῶν συγκράσεων ὀρθῶσ δοξάζει, μετατιθέμενα δ’ εἰσ τὰσ τῶν πραγμάτων μακρὰσ καὶ μὴ ῥᾳδίουσ συλλαβὰσ ταὐτὰ ταῦτα πάλιν ἀγνοεῖ; (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 129:4)
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 129:4)