Sense

1. a charge, guilt imputed, charges

Examples

• ἐγὼ δ’, ἅ σ’ οἶμαι διὰ λόγων ἰόντ’ ἐμοῦ κατηγορήσειν, ἀντιθεῖσ’ ἀμείψομαι τοῖσ σοῖσι τἀμὰ καὶ τὰ σ’ αἰτιάματα. (Euripides, The Trojan Women, episode 1:16)
• "ἀλλὰ πῶσ, ἔφη, διανοῇ σὺ βλέψασ πρὸσ τὸν Θέωνα τουτὶ διαλῦσαι τὸ περὶ Φρύνησ αἰτίαμα; (Plutarch, De Pythiae oraculis, section 14 3:8)
• τοῦτο δὴ πρῶτον αἰτίαμα τῶν Οὐολούσκων οἱ πάλαι βαρυνόμενοι τὴν δύναμιν αὐτὸν καὶ φθονοῦντεσ ἐλάμβανον· (Plutarch, Lives, chapter 31 1:1)
• πάντ’ ἐκκάλυψον καὶ γέγων’ ἡμῖν λόγον, ποίῳ λαβών σε Ζεὺσ ἐπ’ αἰτιάματι, οὕτωσ ἀτίμωσ καὶ πικρῶσ αἰκίζεται· (Aeschylus, Prometheus Bound, episode1)

Similar forms

• αἰτίαν (1366)
• αἰτίας (1095)
• αἰτία (291)
• αἴτια (152)
• αἰτίαις (103)
• αἰτίᾳ (96)
• αἰτιᾶσθαι (88)
• αἰτιᾶται (50)
• αἰτίαι (50)
• αἰτιᾷ (28)
• αἴτιαι (12)
• αἰτιάσαιτο (12)
• αἰτιᾶσθε (11)
• αἰτιατέον (11)
• αἰτιάσεται (10)
• αἰτιάσῃ (6)
• αἰτιατικὴν (5)
• αἰτιάσομαι (5)
• αἰτιάασθαι (4)
• αἰτιαθεὶς (4)
• αἰτιᾶταί (4)
• αἴτιά (4)
• αἰτιάσαιτ (3)
• αἰτιᾶσθαί (3)
• αιτια (2)
• αἰτίαισ] (2)
• αἰτιάσει (2)
• αἰτιάσαιο (2)
• αἰτιάσηται (2)
• αἰτίαμα (2)
• αἰτίαιν (2)
• αἰτιάσωμαι (2)
• αἰτιατικῆς (2)
• αἰτιάματα (1)
• αἰτίασ‧ (1)
• αἰτιᾶσθέ (1)
• αἰτιατική (1)
• αἰτιᾶσθ (1)
• αἰτιατόν (1)
• αἰτιάσηταί (1)
• αἰτιάσθω (1)
• αἰτιατικήν (1)
• αἰτιάμασιν (1)
• αἰτιάσεταί (1)
• αἰτιατικῇ (1)
• αἰτιάζεται (1)
• αἴτια· (1)
• <αἰτίαν> (1)
• αἰτιάσαιτό (1)
• αἰτιασόμεθ (1)
• αἰτιατικῶν (1)
• αἰτιάματι (1)
• αἴτια‧ (1)
• αἰτιαθήτω (1)
• αἰτιατοῦ (1)
• αἰτίαν> (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.