Sense

1. unknowing, ignorant of

Examples

• οἰᾶ δὲ χαλκείοισι καλυψαμένη χρόα πέπλοισ καὶ φεύγεισ φιλότητα καὶ Ἄρεοσ ἔργα διώκεισ, ἁρμονίησ ἀδίδακτοσ, ὁμοφροσύνησ ἀδαήμων. (Colluthus, Rape of Helen, book 1100)
• "ἔστι δέ τισ Κλεόνικοσ, ὃν ἀθάνατον λάχε γῆρασ, οὔτε ποιητάων ἀδαήμων οὔτε θεάτρων, ᾧ καὶ τεθνειῶτι λαλεῖν πόρε Φερσεφόνεια` σὺ δὲ καὶ ζῶν, καλὲ Οὐλπιανέ, πάντα μὲν ζητεῖσ, λέγεισ δὲ οὐδὲ ἕν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 54 1:4)
• οὐ γάρ τι πληγέων ἀδαήμων οὐδὲ βολάων· (Homer, Odyssey, Book 17 40:4)

Similar forms

• ἀδαήμων (3)
• ἀδαήμονές (2)
• ἀδαημονίη (1)
• ἀδαήμονα (1)
• ἀδαήμονι (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.