Κίρκη
First declension Noun; Feminine
Transliteration:
Principal Part:
Κίρκη
Structure:
Κιρκ
(Stem)
+
η
(Ending)
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καὶ ἐπειδὴ ἐσ τὸν χῶρον ἦλθεν ἔνθα οἱ Κίρκη ἐσήμηνεν καὶ ἔσκαψεν τὸν βόθρον καὶ τὰ μῆλα ἔσφαξεν, πολλῶν νεκρῶν παρεόντων, ἐν τοῖσι καὶ τῆσ μητρὸσ τῆσ ἑωυτοῦ, τοῦ αἵματοσ πιεῖν ἐθελόντων οὐ πρότερον ἐπῆκεν ^ οὐδενί, οὐδὲ αὐτῇ μητρί, πρὶν Τειρεσίην γεύσασθαι καὶ ἐξαναγκάσαι εἰπεῖν οἱ τὸ μαντήιον· (Lucian, De astrologia, (no name) 24:2)
- οὐκ ἀπῳδὰ δὲ καὶ τὰ πρὸ τούτων, ἀλλὰ τοῖσ Ἰλιακοῖσ συγγενῆ, Ἀχιλλέωσ ἐν Σκύρῳ παρθένευσισ καὶ Ὀδυσσέωσ μανία καὶ Φιλοκτήτου ἐρημία, καὶ ὅλωσ ἡ πᾶσα Ὀδύσσειοσ πλάνη καὶ Κίρκη καὶ Τηλέγονοσ καὶ ἡ Αἰόλου τῶν ἀνέμων δυναστεία καὶ τὰ ἄλλα μέχρι τῆσ τῶν μνηστήρων τιμωρίασ· (Lucian, De saltatione, (no name) 46:4)
- Κίρκη δ’, Ηἐλίου θυγάτηρ Ὑπεριονίδαο, γείνατ’ Ὀδυσσῆοσ ταλασίφρονοσ ἐν φιλότητι Ἄγριον ἠδὲ Λατῖνον ἀμύμονά τε κρατερόν τε· (Hesiod, Theogony, Book Th. 112:1)
- οὗ δὴ στενὸν δίαυλον ᾤκισται πέτρασ δεινὴ Χάρυβδισ, ὠμοβρώσ τ’ ὀρειβάτησ Κύκλωψ, Λιγυστίσ θ’ ἡ συῶν μορφώτρια Κίρκη, θαλάσσησ θ’ ἁλμυρᾶσ ναυάγια, λωτοῦ τ’ ἔρωτεσ, Ἡλίου θ’ ἁγναὶ βόεσ, αἳ σάρκα φωνήεσσαν ἥσουσίν ποτε, πικρὰν Ὀδυσσεῖ γῆρυν. (Euripides, The Trojan Women, episode, iambic 3:18)
- ταῦτα μέν, ὦ Κίρκη, μεμαθηκέναι δοκῶ καὶ διαμνημονεύσειν· (Plutarch, Bruta animalia ratione uti, chapter, section 1 1:2)
