Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

Ἀσκαλωνίτης

First declension Noun; Masculine Transliteration:

Principal Part: Ἀσκαλωνίτης Ἀσκαλωνίτου

Structure: Ἀσκαλωνιτ (Stem) + ης (Ending)

Sense

  1. an inhabitant of Ascalon or Ashkelon; an Ashkelonite

Declension

First declension
Singular Dual Plural
Nominative Ἀσκαλωνίτης Ἀσκαλωνίτᾱ Ἀσκαλωνίται
Genitive Ἀσκαλωνίτου Ἀσκαλωνίταιν Ἀσκαλωνιτῶν
Dative Ἀσκαλωνίτῃ Ἀσκαλωνίταιν Ἀσκαλωνίταις
Accusative Ἀσκαλωνίτην Ἀσκαλωνίτᾱ Ἀσκαλωνίτᾱς
Vocative Ἀσκαλωνίτα Ἀσκαλωνίτᾱ Ἀσκαλωνίται

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ ἐξαποστέλλουσι τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ εἰσ Ἀσκάλωνα. καὶ ἐγενήθη ὡσ εἰσῆλθε κιβωτὸσ Θεοῦ εἰσ Ἀσκάλωνα, καὶ ἐβόησαν οἱ Ἀσκαλωνῖται λέγοντεσ. τί ἀπεστρέψατε τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ Ἰσραὴλ πρὸσ ἡμᾶσ θανατῶσαι ἡμᾶσ καὶ τὸν λαὸν ἡμῶν̣ (Septuagint, Liber I Samuelis 5:10)
  • Πρὸσ δὲ τὴν ἐν Σκυθοπόλει φθορὰν αἱ λοιπαὶ πόλεισ ἐπανίσταντο τοῖσ καθ’ ἑαυτὴν Ιοὐδαίοισ ἑκάστη, καὶ πεντακοσίουσ μὲν ἐπὶ δισχιλίοισ Ἀσκαλωνῖται, Πτολεμαεῖσ δὲ δισχιλίουσ ἀνεῖλον ἔδησάν τ’ οὐκ ὀλίγουσ. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 603:1)
  • καὶ πρὸσ ἄλλουσ παρ’ αὑτῶν ἀποπέμπουσιν Ἀσκαλωνῖται. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 6 7:3)
  • κρατήσασ οὖν τοσαύτησ δυνάμεωσ ἄρασ ἀπὸ τῆσ Ἀζώτου εἰσ Ἀσκάλωνα παραγίνεται, καὶ καταστρατοπεδεύσαντοσ ἔξω τῆσ πόλεωσ αὐτοῦ προῆλθον εἰσ ἀπάντησιν αὐτῷ οἱ Ἀσκαλωνῖται ξένια προσφέροντεσ αὐτῷ καὶ τιμῶντεσ. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 13 123:1)

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION