헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὄντοσ γὰρ τοῦ ὑποκειμένου ὀργῆσ ἀξίου καὶ ἐπιτιμήσεωσ·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2 13:3)
ὄντοσ γὰρ τοῦ ὑποκειμένου ὀργῆσ ἀξίου καὶ ἐπιτιμήσεωσ τὸ Σωκράτην τοσούτου ἄξιον ἄνδρα κατακεκρίσθαι, ὅμωσ οὗτοσ ὡσ ἀφελὴσ ἀνὴρ ἦθοσ κἀνταῦθα ἐνεδείξατο, πολλάκισ φησὶν ἐθαύμασα, οὐχὶ δὲ εἶπεν, ἐφ’ ᾧ τισ ἂν ὀργισθείη ἢ ἐφ’ ᾧ ἄξιον ἐπιτιμῆσαι.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 6:9)
καὶ ὅταν μὴ μένῃσ ἐπὶ τοῖσ ἀκριβῶσ σημαντικοῖσ, οἱο͂ν τὸ σημαντικὸν τοῦ ὑποκειμένου ἔδοσαν, καὶ τὸ μετενηνεγμένον ἐκ τῆσ τροπῆσ καὶ ἐτίμησαν Χείρωνα διὰ δικαιότητα ἀντὶ τοῦ ἔδοσαν.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ γλυκύτητοσ. 3:2)
οἰκονομία δὲ λόγου ἐφ’ ἅπαντι ἡ ἁρμόζουσα τάξισ καὶ ἡ προσδοκία τῶν λεγομένων καὶ τὸ ἐξηρτῆσθαι ἀλλήλων τὰ νοήματα καὶ τὰ ἐπιχειρήματα ἐχόμενα τοῦ ὑποκειμένου, ἔτι δὲ καὶ τὰ ἄλλα θεωρήματα, ὅσα τῆσ ἀφελοῦσ οἰκονομίασ ἐστί, λέγω δή, ἐὰν μὲν ἓν κεφάλαιον ᾖ, ἄνευ προλήψεωσ εἰπόντα δεῖ τῶν ὑπὲρ αὐτοῦ ἐνδόξων οὕτωσ καταθεῖναι τὴν πρόληψιν, προλαβόντα τι κατὰ τοῦ ἀντιδίκου ἐνδόξων·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ οἰκονομίασ. 2:1)
οὐ γὰρ κατὰ συμβεβηκὸσ μετέχονται ἀλλὰ δεῖ ταύτῃ ἑκάστου μετέχειν ᾗ μὴ καθ’ ὑποκειμένου λέγεται λέγω δ’ οἱο͂ν, εἴ τι αὐτοδιπλασίου μετέχει, τοῦτο καὶ ἀϊδίου μετέχει, ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκόσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 200:2)
ἔτι δὲ τὴν ὑποκειμένην οὐσίαν ὡσ ὕλην μαθηματικωτέραν ἄν τισ ὑπολάβοι, καὶ μᾶλλον κατηγορεῖσθαι καὶ διαφορὰν εἶναι τῆσ οὐσίασ καὶ τῆσ ὕλησ ἢ ὕλην, οἱο͂ν τὸ μέγα καὶ τὸ μικρόν, ὥσπερ καὶ οἱ φυσιολόγοι φασὶ τὸ μανὸν καὶ τὸ πυκνόν, πρώτασ τοῦ ὑποκειμένου φάσκοντεσ εἶναι διαφορὰσ ταύτασ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 231:1)
τὰ μὲν γὰρ πάθη καὶ αἱ κινήσεισ καὶ τὰ πρόσ τι καὶ αἱ διαθέσεισ καὶ οἱ λόγοι οὐθενὸσ δοκοῦσιν οὐσίαν σημαίνειν λέγονται γὰρ πάντα καθ’ ὑποκειμένου τινόσ, καὶ οὐθὲν τόδε τι·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 142:3)
τὸ συμβεβηκὸσ καθ’ ὑποκειμένου τινὸσ σημαίνει τὴν κατηγορίαν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 89:1)
ἅπαντα δὲ ταῦτα λέγεται οὐσία ὅτι οὐ καθ’ ὑποκειμένου λέγεται ἀλλὰ κατὰ τούτων τὰ ἄλλα.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 104:2)
τρόπον ὃ ἂν ᾖ αἴτιον τοῦ εἶναι, ἐνυπάρχον ἐν τοῖσ τοιούτοισ ὅσα μὴ λέγεται καθ’ ὑποκειμένου, οἱο͂ν ἡ ψυχὴ τῷ ζῴῳ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 105:1)
νῦν μὲν οὖν τύπῳ εἴρηται τί ποτ’ ἐστὶν ἡ οὐσία, ὅτι τὸ μὴ καθ’ ὑποκειμένου ἀλλὰ καθ’ οὗ τὰ ἄλλα·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 22:1)
ταύτασ γὰρ οὐσίασ μὲν ἀναγκαῖον εἶναι, μὴ καθ’ ὑποκειμένου δέ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 73:1)
αἴτιον δὲ ὅτι γίγνεται ἐκ τῆσ στερήσεωσ καὶ τοῦ ὑποκειμένου, ὃ λέγομεν τὴν ὕλην οἱο͂ν καὶ ὁ ἄνθρωποσ καὶ ὁ κάμνων γίγνεται ὑγιήσ, μᾶλλον μέντοι λέγεται γίγνεσθαι ἐκ τῆσ στερήσεωσ, οἱο͂ν ἐκ κάμνοντοσ ὑγιὴσ ἢ ἐξ ἀνθρώπου, διὸ κάμνων μὲν ὁ ὑγιὴσ οὐ λέγεται, ἄνθρωποσ δέ, καὶ ὁ ἄνθρωποσ ὑγιήσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 101:2)
τὸ γὰρ τόδε τι ποιεῖν ἐκ τοῦ ὅλωσ ὑποκειμένου τόδε τι ποιεῖν ἐστίν λέγω δ’ ὅτι τὸν χαλκὸν στρογγύλον ποιεῖν ἐστὶν οὐ τὸ στρογγύλον ἢ τὴν σφαῖραν ποιεῖν ἀλλ’ ἕτερόν τι, οἱο͂ν τὸ εἶδοσ τοῦτο ἐν ἄλλῳ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 106:2)
περὶ μὲν οὖν τοῖν δυοῖν εἴρηται καὶ γὰρ περὶ τοῦ τί ἦν εἶναι καὶ τοῦ ὑποκειμένου, ὅτι διχῶσ ὑπόκειται, ἢ τόδε τι ὄν, ὥσπερ τὸ ζῷον τοῖσ πάθεσιν, ἢ ὡσ ἡ ὕλη τῇ ἐντελεχείᾳ, δοκεῖ δὲ καὶ τὸ καθόλου αἴτιόν τισιν εἶναι μάλιστα, καὶ εἶναι ἀρχὴ τὸ καθόλου·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 208:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION