헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

διαπομπαὶ δὲ ἦσαν ἐσ ἀλλήλουσ πυκναί, Ἀντωνίου μὲν ὑπομιμνήσκοντοσ φιλίασ τε καὶ χαρίτων ποικίλων, καὶ διδάσκοντοσ, ὅτι μεθ’ αὑτὸν ὅμοια πείσονται καθ’ ἕνα πάντεσ, οἳ τῆσ Καίσαροσ ἐγένοντο φιλίασ, Λεπίδου δὲ τὴν μὲν βουλὴν δεδιότοσ πολεμεῖν αὐτῷ κελεύουσαν, ὑπισχνουμένου δ’ ὅμωσ οὐ πολεμήσειν ἑκόντοσ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 12 1:2)
εἶτ’ ὦ πλέων καλῶσ καὶ δικαίωσ ἀποδημῶν, σὺ μὲν ξένου Συρακοσίου κοινοῦ τῆσ πατρίδοσ ἐχθροῦ τῆσ σεαυτοῦ, ‐ οὐ γὰρ προεδρία γ’ ἦν Ἀθηναίοισ ἐν Συρακούσαισ, ἀλλ’ ἃ μηδ’ εἰπεῖν ἔστ’ ἀδακρυτὶ, ταῦθ’ ὑπὸ τῶν Δίωνοσ ἑταίρων καὶ πολιτῶν ὀλίγοισ πρότερον χρόνοισ ἐπεπόνθεσαν ‐ ἀλλ’ οὖν ἐπειδή γε ἅπαξ αὐτὸν ἐδέξω φίλον νομίσασ, ἔπλεισ ἐκείνου χάριν ἐν γήρᾳ πέλαγοσ τοσοῦτον, καὶ ταῦτα πρὸσ ἄνδρα παρ’ ᾧ πάλιν κινδυνεύειν ἔδει καὶ οὗ συμμαχίαν ὑπισχνουμένου συνῄδεισ οὐ δεξαμένην τὴν σαυτοῦ πατρίδα·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 65:9)
ὅμωσ δὲ προλέγω ὑμῖν ὅτι ἐσπουδάκατε ἀνδρὸσ ἀκοῦσαιτοσοῦτον πλῆθοσ ὄντεσ οὔτε καλοῦ τὸ εἶδοσ οὔτε ἰσχυροῦ, τῇ τε ἡλικίᾳ παρηκμακότοσ ἤδη, μαθητὴν δὲ οὐδένα ἔχοντοσ, τέχνην δὲ ἢ ἐπιστήμην οὐδεμίαν ὑπισχνουμένου σχεδὸν οὔτε τῶν σεμνῶν οὔτε τῶν ἐλαττόνων, οὔτε μαντικὴν οὔτε σοφιστικήν ἀλλ’ οὐδὲ ῥητορικήν τινα ἢ κολακευτικὴν δύναμιν, οὐδὲ δεινοῦ ξυγγράφειν οὐδὲ ἔργον τι ἔχοντοσ ἄξιον ἐπαίνου καὶ σπουδῆσ, ἀλλ’ ἢ μόνον κομῶντοσ·
(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 18:1)
τοῦ δὲ Παυσανίου φήσαντοσ μεταμελεῖσθαι καὶ συγγνώμην αἰτουμένου τοῖσ ἀγνοηθεῖσιν, ἔτι δὲ δεηθέντοσ ὅπωσ συγκρύψῃ, καὶ δωρεὰσ μεγάλασ ὑπισχνουμένου, αὐτοὶ μὲν διελύθησαν, οἱ δ’ ἔφοροι καὶ οἱ μετ’ αὐτῶν ἀκριβῶσ μαθόντεσ τἀληθὲσ τότε μὲν ἡσυχίαν ἔσχον, ὕστερον δὲ τῶν Λακεδαιμονίων τοῖσ ἐφόροισ συλλαμβανόντων, προαισθόμενοσ ἔφθασε καὶ κατέφυγεν εἰσ ἱερὸν τὸ τῆσ Ἀθηνᾶσ τῆσ Χαλκιοίκου.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xi, chapter 43 17:1)
καὶ πολλὰ μεταξὺ τῶν λόγων ἐκχέοντοσ δάκρυα, λοχαγῶν τε καὶ ταξιάρχων καὶ τῶν ἄλλων στρατιωτῶν ἕκαστον, ᾧ συνῄδει τι λαμπρὸν ἔργον ἐν μάχαισ ἀποδειξαμένῳ, κατ’ ὄνομα ἀνακαλοῦντοσ, καὶ πολλὰ καὶ μεγάλα τοῖσ ἀριστεύσασι κατὰ τὴν μάχην φιλάνθρωπα δώσειν ὑπισχνουμένου πρὸσ τὸ τῶν πράξεων μέγεθοσ, τιμάσ τε καὶ πλούτουσ καὶ τὰσ ἄλλασ βοηθείασ, ἀναβοήσεισ ἐξ ἁπάντων ἐγίνοντο θαρρεῖν τε παρακελευομένων καὶ ἄγειν ἐπὶ τὸν ἀγῶνα ἀξιούντων.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 10 2:1)
Οἱ δὲ ἄπορον ἐξ ὧν ἠκροάσαντο τὴν κτῆσιν τῆσ γῆσ ὑπελάμβανον καὶ διαλυθέντεσ ἐκ τῆσ ἐκκλησίασ σὺν γυναιξὶ καὶ παισὶν ὀλοφυρόμενοι διῆγον, ὡσ οὐδὲν ἔργῳ τοῦ θεοῦ βοηθοῦντοσ λόγῳ δὲ μόνον ὑπισχνουμένου.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 395:1)
τοῦ δὲ Σαναβαλλέτου μὴ μόνον τηρήσειν αὐτῷ τὴν ἱερωσύνην, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀρχιερατικὴν παρέξειν δύναμιν καὶ τιμὴν ὑπισχνουμένου καὶ πάντων ἀποδείξειν ὧν αὐτὸσ ἐπῆρχεν τόπων ἡγεμόνα βουλόμενον συνοικεῖν αὐτοῦ τῇ θυγατρί, καὶ λέγοντοσ οἰκοδομήσειν ναὸν ὅμοιον ὄντα τῷ ἐν τοῖσ Ιἑροσολύμοισ ἐπὶ τοῦ Γαριζεὶν ὄρουσ, ὃ τῶν κατὰ τὴν Σαμάρειαν ὀρῶν ἐστιν ὑψηλότατον, καὶ ταῦτα ποιήσειν ἐπαγγελλομένου μετὰ τῆσ Δαρείου γνώμησ τοῦ βασιλέωσ, ἐπαρθεὶσ ταῖσ ὑποσχέσεσιν ὁ Μανασσῆσ παρέμενεν τῷ Σαναβαλλέτῃ τὴν ἀρχιερωσύνην οἰόμενοσ ἕξειν Δαρείου δόντοσ·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 11 367:1)
ὑπισχνουμένου δὲ Ἀριστοβούλου τετρακόσια δώσειν τάλαντα, τοῦ δὲ Ὑρκανοῦ τούτων οὐκ ἐλάττονα παρέξειν, προσδέχεται τὴν Ἀριστοβούλου ὑπόσχεσιν·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 14 39:2)
καὶ ὁ Ἀντίπατροσ, πιστεύει γὰρ τέλοσ ἀληθῶσ τὸν πατέρα ἔχειν, θάρσει τε ἐχρῆτο ἐπὶ τοῖσ λόγοισ ὅλοσ ὡσ ἤδη τῶν δεσμῶν ἀφησόμενοσ καὶ τὴν βασιλείαν ἀκονιτὶ δεξόμενοσ εἰσ χεῖρασ, καὶ τῷ εἱρκτοφύλακι περὶ ἀφέσεωσ ἦν αὐτοῦ διάλογοσ μεγάλα ὑπισχνουμένου εἰσ τὸ παρὸν καὶ ταὖθισ, ὡσ ἂν περὶ τοιῶνδε τοῦ ἀγῶνοσ ἐνεστηκότοσ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 17 220:1)
ὑπισχνουμένου δὲ πάντα ποιήσειν ἐκείνου ἀπέλυσα συγχωρήσασ αὐτῷ συναγαγεῖν πάλιν οὓσ πρότερον εἶχεν.
(플라비우스 요세푸스, Ιὠσήπου βίος 133:1)
καὶ πρῶτον μὲν Τείσιδοσ τοῦ Ἀγρυλῆθεν ἀπογράψαντοσ τὴν Εὐθυκράτουσ οὐσίαν ὡσ δημοσίαν οὖσαν, ἣ πλεόνων ἢ ἑξήκοντα ταλάντων ἦν, καὶ μετ’ ἐκείνην πάλιν ὑπισχνουμένου τὴν Θιλίππ[ου] καὶ Ναυσικλέουσ ἀ[πο]γράψειν, καὶ λέγο[ντ]οσ ὡσ ἐξ ἀναπογρ[άφ]ων μετάλλων π[επλ]ουτήκασι, τοσο[ῦτον οὗ]τοι ἀπέλιπον [τοῦ πρ]οσέσθαι τινὰ τ[οιοῦτο]ν λόγον ἢ τῶν ἀλλοτρίων ἐπιθυμεῖν, ὥστε τὸν ἐγχειρήσαντα συκοφαντεῖν αὐτοὺσ εὐθὺσ ἠτίμωσαν, τὸ πέμπτον μέροσ τῶν ψήφων οὐ μεταδόντεσ.
(히페레이데스, Speeches, Ὑπὲρ Εὐξενίππου ἐισαγγελίασ ἀπολογία πρὸσ Πολύευκτον 34:1)
ἠξίου δέ σε μηδὲ ἀξυνετωτέραν αὐτὴν ἡγεῖσθαι τοῦ Ἀλεξάνδρου, ὃσ τοῦ ἀρχιτέκτονοσ ὑπισχνουμένου τὸν Ἄθω ὅλον μετασχηματίσειν καὶ μορφώσειν πρὸσ αὐτόν, ὡσ τὸ ὄροσ ἅπαν εἰκόνα γενέσθαι τοῦ βασιλέωσ, ἔχοντα δύο πόλεισ ἐν ταῖν χεροῖν, οὐ προσήκατο τὴν τερατείαν τῆσ ὑποσχέσεωσ, ἀλλ’ ὑπὲρ αὐτὸν ἡγησάμενοσ τὸ τόλμημα ἔπαυσεν τὸν ἄνθρωπον οὐ πιθανῶσ κολοσσοὺσ ἀναπλάττοντα καὶ τὸν Ἄθω κατὰ χώραν ἐᾶν ἐκέλευσεν μηδὲ κατασμικρύνειν ὄροσ οὕτω μέγα πρὸσ μικροῦ σώματοσ ὁμοιότητα.
(루키아노스, Pro imaginibus, (no name) 9:1)
χάριν δὲ ὁμολογῶ τοῖσ θεοῖσ, ὅτι μοι τὸ σφάλμα εἰσ ἄλλο μακρῷ αἰσιώτερον περιετράπη καὶ εἰσ τὸ ἄμεινον παρώλισθον, καὶ τάχα τῆσ Ὑγιείασ ἢ Ἀσκληπιοῦ αὐτοῦ ἐπιπνοίᾳ τοῦτ̓ ἐπράχθη δἰ ἐμοῦ σοι τὸ ὑγιαίνειν ὑπισχνουμένου·
(루키아노스, Pro lapsu inter salutandum 27:1)
καὶ Γοργίου μάλιστα, ὦ Σώκρατεσ, ταῦτα ἄγαμαι, ὅτι οὐκ ἄν ποτε αὐτοῦ τοῦτο ἀκούσαισ ὑπισχνουμένου, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων καταγελᾷ, ὅταν ἀκούσῃ ὑπισχνουΜένων·
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Μένων 155:1)
ἔπειτα κελεύσαντοσ ἐκείνου διαλέγεσθαι κοινῇ Συρακουσίοισ ὡσ ἐλευθέροισ οὖσιν, ἐγένοντο λόγοι διὰ τῶν πρέσβεων παρὰ τοῦ τυράννου φιλάνθρωποι, φόρων ὑπισχνουμένου μετριότητα καὶ ῥᾳστώνην στρατειῶν, ὧν ἂν αὐτοὶ σύμψηφοι γένωνται.
(플루타르코스, Dion, chapter 30 1:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION