헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ οὕτωσ ἦσαν σώφρονεσ οἱ ἀρχαῖοι ἐκεῖνοι ῥήτορεσ, ὁ Περικλῆσ καὶ ὁ Θεμιστοκλῆσ καὶ ὁ Ἀριστείδησ, ὁ τὴν ἀνόμοιον ἔχων ἐπωνυμίαν Τιμάρχῳ τουτῳί, ὥστε ὃ νυνὶ πάντεσ ἐν ἔθει πράττομεν, τὸ τὴν χεῖρα ἔξω ἔχοντεσ λέγειν, τότε τοῦτο θρασύ τι ἐδόκει εἶναι, καὶ εὐλαβοῦντο αὐτὸ πράττειν.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 251)
ὅτι δ’ αὐτὸσ οὗτοσ ἀνὴρ Περικλῆσ ὁ ταῦτα πείθων κἀκεῖνο συνέπειθεν, ἀρχὴν μὴ ἐπικτᾶσθαι παρὰ τὸν πόλεμον, τοῦτο οὐ βούλονται μεμνῆσθαι, πάντων μάλιστα εἰκὸσ ὄν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ ἐναντίον 8:14)
εἰ δὲ Μιλτιάδησ καὶ Κίμων καὶ Περικλῆσ πρὸσ τὸ βέλτιστον ἄγοντεσ τὰ πράγματα ἔσθ’ ἃ καὶ προσέπταισαν, τοῦτο θαυμάζεισ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 82:8)
εἰ δὲ Θεμιστοκλῆσ καὶ Περικλῆσ μὴ καθάπαξ ἐπαίδευσαν Ἀθηναίουσ τὴν πολιτικὴν ἀρετὴν, τοῦτ’ ἐκείνουσ, ὡσ ἐοίκεν, ἐλέγχει τοῦ μηδενὸσ ἀξίουσ ὄντασ, ὥσπερ ἂν εἴ τισ καὶ θεῶν κατηγοροίη τοῖσ αὐτοῖσ λόγοισ, ὅτι χρῆν αὐτῶν τὴν πρόνοιαν εἶναι τοιαύτην ὥστ’ ἀδικίαν καὶ ἀγνωμοσύνην ἀνελεῖν παντάπασιν ἐξ ἀνθρώπων καὶ μηδὲν ἁμαρτάνειν μηδένασ ἀνθρώπων μηδαμῆ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 82:12)
οὐδὲ γὰρ οὗτοσ ἀθῶοσ δή που διέφυγεν, ἀλλ’ ἐξέπεσε, προσθήσω δ’ ὅτι οὗτόσ γε οὐδὲ ἐν δικαστηρίῳ δυστυχήσασ ὥσπερ Μιλτιάδησ καὶ Περικλῆσ οὐδ’ ὑπὸ τούτων οἷσ προσέκρουσεν ὑπὲρ τῶν πολλῶν, ἀλλ’ ἐξοστρακισθεὶσ ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ δήμου.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 89:2)
οὕτω δ’ ἦν παραπλήσιοσ κατὰ τὸν βίον καὶ τὴν πολιτείαν καὶ τοσοῦτον ἀπεῖχε τοῦ ζῆν πρὸσ τὰσ ἑτέρων ἡδονὰσ ὥστε φασὶν οἱ γράψαντεσ περὶ αὐτοῦ διδασκάλου τάξιν πρὸσ παῖδασ πρὸσ τοὺσ Ἀθηναίουσ αὐτὸν ἔχειν, ὥστε ἀπόντοσ μὲν Περικλέουσ ἐν ἀταξίᾳ πολλῇ καὶ ῥαθυμίᾳ τὴν ἐκκλησίαν εἶναι πολλάκισ, φανέντοσ δὲ εὐθὺσ μεταβάλλεσθαι καὶ σωφρονίζεσθαι πρὸσ τὴν ὄψιν, ὥσπερ δεδιότασ μή τι γνοίη Περικλῆσ ὧν ἡμάρτανον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 4:3)
συνελόντι δ’ εἰπεῖν σχῆμα τῆσ πόλεωσ ἦν Περικλῆσ, οὐ δουλεύειν ταῖσ τῶν πολλῶν ἐπιθυμίαισ, ἀλλ’ αὐτὸσ ἄρχων τῶν πολλῶν, οὐδ’ ὅ τι δόξειεν ἐκείνοισ, τοῦτο λέγειν ἀξιῶν, ἀλλ’ ὅ τι δόξειεν αὐτῷ, τοῦτ’ ἐκείνουσ πράττειν ἐπαναγκάζων·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 4:6)
ἐξ ὧν, ὡσ ἐοίκεν, ἔξεστι σαφῶσ ἰδεῖν ὅτι εἴ τισ ἄλλοσ καὶ Περικλῆσ ἑκὼν δίκαιοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 4:8)
ὁ τοίνυν Περικλῆσ οὕτωσ ἦν ἄπο πολλοῦ τοῦ δουλεύειν ταῖσ ἐπιθυμίαισ ἢ τὸ πρὸσ ἡδονὴν ζητεῖν ἢ πρὸσ πλεονεξίαν, ἀλλὰ μὴ πρὸσ τὸ βέλτιστον ἄγειν, ὥστ’ ἀπ’ αὐτῶν τῶν ἐναντιωτάτων φαίνεται τὴν δόξαν λαβών.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 8:5)
μέχρι μὲν γὰρ ἐδημηγόρει Περικλῆσ καὶ καθεῖργε τὸ πλῆθοσ, οὔτ’ εἰσ Σικελίαν ἀποστόλουσ ἔπεμπον Ἀθηναῖοι οὔτε μακροὺσ καὶ ἀνηνύτουσ τοῦ πολέμου κύκλουσ περιεβάλλοντο, ἀλλὰ καὶ τοῦ τείχουσ ἔξω προϊέναι περίεργον ἐπείθοντο εἶναι καὶ οὐκ ἀσφαλὲσ οὐδὲ εἰδότων τὰ ὑπάρχοντα σώζειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 9:2)
Περικλῆσ μὲν γὰρ οἶμαι Ἀναξαγόρᾳ συγγενόμενοσ βελτίων ἢ κατ’ ἐκεῖνον ἐγένετο, Ἀλκιβιάδησ δ’ ἑταίρῳ χρώμενοσ Σωκράτει μικρὰ, μᾶλλον δ’ οὐδὲν ἀπώνατο τῆσ συνουσίασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 9:6)
οὔκουν ὁ Περικλῆσ ἦν ὁ ποιήσασ οἰδεῖν καὶ ὕπουλον εἶναι τὴν πόλιν, οὐδὲ δι’ ὃν τῶν ἀρχαίων σαρκῶν, ὡσ σὺ φῂσ, ἐστερήθησαν, ἀλλ’ ὁ τὰσ ἐπιθυμίασ ἐπαύξων αὐτοῖσ καὶ τοῖσ τῶν Αἰγεσταίων χρήμασι δελεάζων καὶ τὴν Σικελικὴν τράπεζαν προξενῶν, ἅτε καὶ αὐτὸσ ὢν τοιοῦτοσ καὶ μηδαμοῦ στῆναι τῶν ἐλπίδων ἐῶν τὸν δῆμον, ἀλλ’ ἀεὶ μακρότερ’ αὐτοῖσ ὧν ἐβούλοντό τε καὶ ἐδέοντο ὑποτιθεὶσ καὶ τἀναντία τῷ Περικλεῖ πολιτευόμενοσ, μετὰ τὴν ἐκείνου τελευτήν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 10:3)
ἐπεὶ ὅτι γε ᾔδειν καὶ περὶ τούτων λέγειν, ὡσ οὐδὲ τούτοισ ἔνοχοσ Περικλῆσ, σιωπῆσαι χαλεπώτερον ἢ πειρωμένῳ δεικνύειν εὑρεῖν ὅ τι χρὴ λέγειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 12:1)
ἔπειτα καὶ τὸ εἰκὸσ οὕτω σώζεται, ὡσ πάντεσ μᾶλλον ἢ Περικλῆσ ἐπηρκὼσ ἂν εἰή λαλεῖν αὐτοὺσ, καὶ τοσοῦτον ἥττων ἐκείνου ἡ αἰτία ‐ καὶ μηδεὶσ θαυμάσῃ τὸ παράδοξον ‐ ὅσῳπερ ἀμείνων ἦν λέγειν, εἰ δὴ τοῦτό γ’ ἀληθέσ ἐστιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 13:3)
ἢ γὰρ οὐδὲν φαῦλον οὐδὲ αἰσχρὸν λάλουσ εἶναι, ἢ Περικλῆσ οὐκ ἂν εἰή λάλουσ πεποιηκὼσ, εἴπερ ἦν ἀγαθὸσ λέγειν, ἢ δή τοι τό γε τρίτον, Περικλῆσ οὐ δεινὸσ λέγειν, οὐδ’ ὑπὲρ τοὺσ ἄλλουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 13:8)

SEARCH

MENU NAVIGATION