헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

πρὸσ δὲ τούτοισ καὶ τῶν Ἑλλήνων ἀσφάλειαν εἶναι καὶ σωτηρίαν ὑπελάμβανεν οὐκ εἰ καθείρξασα αὐτοὺσ ἐπὶ τῆσ ἑστίασ τηροίη, οὐδ’ εἰ μηδὲν μήτ’ αὐτὴ δι’ αὐτῶν μήτ’ αὐτοὶ πράττοιεν ὑπὲρ σφῶν αὐτῶν, ἀλλ’ εἰ τοὺσ βαρβάρουσ ὡσ ἐπὶ πλεῖστον ὤσαιντο ἀπὸ τῆσ Ἑλλάδοσ, οὕτωσ ᾤετο ἀρίστην καὶ καθαρὰν ἡσυχίαν ἅπασιν ἔσεσθαι, ὀρθῶσ λογιζομένη καὶ τὰ πράγματα ὡσ πέφυκεν ὁρῶσα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 60:9)
τὸ δ’ αὖ μέγιστον ἁπάντων καὶ ἐντιμότατον εἰπεῖν, οἱ Μουσῶν καὶ Χαρίτων χοροὶ δι’ αἰῶνοσ τὴν πόλιν ἐμβατεύοντεσ, δι’ οὓσ οὐχ ἡδίουσ μόνον, ἀλλὰ καὶ βελτίουσ πέφυκεν ἀπαλλάττειν τοὺσ εἰσαφικνουμένουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 5:13)
βλάπτειν μὲν γὰρ ἀεὶ πέφυκεν, ἡ δὲ βλάβη πρὸσ τοὺσ καιροὺσ ἀπαντᾷ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 15:6)
καὶ μηδεὶσ ὑμῶν ἐν ἀδείᾳ ποιείσθω τὸ τοὺσ καιροὺσ ἑτέρουσ εἶναι, ἀλλ’ ἐκεῖνο κοινὸν ἐνθυμείσθω κατὰ πάσησ στάσεωσ ὅτι τῶν παρόντων ἀγαθῶν ἀεὶ πέφυκεν ἀποστερεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 8:7)
οὐκοῦν καὶ ἐπὶ τῆσ ῥητορικῆσ εἰ μὲν πέφυκεν ὥστε ὑβριστὰσ καὶ κόλακασ ποιεῖν, ἐξ ἀνάγκησ αἰσχρὸν καὶ ἀγεννὲσ καὶ ἀνελεύθερον καὶ οὐ πρέπον ἀνδρὶ καλῷ κἀγαθῷ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 56:11)
μετὰ τοίνυν τῆσ στρατηγικῆσ γενομένη πολλῷ μᾶλλον σώζειν αὐτὰ τὰ τῆσ στρατηγικῆσ πέφυκεν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 103:7)
ἔπειθ’ ὁπόταν λήξωσιν οἱ ὑετοὶ καὶ ὁ πολὺσ δή που τῶν ποταμῶν ὄγκοσ πέφυκεν ὑπορρεῖν οὐκ εἰσ μακράν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 7:2)
ἔτι τοίνυν οὐ πᾶν ὃ τούτοισ παρεῖται, τοῦτ’ ἤδη καὶ φαῦλον εὐθὺσ, οὐδὲ παρὰ τοῦτο τῶν ἀπειρημένων κεχρῆσθαι, ἀλλ’ ὃ λυμαίνεσθαι τοῖσ πράγμασι πέφυκεν ἀτεχνῶσ καὶ προσεγκαλοῦντασ ἅπαντασ ἴσχει, ὥσπερ αὖ τοὐναντίον πολλοῦ τινοσ ἄξιον·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 14:3)
αἴτιον δ’ ὅτι τῶν ὄντων τὰ μὲν οὐκ ἔστιν ἐπ’ ἄλλῳ χρήσασθαι ἢ πρὸσ ἃ πέφυκεν, οἱο͂ν ὄψει·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 193:2)
τὸ δ’ οὗ ἕνεκα αἱ πράξεισ καὶ αἱ μεταβολαὶ καὶ αἱ κινήσεισ τρόπον μέν τινα λέγουσιν αἴτιον, οὕτω δὲ οὐ λέγουσιν οὐδ’ ὅνπερ πέφυκεν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 155:1)
πολλαχῶσ γὰρ ἐπισταμένων τὸ αὐτὸ μᾶλλον μὲν εἰδέναι φαμὲν τὸν τῷ εἶναι γνωρίζοντα τί τὸ πρᾶγμα ἢ τῷ μὴ εἶναι, αὐτῶν δὲ τούτων ἕτερον ἑτέρου μᾶλλον, καὶ μάλιστα τὸν τί ἐστιν ἀλλ’ οὐ τὸν πόσον ἢ ποῖον ἢ τί ποιεῖν ἢ πάσχειν πέφυκεν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 30:2)
ἀλλὰ μὴν εἰ ἑτέρα ἡ τῆσ οὐσίασ καὶ ἡ περὶ τούτων, ποτέρα κυριωτέρα καὶ προτέρα πέφυκεν αὐτῶν;
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 42:1)
καὶ ἅμα δὲ αὐτῆσ τῆσ μεταβολῆσ αἴτιον οὐθὲν λέγει ἀλλ’ ἢ ὅτι οὕτωσ πέφυκεν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 119:2)
ὅτι μὲν οὖν τοῦ φιλοσόφου, καὶ τοῦ περὶ πάσησ τῆσ οὐσίασ θεωροῦντοσ ᾗ πέφυκεν, καὶ περὶ τῶν συλλογιστικῶν ἀρχῶν ἐστὶν ἐπισκέψασθαι, δῆλον·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 53:1)
ἡ δὲ ὅθεν γίγνεται πρῶτον μὴ ἐνυπάρχοντοσ καὶ ὅθεν πρῶτον ἡ κίνησισ πέφυκεν ἄρχεσθαι καὶ ἡ μεταβολή, οἱο͂ν τὸ τέκνον ἐκ τοῦ πατρὸσ καὶ τῆσ μητρὸσ καὶ ἡ μάχη ἐκ τῆσ λοιδορίασ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 7:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION