헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

οὐ γὰρ δυσμενέσι καὶ τοῖσ πολεμίοισ τῶν Ἑλλήνων, ἀλλ’ εὐεργέταισ, οὐδ’ ἐπὶ τῷ κοινῷ κακῷ τῶν ὁμοφύλων συνῆν, ἀλλὰ καὶ πρὸσ τῷ μηδὲν ἐναντιοῦσθαι καὶ ὠφελῶν εἴ τι δυνατὸν ἀεὶ τὸν εἰσ χρείαν ἐλθόντα τῶν Ἑλλήνων καὶ δημοσίᾳ πᾶσιν ἀντὶ προξένου κοινοῦ καθεστηκώσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐπὶ Ἀλεξάνδρῳ ἐπιτάφιος 8:4)
πρὶν μὲν γὰρ ὅπλα κινῆσαι τάχα ἄν τισ καὶ προσεδόκησεν αὐτοὺσ ἐπιέναι, ἐγχειρήσαντεσ δὲ ἐναντιοῦσθαι, κᾆτ’ ἀποστάντεσ, οὔθ’ ὡσ ἀδίκωσ κέκτησθε τὴν ἀρχὴν οὔθ’ ὡσ κωλύειν δύνανται λέγειν ἕξουσιν, ὥστ’ ἔργῳ τὴν ψῆφον οἴσουσιν ὡσ εἰκότωσ ἔχετε αὐτὴν καὶ παραδώσουσι τοὺσ Ἕλληνασ ὑμῖν πολὺ μᾶλλον ἢ ὅτε Παυσανίαν μὲν ἀπαλλαξάντων, ὑμᾶσ δ’ ἑλομένων, συνεχώρησαν αὐτοί.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ εἰρήνης 5:10)
ἐγὼ δὲ τοσούτου δέω νομίζειν ἐναντιοῦσθαι τοῖσ Λακεδαιμονίοισ, ὥστ’ εἰ μηδένα ὑπὲρ τῶν Θηβαίων ᾤμην ἐρεῖν, ἐχρησάμην ἂν ὅμωσ παραδείγμασιν αὐτοῖσ ὑπὲρ τούτων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 6:12)
διὸ δεῖ μετρίασ εἶναι αὐτὰσ καὶ ὀλίγασ, καὶ τῷ λόγῳ μηθὲν ἐναντιοῦσθαι ‐ τὸ δὲ τοιοῦτον εὐπειθὲσ λέγομεν καὶ κεκολασμένον ‐ ὥσπερ δὲ τὸν παῖδα δεῖ κατὰ τὸ πρόσταγμα τοῦ παιδαγωγοῦ ζῆν, οὕτω καὶ τὸ ἐπιθυμητικὸν κατὰ τὸν λόγον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 164:1)
τῷ δὲ μὴ αἴρεσθαι τὰσ τραπέζασ ἐναντιοῦσθαι δοκεῖ τὸ ἐν Ἰλιάδι·
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 20 1:5)
ἐγὼ μὲν γὰρ οὐκ ἂν ἡγοῦμαι Φίλιππον, οὔτ’ εἰ τὰ πρῶτα βιασθεὶσ ἄκων ἔπραξεν, οὔτ’ ἂν εἰ νῦν ἀπεγίγνωσκε Θηβαίουσ, τοῖσ ἐκείνων ἐχθροῖσ συνεχῶσ ἐναντιοῦσθαι, ἀλλ’ ἀφ’ ὧν νῦν ποιεῖ, κἀκεῖν’ ἐκ προαιρέσεωσ δῆλόσ ἐστι ποιήσασ, ἐκ πάντων δ’, ἄν τισ ὀρθῶσ θεωρῇ, πάνθ’ ἃ πραγματεύεται κατὰ τῆσ πόλεωσ συντάττων.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Β 20:1)
λοιπὸν τοίνυν ἦν καὶ ἀναγκαῖον ἅμα πᾶσιν οἷσ ἐκεῖνοσ ἔπραττ’ ἀδικῶν ὑμᾶσ ἐναντιοῦσθαι δικαίωσ.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 94:2)
καὶ νομίζω τὸ μέν, οἷσ ἔμελλεν ἐκεῖνοσ λαβὼν μηδὲν ὑπερμέγεθεσ τὴν πόλιν βλάψειν, ἀντιλέγειν ἢ κακῶσ ἰδίᾳ πεπονθότοσ ἢ συκοφαντοῦντοσ εἶναι, τὸ δέ, ἐφ’ οἷσ μέγα πρᾶγμ’ ἀλυσιτελὲσ τῇ πόλει κατεσκευάζετο, ἐναντιοῦσθαι χρηστοῦ καὶ φιλοπόλιδοσ ἀνδρὸσ ἔργον εἶναι.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 270:1)
ἐγὼ δ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ζῶντοσ μὲν τοῦ πατρὸσ οὐδὲν ᾤμην δεῖν ἐναντιοῦσθαι αὐτῷ, τελευτήσαντοσ δὲ ἐκείνου εἰσεδεξάμην τε τούτουσ εἰσ τὴν οἰκίαν καὶ τῶν ὄντων ἁπάντων μετέδωκα, οὐχ ὡσ ἀδελφοῖσ οὖσιν οὐδὲ γὰρ ὑμῶν τοὺσ πολλοὺσ λελήθασιν ὃν τρόπον οὗτοι γεγόνασιν, νομίζων δ’ ἀναγκαῖον εἶναί μοι, ἐπειδὴ ὁ πατὴρ ἐξηπατήθη, πείθεσθαι τοῖσ νόμοισ τοῖσ ὑμετέροισ.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ Προικὸσ Μητρῴασ. 16:2)
καὶ μὴν ἐνεπισκηψάμενόσ γε οὔτ’ ἂν παρακαταβολῆσ ἠπόρησεν οὔτ’ ἂν ἠπιστήθη ὑφ’ ὑμῶν πάντεσ γὰρ ἴστε τὸν πατέρα τὸν ἐμὸν οὐ τῶν δημοσίων ἀδίκωσ ἐπιθυμοῦντα, ἀλλὰ τῶν αὑτοῦ ὑμῖν, ὅ τι κελεύσαιτε, προθύμωσ ἀναλίσκοντα, εἶτα καὶ ἐπιτηδείου ὄντοσ αὐτῷ Καλλιστράτου, ὅσπερ ἐδήμευσεν τὰ Ἀντιμάχου, ὥστε μηδὲν ἐναντιοῦσθαι.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Τιμόθεον ὑπὲρ Χρέως 56:1)
ᾐτιῶντο δὲ καὶ τὸν Κρόνον αὑτοῖσ ἐναντιοῦσθαι, καθ’ ὅσον ἐν τοῖσ ἔμπροσθεν χρόνοισ θύοντεσ τούτῳ τῷ θεῷ τῶν υἱῶν τοὺσ κρατίστουσ ὕστερον ὠνούμενοι λάθρᾳ παῖδασ καὶ θρέψαντεσ ἔπεμπον ἐπὶ τὴν θυσίαν·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 20, chapter 14 4:1)
ἃ δὴ λογιζόμενοσ ἐναντιοῦσθαι ταῖσ ἰδίαισ ἐπιβολαῖσ μίαν εἶχεν ἐλπίδα τῆσ ἐπιθυμίασ, εἰ τοὺσ στρατιώτασ διὰ τῆσ εὐεργεσίασ εἰσ εὔνοιαν μεγάλην προαγάγοιτο.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xvii, chapter 93 10:2)
διὸ καὶ καθ’ αὑτὴν αἱρετῆσ οὔσησ τῆσ ἡδονῆσ τὰ ποιητικὰ ἐνίων ἡδονῶν ὀχληρὰ πολλάκισ ἐναντιοῦσθαι·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, B, Kef. h'. ARISTIPPOS 26:9)
ταῦτ’ οὖν ἐνθυμουμένουσ ἡμᾶσ δεῖ μὴ περιορᾶν τοὺσ ἐκεῖνον ἀποκτείναντασ ἄνδρασ ἀνοσίουσ καὶ πᾶσιν ἡμῖν ἐχθροὺσ τοσαύτην ἀρχὴν κτησαμένουσ, ἀλλ’ ἐναντιοῦσθαι καὶ κωλύειν νῦν μὲν ἀπάτῃ καὶ δόλῳ χρησαμένουσ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 4 7:1)
οὗτοσ ὁ ἀνὴρ τὸν ἡγεμόνα τοῦ στρατοπέδου Σικίννιον διδάξασ, ὡσ οὐκ ἄμεινον εἰή τῷ δήμῳ ῥᾳδίωσ ἑαυτὸν ἐπιτρέπειν τοῖσ προτεινομένοισ, ἵνα μὴ ἀπ’ ἐλάττονοσ ἀξιώσεωσ ἀτιμοτέραν εὑρ́ηται τὴν κάθοδον, ἀλλ’ ἐναντιοῦσθαι μέχρι πολλοῦ καὶ τραγῳδίαν τινὰ ἐπιθεῖναι τοῖσ πράγμασι προσποιητόν, ὑποσχόμενόσ τ’ αὐτὸσ ἀναλήψεσθαι τὸν ὑπὲρ τοῦ δήμου λόγον τά τ’ ἄλλα ὑποθέμενοσ, ἃ χρὴ πράττειν ἢ λέγειν, ἔπεισε τὸν Σικίννιον.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 70 3:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION