헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ μετὰ ταῦτα συστάντων οἷσ ἦν ἐπιμελὲσ κακῶσ ἐμὲ ποιεῖν, καὶ γραφάσ, εὐθύνασ, εἰσαγγελίασ, πάντα ταῦτ’ ἐπαγόντων μοι, οὐ δι’ ἑαυτῶν τό γε πρῶτον, ἀλλὰ δι’ ὧν μάλισθ’ ὑπελάμβανον ἀγνοήσεσθαι ἴστε γὰρ δήπου καὶ μέμνησθ’ ὅτι τοὺσ πρώτουσ χρόνουσ κατὰ τὴν ἡμέραν ἑκάστην ἐκρινόμην ἐγώ, καὶ οὔτ’ ἀπόνοια Σωσικλέουσ οὔτε συκοφαντία Φιλοκράτουσ οὔτε Διώνδου καὶ Μελάντου μανία οὔτ’ ἄλλ’ οὐδὲν ἀπείρατον ἦν τούτοισ κατ’ ἐμοῦ, ἐν τοίνυν τούτοισ πᾶσι μάλιστα μὲν διὰ τοὺσ θεούσ, δεύτερον δὲ δι’ ὑμᾶσ καὶ τοὺσ ἄλλουσ Ἀθηναίουσ ἐσῳζόμην.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 357:1)
εἰ ἐκρινόμην μὲν ἐγώ, κατηγόρει δ’ Αἰσχίνησ οὑτοσί, Φίλιπποσ δ’ ἦν ὁ κρίνων, εἶτ’ ἐγὼ μηδὲν ἔχων εἰπεῖν ὡσ οὐκ ἀδικῶ κακῶσ ἔλεγον τουτονὶ καὶ προπηλακίζειν ἐπεχείρουν, οὐκ ἂν οἰέσθε καὶ κατ’ αὐτὸ τοῦτ’ ἀγανακτῆσαι τὸν Φίλιππον, εἰ παρ’ ἐκείνῳ τοὺσ ἐκείνου τισ εὐεργέτασ κακῶσ λέγει;
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 281:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION