헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Ἢν οὖν μέγα ᾖ τὸ κακὸν, εὐκίνητοι, ὀξέεσ τὴν αἴσθησιν, ὕποπτοι , ὀργίλοι, οὐκ ἐπ’ αἰτίῃ τινὶ, δύσθυμοι μὲν ἀλόγωσ, οἷσι ἐσ σκυθρωπὸν ἡ μανίη τρέπεται · οἷσι δὲ ἐσ θυμηδίην, εὔθυμοι · ἀλλ’ οἵδε παραλόγωσ ἄγρυπνοι, ἄμφω ἀλλοιώδεεσ τὰσ ὄψιασ, κεφαλαλγέεσ, ἢ πάντωσ γε βάροσ τῆσ κεφαλῆσ ξύνεστι · εὐήκοοι δὲ, ἀλλὰ βράδιστοι τὴν γνώμην.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.81)
ἡ γὰρ ἐν τῷ στόματι χολὴ ἐνίζουσα τῇ γλώσσῃ, ἐπίπροσθεν τῶν ἐδεστῶν ἐντυγχάνουσα, τὴν αἴσθησιν σοφίζεται τήνδε.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.330)
τοῦτο ὦν ἐξ ἑωυτέησ πονέει ἡ θέρμη, ἐκ τῆσ κατ’ αἴσθησιν ἔσωθεν ἐγείρεται ὤσιοσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.312)
Ὑγρῆναι τὴν Ῥῖνα προκλήσι · ὁσμαῖσ δριμείασισ μὲν ἐσ αἴσθησιν, ἐσ δύναμιν δὲ θερμαῖσ · ὁκοῖον αὐτὸ τὸ καστόριον, ἢ θύμβρα, ἢ γλήχων, ἢ θύμοσ, χλωρὰ, ἢ ξηρὰ δευθέντα ὄξεϊ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.127)
Ἢν δὲ ἀναφέρῃ μὲν ἤδη τὴν αἴσθησιν, βάροσ μέν τι ἐπὶ τῆσ κεφαλῆσ, καὶ ἦχοσ, ἢ βόμβοσ ἐῄ, καὶ διὰ τοῦ στόματοσ ἄγειν φλέγμα, μαστίχην τὰ πρῶτα ἐσ μάσησιν διδόντα, ὡσ ξυνεχὲσ ἀποπτύοι· ἔπειτα δ’ αὖθισ ἀσταφίδοσ ἀγρίησ, κόκκου τοῦ τῆσ Κνίδου, πάντων δὲ μάλιστα σινήπιοσ, ὅτι τε ξύνηθεσ, ἀτὰρ ἠδὲ ὅτι τῶν ἄλλων μᾶλλον τόδε φλεγμάτων ἀγωγόν· κἢν μὲν καταπίῃτισ ἑκὼν, ἱκανὸν μὲν τὰ ἐν τῷ στομάχῳ λῦσαι· δυνατὸν δὲ καὶ ὑγρῆναι γαστέρα καὶ φύσασ ἀγαγεῖν · καὶ γάρ μοί κοτε ἐκ ξυντυχίησ τάδε ξυνέβη, καταπιόντοσ τοῦ ἀνθρώπου κατὰ γνώμην τὴν ἐμήν· ἀγαθὴ δὲ διδάσκαλοσ ἡ πείρη· χρὴ δὲ καὶ αὐτὸν πειρῆν· εὐλαβίη γὰρ ἀπειρίη.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.138)
ὀσμαὶ εὐώδεεσ, ἀβαρέεσ ἐσ κεφαλῆσ αἴσθησιν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ια’. Θεραπεία Σατυριάσεωσ.142)
Κἢν πάντα μὲν τὰ κατὰ λόγον ἰητρὸσ ἔρδῃ, εὖ δὲ πάντα χωρέῃ, ξὺν τῇ ξυγκοπῇ καὶ εἰ φλεγμασίαι ἐπιέασι, ἐκλύονται · καὶ ἱδρὼσ μὲν οὐδαμᾶ, θέρμησ δὲ ἀνάκλησισ πάντη, ἀτὰρ καὶ ἐσ ἄκρουσ πόδασ καὶ ἀνὰ Ῥῖνα· τὸ δὲ πρόσωπον εὔχροον · σφυγμοὶ ἐσ μέγεθοσ ἠρμένοι, ἄτρομοι, σφοδροί · φωνὴ δὲ ξυνήθησ, εὔφωνοσ, καὶ τὰ πάντα ζωώδησ· κάματοσ οὐκ ἀγεννὴσ, ἀτὰρ ἠδ’ εὕδων ὁρᾶται· καὶ ἢν ἕλῃ μιν ὕπνοσ, ἐξέπεψε μὲν τὰ σιτία, ἐξένηψε δὲ τὴν αἴσθησιν, ἀτὰρ ἠδ’ ἐξεβλάστησε τὴν φυήν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ια’. Θεραπεία Σατυριάσεωσ.180)
οὖρον παλαιὸν καὶ τὴν αἴσθησιν ἐξανίστησι κάρτα τοῦ νεκρώδεοσ, καὶ τὴν ὑστέρην κάτω διώκει.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ια’. Θεραπεία Σατυριάσεωσ.315)
ὥστ’ οὐ μικρῷ τῷ παρεῖναι τεκμήρασθαι πρὸσ εὐθυμίασ ὁπόσον οὐκ ἰδίᾳ μόνον, ἀλλὰ καὶ δημοσίᾳ τὸ σχῆμα τῆσ πόλεωσ ἐπιδέδωκεν, ὥσπερ αἴσθησιν ἀθρόαν νῦν γε δὴ μάλιστα λαβούσησ, ὅσῳ παραλλάττει τὰσ λοιπὰσ εὐδαιμονίᾳ, καθάπερ πᾶσιν οἷσ ἐκρίθη πρωτεύειν δικαίοισ καὶ τὴν τοῦδε γένεσιν ἔχουσα προσθεῖναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 1:3)
τὸ δὲ προσπταῖσαι τοῖσ σαθροῖσ ῥᾳδίαν ποιεῖ τὴν αἴσθησιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ γ# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων δεύτερος 6:11)
φέρε δὴ πρὸσ Διὸσ, εἴ πωσ ἀναστάντεσ ἢ λαβόντεσ αἴσθησιν, ὥσπερ Πλάτωνι Δίων ὑπόκειται πρὸσ Συρακοσίουσ λέγων, ταυτὶ πρὸσ αὐτὸν εἴποιεν, ἡμεῖσ, ὦ Πλάτων, ἄλλο μὲν οὐδὲν χρηστὸν τὴν Ἀθηναίων πόλιν εἰργασάμεθα·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 77:7)
αἴτιον δ’ ὅτι διχῇ γινομένησ τῆσ ἁμαρτίασ ἢ γὰρ λογιζόμενοι ἁμαρτάνομεν ἢ κατὰ τὴν αἴσθησιν αὐτὸ δρῶντεσ ἐν μὲν τῇ ἰατρικῇ ἀμφοτέρωσ ἐνδέχεται ἁμαρτεῖν, ἐν δὲ τῇ γραμματικῇ κατὰ τὴν αἴσθησιν καὶ πρᾶξιν, περὶ ἧσ ἂν σκοπῶσιν, εἰσ ἄπειρον ἥξουσιν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 176:1)
ἔστι δ’ οὐ πάνυ γνώριμον τὸ πάθοσ οὐδ’ ἐπιπόλαιον διὰ τὸ πάντασ ἐπὶ θάτερον ἁμαρτάνειν μᾶλλον καὶ πᾶσιν εἶναι σύμφυτον τὴν τῶν τοιούτων ἡδέων ἧτταν καὶ αἴσθησιν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 58:1)
τούτων ἡ μὲν διὰ τὸ χρήσιμόν ἐστιν ἡ διὰ τῶν πλείστων φιλία διὰ γὰρ τὸ χρήσιμοι εἶναι φιλοῦσιν ἀλλήλουσ, καὶ μέχρι τούτου, ὥσπερ ἡ παροιμία "Γλαῦκ’ ἐπίκουροσ ἀνὴρ τὸν σοφὸν φίλον ἔσκε μάχηται," οὐκέτι γιγνώσκουσιν Ἀθηναῖοι Μεγαρῆασ,ἡ δὲ δι’ ἡδονὴν τῶν νέων τούτου γὰρ αἴσθησιν ἔχουσιν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 42:1)
τοῦ γὰρ συζῆν ὀρέγεται ὁ ἐρῶν, ἀλλ’ οὐχ ᾗ μάλιστα δεῖ, ἀλλὰ κατ’ αἴσθησιν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 241:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION