Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἢ τὰσ μὲν συμβλητὰσ τὰσ δὲ μή οἱο͂ν εἰ ἔστι μετὰ τὸ ἓν πρώτη ἡ δυάσ, ἔπειτα ἡ τριὰσ καὶ οὕτω δὴ ὁ ἄλλοσ ἀριθμόσ, εἰσὶ δὲ συμβληταὶ αἱ ἐν ἑκάστῳ ἀριθμῷ μονάδεσ, οἱο͂ν αἱ ἐν τῇ δυάδι τῇ πρώτῃ αὑταῖσ, καὶ αἱ ἐν τῇ τριάδι τῇ πρώτῃ αὑταῖσ, καὶ οὕτω δὴ ἐπὶ τῶν ἄλλων ἀριθμῶν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 88:1)
οὗτοσ δὲ μετὰ τὸ ἓν δύο ἕτερα ἄνευ τοῦ ἑνὸσ τοῦ πρώτου, καὶ ἡ τριὰσ ἄνευ τῆσ δυάδοσ, ὁμοίωσ δὲ καὶ ὁ ἄλλοσ ἀριθμόσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 90:2)
οἱ δ’ ὅμοιοι καὶ ἀδιάφοροι ἄπειροι, ὥστ’ οὐθὲν μᾶλλον ἥδε ἡ τριὰσ αὐτοάνθρωποσ ἢ ὁποιαοῦν, εἰ δὲ μὴ εἰσὶν ἀριθμοὶ αἱ ἰδέαι, οὐδ’ ὅλωσ οἱο͂́ν τε αὐτὰσ εἶναι ἐκ τίνων γὰρ ἔσονται ἀρχῶν αἱ ἰδέαι;
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 106:1)
οὐ γὰρ ἔσται ἡ δυὰσ πρώτη ἐκ τοῦ ἑνὸσ καὶ τῆσ ἀορίστου δυάδοσ, ἔπειτα οἱ ἑξῆσ ἀριθμοί, ὡσ λέγεται δυάσ, τριάσ, τετράσ ‐ ἅμα γὰρ αἱ ἐν τῇ δυάδι τῇ πρώτῃ μονάδεσ γεννῶνται, εἴτε ὥσπερ ὁ πρῶτοσ εἰπὼν ἐξ ἀνίσων ἰσασθέντων γὰρ ἐγένοντο εἴτε ἄλλωσ ‐ , ἐπεὶ εἰ ἔσται ἡ ἑτέρα μονὰσ τῆσ ἑτέρασ προτέρα, καὶ τῆσ δυάδοσ τῆσ ἐκ τούτων ἔσται προτέρα·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 108:2)
ὧν οὐδὲν ἐνδέχεται ὑπάρχειν ταῖσ μονάσιν ἐξ ὧν ἡ δυὰσ καὶ ἡ τριάσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 130:2)
ἀλλὰ μὴν εἰ μέχρι τῆσ δεκάδοσ ὁ ἀριθμόσ, ὥσπερ τινέσ φασιν, πρῶτον μὲν ταχὺ ἐπιλείψει τὰ εἴδη ‐ οἱο͂ν εἰ ἔστιν ἡ τριὰσ αὐτοάνθρωποσ, τίσ ἔσται ἀριθμὸσ αὐτόιπποσ;
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 172:3)
ἅμα δὲ δῆλον ὅτι εἰ οὕτωσ ἡ τριὰσ αὐτοάνθρωποσ, καὶ αἱ ἄλλαι τριάδεσ ὅμοιαι γὰρ αἱ ἐν τοῖσ αὐτοῖσ ἀριθμοῖσ, ὥστ’ ἄπειροι ἔσονται ἄνθρωποι, εἰ μὲν ἰδέα ἑκάστη τριάσ, αὐτὸ ἕκαστοσ ἄνθρωποσ, εἰ δὲ μή, ἀλλ’ ἄνθρωποί γε.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 173:4)
ἔτι εἰ ἔστι χωριστὸσ ὁ ἀριθμόσ, ἀπορήσειεν ἄν τισ πότερον πρότερον τὸ ἓν ἢ ἡ τριὰσ καὶ ἡ δυάσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 180:1)
ἔτι εἰ ἔστιν ἡ δυὰσ ἕν τι αὐτὴ καὶ ἡ τριὰσ αὐτή, ἄμφω δυάσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 190:1)
ἀσθενική τε λόγων δυὰσ ἢ τριὰσ ἢ ἔτι πρόσσω, οἱο͂σ Ξεινοφόων ἤτ’ Αἰσχίνου οὐκ ἀπιθὴσ <ἲσ> γράψαι.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, B, Kef. s'. CENOFWN 8:5)
καὶ ἡ μὲν πρώτη τριάσ ἐστι σαρδόνυξ τόπαζοσ σμάραγδοσ, ἡ δευτέρα δὲ ἄνθρακα παρέχεται καὶ ἰάσπιν καὶ σάπφειρον, τῆσ δὲ τρίτησ λίγυροσ μὲν ἄρχει εἶτα ἀμέθυσοσ ἀχάτησ δὲ τρίτοσ ἔνατοσ ὢν τοῖσ πᾶσι, τετάρτου δὲ στίχου χρυσόλιθοσ μὲν πρόκειται, μετὰ δὲ αὐτὸν ὄνυξ, εἶτα βήρυλλοσ, τελευταῖοσ οὗτοσ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 211:1)
λέγω δὲ αὐτὸ εἶναι οἱο͂ν καὶ ἡ τριὰσ πέπονθε καὶ ἄλλα πολλά.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 767:1)
ἀλλ’ ὅμωσ οὕτωσ πέφυκε καὶ ἡ τριὰσ καὶ ἡ πεμπτὰσ καὶ ὁ ἥμισυσ τοῦ ἀριθμοῦ ἅπασ, ὥστε οὐκ ὢν ὅπερ τὸ περιττὸν ἀεὶ ἕκαστοσ αὐτῶν ἐστι περιττόσ·
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 767:4)
ἀνάρτιοσ ἄρα ἡ τριάσ.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 795:1)
ὃ τοίνυν ἔλεγον ὁρίσασθαι, ποῖα οὐκ ἐναντία τινὶ ὄντα ὅμωσ οὐ δέχεται αὐτό, τὸ ἐναντίον ‐ οἱο͂ν νῦν ἡ τριὰσ τῷ ἀρτίῳ οὐκ οὖσα ἐναντία οὐδέν τι μᾶλλον αὐτὸ δέχεται, τὸ γὰρ ἐναντίον ἀεὶ αὐτῷ ἐπιφέρει, καὶ ἡ δυὰσ τῷ περιττῷ καὶ τὸ πῦρ τῷ ψυχρῷ καὶ ἄλλα πάμπολλα ‐ ἀλλ’ ὁρ́α δὴ εἰ οὕτωσ ὁρίζῃ, μὴ μόνον τὸ ἐναντίον τὸ ἐναντίον μὴ δέχεσθαι, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνο, ὃ ἂν ἐπιφέρῃ τι ἐναντίον ἐκείνῳ, ἐφ’ ὅτι ἂν αὐτὸ ἰῄ, αὐτὸ τὸ ἐπιφέρον τὴν τοῦ ἐπιφερομένου ἐναντιότητα μηδέποτε δέξασθαι.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 797:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION