Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὐ γὰρ μόνον τοὺσ εὖ παθόντασ ἀφαιρησόμεθα τοῦθ’, ὡσ αὐτὸσ οἰέται, οὐδ’ ἧσ παρ’ ἡμῶν ἀπέλαυσαν δόξησ, ταύτησ ἐκπεσοῦνται διὰ τὸν νόμον, ἀλλὰ καὶ καλλίω καὶ περιφανεστέραν ταύτην νῦν κομιοῦνται, ἀντ’ ἀτελείασ θαυμαστῶν τινων ἐπιγραμμάτων καὶ εἰκόνων τυχόντεσ, καὶ κατὰ παντὸσ εἰσέπειθ’ ἑστήξοντεσ δημοσίᾳ τοῦ χρόνου·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 20:2)
ἐκεῖνοι τοίνυν καὶ ἀγχινοίᾳ καὶ συνέσει καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἀγαθοῖσ τῶν ἁπανταχῆ πάντων κρατοῦντεσ καὶ πᾶσαν πολιτικῆσ ἀρετῆσ ἐπιστήμην ἐν τῇ ψυχῇ φέροντεσ, μᾶλλον δ’ αὐτὸ τοῦτο ψυχὴ τῶν πραγμάτων καὶ δοκοῦντεσ καὶ ὄντεσ, οὐ μόνον ὅπωσ ἑαυτῆσ ἀξίωσ ἡ πόλισ εὖ πράττοι καὶ διαγίγνοιτο, ἀλλ’ ὅπωσ καὶ τῶν παρὰ τῆσ τύχησ εὐποιιῶν μειζόνων ἀεὶ διὰ πάντων πειρῷτο, τοῦτ’ ἔχοντεσ προὔργου, αὐτοί τε πάνθ’ ὑπὲρ αὐτῆσ καὶ ποιεῖν καὶ λέγειν ᾤοντο χρῆναι, μηδὲν τῶν ὅσα πρὸσ εὐδαιμονίαν τοῦ κοινοῦ φέρει μηδ’ ὁπωστιοῦν παριέντεσ, τούσ τε πρὸσ αὐτὴν ὁτιοῦν ἀγαθὸν διαπραξαμένουσ, καὶ πολίτασ λέγω καὶ ξένουσ, καὶ γενομένουσ τοῖσ πράγμασιν ἐν καιρῷ, ὁμοῦ μὲν ἀμειβόμενοι τῆσ σπουδῆσ, ὁμοῦ δὲ καὶ πρὸσ τὸ μέλλον καὶ αὐτοὺσ καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἐπὶ τὰ ἴσα καὶ μείζω παρακαλοῦντεσ, μεγίσταισ ὅτι μάλιστα καὶ φιλοτιμοτάταισ ἐδωροῦντο τουτουσὶ ταῖσ τιμαῖσ, τοῦτο μὲν χαλκοῦσ ἐπ’ ἀγορᾶσ ἱστάντεσ, τοῦτο δὲ παρέδρουσ τοῖσ ἐν ἀκροπόλει θεοῖσ καθιστάντεσ, τοὺσ δὲ μεγάλων καὶ θαυμαστῶν καὶ τῶν αὐτῶν τοῖσ θεοῖσ ἀξιοῦντεσ τῶν προσρημάτων, ἔστι δ’ οἷσ καὶ χρήματα ὅτι πλεῖστα διδόντεσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 22:8)
ἀρχικὸν γὰρ τὸ φρονεῖν, ἔστιν δ’ ἡ σοφία πολλῶν καὶ θαυμαστῶν ἐπιστήμη.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 11 27:3)
Πρῶτον μέν, ὦ ἄνδρεσ, ὅταν ἀναστῶ, μὴ πάντωσ ἡγεῖσθε λόγων ἀκούσεσθαι θαυμαστῶν μηδὲ ἐπισήμων·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΔΗΜΗΓΟΡΙΑ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ. 1:1)
ὄντων χαλκοῦ καὶ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου μετάλλων θαυμαστῶν, οἱ μὲν ἐργαζόμενοι τὰ χαλκουργεῖα τὸ τέταρτον μέροσ χαλκοῦ καθαροῦ ἐκ τῆσ ὀρυττομένησ γῆσ λαμβάνουσι, τῶν δ’ ἀργυρευόντων τινὲσ ἰδιωτῶν ἐν τρισὶν ἡμέραισ Εὐβοϊκὸν ἐξαίρουσι τάλαντον·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 5, chapter 36 2:1)
τὸ δ’ ὄροσ τοῦτο παρήκει μὲν παρά τε τὴν Τρίπολιν καὶ Βυβλίαν, ἔτι δὲ Σιδωνίαν, πλῆρεσ δ’ ἐστὶ ξύλων κεδρίνων καὶ κυπαρισσίνων θαυμαστῶν τό τε κάλλοσ καὶ μέγεθοσ.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 58 3:1)
ἔχει γάρ τι καὶ τοιοῦτον ἡ τῶν παραδόξων καὶ θαυμαστῶν ὑπόσχεσισ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 5 5:1)
τοιαῦτα τοῦ Βρούτου δημηγοροῦντοσ ἀναβοήσεισ τε συνεχεῖσ ἐφ’ ἑκάστῳ τῶν λεγομένων ἐκ τοῦ πλήθουσ ἐγίνοντο διασημαίνουσαι τὸ βουλόμενόν τε καὶ ἐπικελευόμενον, τοῖσ δὲ πλείοσιν αὐτῶν καὶ δάκρυα ὑφ’ ἡδονῆσ ἔρρει θαυμαστῶν καὶ ἀπροσδοκήτων ἀκούουσι λόγων·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 84 1:1)
ταῦτ’ εἰπὼν καὶ θαυμαστῶν ἅπαντασ ἐμπλήσασ ἐλπίδων τοὺσ δημοτικοὺσ δύο τὰ κάκιστα τῶν ἐν ἀνθρώποισ καθίσταται πολιτευμάτων, οἷσ ἅπασα χρῆται προοιμίοισ τυραννίσ, γῆσ ἀναδασμὸν καὶ χρεῶν ἄφεσιν·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 8 1:1)
πολλὰ γὰρ τῶν καθ’ αὑτὰ φαινομένων καλῶν καὶ θαυμαστῶν ἑτέροισ ἀντιπαρατεθέντα κρείττοσιν ἐλάττω τῆσ δόξησ ἐφάνη.
(디오니시오스, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 1 7:3)
ὥστε κινδυνεύεισ, ὦ γενναῖε, ἀντὶ τῶν θαυμαστῶν λόγων τὸν πώγωνα καὶ τὸν τρίβωνα μεμισθωκέναι.
(루키아노스, De mercede, (no name) 25:9)
ἀλλὰ οἶδα ὅθεν μοι ταῦτα, παρὰ τῶν θαυμαστῶν σου φιλοσόφων, Ζηνοθέμιδοσ καὶ Λαβυρίνθου, ὧν ‐ ἀπείη δὲ ἡ Ἀδράστεια ‐ συλλογισμῷ ἑνὶ ἀποφράξαι ἄν μοι τάχιστα δοκῶ τὰ στόματα.
(루키아노스, Symposium, (no name) 23:3)
λογισάμενοι δὴ συννοήσωμεν τὸ πάθοσ ἐκ τῶν νῦν λεχθέντων, ὃ πάντων ἔφαμεν εἶναι τῶν θαυμαστῶν αἴτιον.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 80:2)
διὸ δὴ τῶν θαυμαστῶν ἁπάντων πηγὴ γέγονεν, ἅμα μεγάλοισ καὶ σμικροῖσ κύκλοισ βραδυτῆτάσ τε καὶ τάχη ὁμολογούμενα πορεύουσα, ἀδύνατον, ὡσ ἄν τισ ἐλπίσειε, γίγνεσθαι πάθοσ.
(플라톤, Laws, book 10 55:1)
σὺ μέν, ὦ Πρώταρχε, εἴρηκασ τὰ δεδημευμένα τῶν θαυμαστῶν περὶ τὸ ἓν καὶ πολλά, συγκεχωρημένα δὲ ὡσ ἔποσ εἰπεῖν ὑπὸ πάντων ἤδη μὴ δεῖν τῶν τοιούτων ἅπτεσθαι, παιδαριώδη καὶ ῥᾴδια καὶ σφόδρα τοῖσ λόγοισ ἐμπόδια ὑπολαμβανόντων γίγνεσθαι, ἐπεὶ μηδὲ τὰ τοιάδε, ὅταν τισ ἑκάστου τὰ μέλη τε καὶ ἅμα μέρη διελὼν τῷ λόγῳ, πάντα ταῦτα τὸ ἓν ἐκεῖνο εἶναι διομολογησάμενοσ, ἐλέγχῃ καταγελῶν ὅτι τέρατα διηνάγκασται φάναι, τό τε ἓν ὡσ πολλά ἐστι καὶ ἄπειρα, καὶ τὰ πολλὰ ὡσ ἓν μόνον.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 23:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION