Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τοῖσ δ’ ἐμπόροισ προεῖπεν, ὃν ἄν τισ λάβῃ χαλκόν, τούτου πάλιν ἀγοράζειν τά τ’ ἐκ τῆσ χώρασ ὤνια καὶ τὰ ἐκ τῶν λειῶν ἀγόμενα·
(아리스토텔레스, 경제학, Book 2 84:3)
τῶν δὲ λείων κατὰ τὰ μεγέθη καὶ τὰσ διαφορὰσ εἶναι κρατίστασ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 33 2:3)
ὥστε οὐκ ἦν αὐτῷ ἀπορία φοβερῶν ὀνομάτων καὶ ἡδέων, ἔτι δὲ λείων καὶ τραχέων καὶ μυρίασ ἄλλασ ἐχόντων διαφορὰσ ἔν τε τοῖσ ἤχοισ καὶ τοῖσ διανοήμασιν.
(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 89:1)
ἡ δὲ κατάληψισ γίνεται κατ’ αὐτοὺσ αἰσθήσει μὲν λευκῶν καὶ μελάνων καὶ τραχέων καὶ λείων, λόγῳ δὲ τῶν δι’ ἀποδείξεωσ συναγομένων, ὥσπερ τοῦ θεοὺσ εἶναι, καὶ προνοεῖν τούτουσ.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 52:3)
τόν τε ἥλιον καὶ τὴν σελήνην ἐκ τοιούτων λείων καὶ περιφερῶν ὄγκων συγκεκρίσθαι, καὶ τὴν ψυχὴν ὁμοίωσ·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, Q, Kef. z'. DHMOKRITOS 11:8)
παχέων καὶ λείων ὑφισταμένων, κἢν ἀπόστημά που γένηται‧ ἢν δ’ ἄνευ τούτων λυθῇ, ὑποστροφὴ πάλιν ἔσται τῆσ ἀῤῬωστίησ, ἢ ἰσχίων ἢ σκελέων ἄλγημα ξυμβήσεται, καὶ πτύσεται παχέα, ἢν μέλλῃ ὑγιὴσ ἔσεσθαι.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ ΝΟΘΑ., 1.7)
Θερινῆσ καὶ μετοπωρινῆσ ὡρ́ησ ἐπὶ τῶν ὀξέων αἵματοσ ἀπόσταξισ ἐξαπίνησ ξυντονίην καὶ πολλὴν θεραπείην κατὰ τὰσ φλέβασ δηλοῖ, καὶ ἐσ τὴν ὑστεραίην λεπτῶν οὔρων ἐπιφάσιασ‧ καὶ ἢν ἀκμάζῃ τῇ ἡλικίῃ καὶ τὸ σῶμα ἐκ γυμνασίων ἢ εὐσαρκώσιοσ ἔχῃ, ἢ μελαγχολικὸσ ᾖ, ἢ ἐκ πόσιοσ χεῖρεσ τρομεραὶ, καλῶσ ἔχει παραφροσύνην προειπεῖν ἢ σπασμόν‧ κἢν μὲν ἐν ἀρτίῃσιν ἐπιγένηται, βέλτιον, ἐν κρισίμῃσι δὲ ὀλέθριον‧ ἢν μὲν πουλὺ ἀλὲσ ἀποσυθὲν αἷμα ἐξόδουσ ποιήσηται, τῆσ πλεονεξίησ κατὰ Ῥῖνασ, ἢ κατὰ ἕδρην ἐμπλησθείσησ, ἀπόστασιν, ἢ πόνουσ ἐν ὑποχονδρίῳ, ἢ ἐσ ὄρχιασ, ἢ ἐσ σκέλεα‧ λυθέντων δὲ τουτέων, ἔξοδοι γίγνονται πτυσμῶν παχέων, οὔρων λείων, λευκῶν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ ΝΟΘΑ., 10.8)
καὶ οἱο͂ν πνεῦμα ἤ τισ ἠχὼ ἀπὸ λείων τε καὶ στερεῶν ἁλλομένη πάλιν ὅθεν ὡρμήθη φέρεται, οὕτω τὸ τοῦ κάλλουσ ῥεῦμα πάλιν εἰσ τὸν καλὸν διὰ τῶν ὀμμάτων ἰόν, ᾗ πέφυκεν ἐπὶ τὴν ψυχὴν ἰέναι ἀφικόμενον καὶ ἀναπτερῶσαν, τὰσ διόδουσ τῶν πτερῶν ἄρδει τε καὶ ὡρ́μησε πτεροφυεῖν τε καὶ τὴν τοῦ ἐρωμένου αὖ ψυχὴν ἔρωτοσ ἐνέπλησεν.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 195:1)
κἀκεῖνο μᾶλλον, ὅταν, ὥσπερ αἱ μυῖαι τῶν λείων τόπων ἐν τοῖσ κατόπτροισ ἀπολισθάνουσι ταῖσ δὲ τραχύτησι προσέχονται καὶ ταῖσ ἀμυχαῖσ, οὕτωσ ἄνθρωποι τῶν ἱλαρῶν καὶ προσηνῶν ἀπορρέοντεσ ἐμπλέκωνται ταῖσ τῶν ἀηδῶν ἀναμνήσεσι·
(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 152)
καὶ τοῦτ’ οὖν τὴν εὐθυμίαν ἐπιταράσσει κἀκεῖνο μᾶλλον, ὅταν, ὥσπερ αἱ μυῖαι τῶν λείων τόπων ἐν τοῖσ κατόπτροισ ἀπολισθάνουσι ταῖσ δὲ τραχύτησι προσέχονται·
(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 151)
καὶ τὴν πῆξιν ἐμποιεῖν τῷ γάλακτι τὸν ὀπὸν οἰόνταί τινεσ, οὐ σκαληνίᾳ σχημάτων περιπλέκοντα καὶ κολλῶντα τὰ μέρη τοῦ γάλακτοσ, ἐκθλιβομένων ἐπιπολῆσ τῶν λείων καὶ περιφερῶν, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ θερμότητοσ ἐκτήκοντα τοῦ ὑγροῦ τὸ ἀσύστατον καὶ ὑδατῶδεσ.
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 6, Τίσ αἰτία, δι’ ἣν ψαθυρὰ γίγνεται ταχὺ τὰ ἐκ συκῆσ κρεμαννύμενα τῶν ἱερείων 5:3)
γυμνασίων δὲ μάλιστα τρῖψιν δοκιμάζουσι καὶ ἄλλωσ καὶ διὰ σκυταλίδων ἐβενίνων λείων ἐξομαλίζονται τὰ σώματα.
(스트라본, 지리학, book 15, chapter 1 108:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION