Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

μήθ’ ὑμεῖσ ποτε εἰσ τοσαύτην ἀταξίαν τῶν νόμων προβαίητε, οὔτε ἠμέληται περὶ τῶν τοιούτων τῷ νομοθέτῃ τῷ τὴν δημοκρατίαν καταστήσαντι, ἀλλὰ διαρρήδην προστέτακται τοῖσ θεσμοθέταισ καθ’ ἕκαστον ἐνιαυτὸν διορθοῦν ἐν τῷ δήμῳ τοὺσ νόμουσ, ἀκριβῶσ ἐξετάσαντασ καὶ σκεψαμένουσ, εἴ τισ ἀναγέγραπται νόμοσ ἐναντίοσ ἑτέρῳ νόμῳ, ἢ ἂκυροσ ἐν τοῖσ κυρίοισ, ἢ που εἰσὶ νόμοι πλείουσ ἑνὸσ ἀναγεγραμμένοι περὶ ἑκάστησ πράξεωσ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 382)
ἔσσυτο δ’ αὖτισ ἐναντίοσ·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 13:33)
χωρὶσ δὲ τούτων ἐναντίοσ οὗτόσ ἐστιν ὁ λόγοσ αὐτῶν τῷ σοφωτέρῳ, ὃσ εἰ μηδὲν πράττοιεν οἱ νῦν ἀπελθόντεσ, ὡσ ἐξέσται καὶ ἀμφοῖν ἀναπλεῖν ἐπαγγέλλεται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ ἐναντίον 12:12)
ἔτι τοίνων καὶ ἐναντίοσ ἐστὶν οὗτοσ ὁ λόγοσ τῆσ βοηθείασ, ὑπὲρ ἧσ οὗτοι λέγουσιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 19:5)
ἀλλὰ μὴν ὅπου γε νῦν ἡμᾶσ ἐφέδρουσ εἰδότεσ, ὅμωσ πάρεισιν ἐπ’ ἀλλήλουσ, πῶσ οὐχ ὅταν τοὺσ ἑτέρουσ ἐξέλωμεν, ἐφ’ ἡμᾶσ χρὴ νομίζειν τρέψεσθαι τοὺσ περιγενομένουσ, ἐκεῖνό γ’ εἰδότασ ὡσ, ἂν ἡμᾶσ κρατήσωσιν, οὐδεὶσ αὑτοῖσ λοιπὸσ ἐναντίοσ ἔσται;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ ε ὑπὲρ μηδετέροισ βοηθεῖν 5:6)
οὐκοῦν ὅ γ’ ἐναντίοσ τούτῳ νικᾷ πᾶσι τοῖσ κριταῖσ, ὅστισ ἁπλοῦσ, γενναῖοσ, ἀψευδὴσ, ταὐτὰ γιγνώσκων περὶ τῶν αὐτῶν, ὁμονοῶν ὡσ οἱο͂́ν τε μάλιστα αὐτὸσ αὑτῷ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 4:7)
καὶ Πάτροκλοσ δέ οἱ οἰο͂σ ἐναντίοσ ἧστο σιωπῇ, στρατήγει δὲ μὴ παρὰ τὸν στρατηγόν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 32:8)
"νῦν δὲ μαρτυρίαν καθ’ ἑαυτοῦ καταλείπων ὅτι παρανομεῖ τουτονὶ τὸν νόμον ὅμωσ ἐνομοθέτει, καὶ ταῦτα ἑτέρου κελεύοντοσ νόμου καὶ κατ’ αὐτὸ τοῦτο ἔνοχον εἶναι τῇ γραφῇ, ἐὰν ἐναντίοσ ᾖ τοῖσ πρότερον κειμένοισ νόμοισ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 27:15)
λείπεται δὲ ἐνταῦθα ἐναντίοσ τούτοισ ἀμφοτέροισ, ὅστισ ὢν ἄξιοσ μεγάλων ἀξιοῖ αὐτὸσ ἑαυτὸν τούτων, καὶ τοιοῦτόσ ἐστιν οἱο͂σ ἀξιοῦν ἑαυτόν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 110:1)
οὔτε γὰρ ἄξιοσ οὔτε ἀξιοῖ μεγάλων, διὸ οὐκ ἐναντίοσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 113:2)
οὐκ ἔστι δ’ ἐναντίοσ οὔτε τῷ μὴ μεμπτὸσ εἶναι ὡσ γὰρ ὁ λόγοσ κελεύει, ἔχει·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 113:4)
ὁ μὲν γὰρ πάντα ἀληθῆ λέγων καὶ τὸν ἐναντίον αὑτοῦ λόγον ἀληθῆ ποιεῖ, ὥστε τὸν ἑαυτοῦ οὐκ ἀληθῆ ὁ γὰρ ἐναντίοσ οὔ φησιν αὐτὸν ἀληθῆ, ὁ δὲ πάντα ψευδῆ καὶ αὐτὸσ αὑτόν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 199:2)
σώφρων μὲν οὖν ὁ τοιοῦτοσ, ἀκόλαστοσ δ’ ὁ ἐναντίοσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 107:3)
ἄλλοσ δ’ ἐναντίοσ, ὁ ἐμμενετικὸσ καὶ οὐκ ἐκστατικὸσ διά γε τὸ πάθοσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 109:2)
φανερὸν γὰρ ὅτι, ἐὰν μὲν ἐναντίοσ ᾖ ὁ γεγραμμένοσ τῷ πράγματι, τῷ κοινῷ χρηστέον καὶ τοῖσ ἐπιεικεστέροισ καὶ δικαιοτέροισ.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 15 4:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION