Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 7 109:

σῴζεται γὰρ τὸ βέλτιστον, ἡ ἀρχή. ἄλλοσ δ’ ἐναντίοσ, ὁ ἐμμενετικὸσ καὶ οὐκ ἐκστατικὸσ διά γε τὸ πάθοσ. φανερὸν δὴ ἐκ τούτων ὅτι ἣ μὲν σπουδαία ἕξισ, ἣ δὲ φαύλη. πότερον οὖν ἐγκρατήσ ἐστιν ὁ ὁποιῳοῦν λόγῳ καὶ ὁποιᾳοῦν προαιρέσει ἐμμένων ἢ ὁ τῇ ὀρθῇ, καὶ ἀκρατὴσ δὲ ὁ ὁποιᾳοῦν μὴ ἐμμένων προαιρέσει καὶ ὁποιῳοῦν λόγῳ ἢ ὁ τῷ μὴ ψευδεῖ λόγῳ καὶ τῇ προαιρέσει τῇ ὀρθῇ, ὥσπερ ἠπορήθη πρότερον;