Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Εὐρυσθεὺσ δὲ καταπλαγεὶσ αὐτοῦ τὴν ἀνδρείαν ἀπεῖπε τὸ λοιπὸν αὐτῷ εἰσ τὴν πόλιν εἰσιέναι, δεικνύειν δὲ πρὸ τῶν πυλῶν ἐκέλευε τοὺσ ἄθλουσ.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 5 1:10)
ἐπαινοῦντεσ γὰρ οὐ δεικνύουσιν ἀκριβῶσ ὃ θαυμάζουσιν, ἀλλ’ ὥσπερ ἂν εἴ τισ ζωγράφοσ σῶμα καλὸν καὶ περίβλεπτον ἐπιχειρῶν δεῖξαι διὰ τέχνησ, εἶτα ἀπολείποιτο, πᾶσ τισ ἂν φαίη δή που λυσιτελεῖν μὴ γράφειν, ἀλλ’ ἢ αὐτὸ ἰδεῖν ἐᾶν, ἢ μὴ δεικνύειν αὐτοῖσ ἐπὶ τὸ χεῖρον μιμούμενον, ὣσ δὲ καὶ περὶ ταύτησ μοι δοκεῖ τῆσ πόλεωσ ἔχειν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 2:2)
εἶτα καὶ γελοῖον τοῦτο μὲν αὐτὸ θαυμάζειν καὶ δεικνύειν ὅτι οὐκ ἔστιν εὑρεῖν ἴσα τοῖσ ὑμετέροισ ἕτερα οὐδ’ ἐγγὺσ, ἀλλὰ πάντα ὑπὸ τούτων ἀποκρύπτεται, περιμένειν δὲ τηνικαῦτα παρεξετάσαι, ὁπηνίκα ἴσων ἔχοιμεν μνημονεῦσαι, οὐκ οἶμαί γε δεῖν, ὅτι γε οὐδὲ θαυμαστὰ ὁμοίωσ ἂν ἦν, εἴ τινα εἴχομεν εἰπεῖν ὅμοια.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 12:9)
Ῥόδοσ δὲ, ὦ Ζεῦ, καὶ πάντ’ ἐφορῶν ἥλιε πλὴν Ῥόδου, νῦν οὐδαμοῦ, ἀλλ’ ὥσπερ οἱ τοὺσ μύθουσ λέγοντεσ διηγεῖσθαι δεῖ τοῖσ ἐπιγιγνομένοισ τοὺσ παρ’ ἡμῶν παραλαμβάνοντασ, ὡσ ποτὲ ἦν καὶ Ῥόδοσ ἀντιπέρασ Καρίασ πόλισ ὡρ́ᾳ καὶ μεγέθει περιφανὴσ, καὶ τὸν τόπον δεικνύειν ὡσ τὸν Ιἀλύσου καὶ Καμείρου νῦν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 8:8)
οὐ μὴν ἀλλ’ ἔν γε τοῖσ ἄνω λόγοισ ἐπειρώμην δεικνύειν ὅτι ῥητορικὴ διὰ πάντων τῶν τῆσ ἀρετῆσ μορίων διήκει, φρονήσει μὲν εὑρεθεῖσα, εὑρεθεῖσα δὲ ὑπὲρ δικαιοσύνησ, σωφροσύνῃ δὲ καὶ ἀνδρείᾳ φυλαττομένη.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 95:2)
ἐπεὶ ὅτι γε ᾔδειν καὶ περὶ τούτων λέγειν, ὡσ οὐδὲ τούτοισ ἔνοχοσ Περικλῆσ, σιωπῆσαι χαλεπώτερον ἢ πειρωμένῳ δεικνύειν εὑρεῖν ὅ τι χρὴ λέγειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 12:1)
ἡδέωσ δ’ ἂν ἐροίμην τοὺσ προσκειμένουσ αὐτῷ τί ποτ’ ἂν λέγειν ἠξίουν κατὰ τῶν ἀνδρῶν, ἢ τίνα γνώμην ἔχειν ἡμᾶσ ἔπειθον, εἰ τοῦτ’ εἶχον δεικνύειν ὡσ ἐν παντὶ δικαίῳ μετ’ οὐδεμιᾶσ φαύλησ προφάσεωσ Ἀθηναῖοι κατεψηφίσαντο αὐτῶν, ὁπότ’ αὐτὸσ φάσκων αὐτοὺσ παρανενομῆσθαι καὶ τοῖσ ἵπποισ τοῖσ λακτίζουσιν ἀπεικάζων τοὺσ καταψηφισαμένουσ ἰσχυρόν τι λέγειν κατ’ ἐκείνων οἰέται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 137:4)
σκοπεῖσθε μέντοι τοῦτ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὅπωσ μὴ λόγουσ ἐροῦσιν μόνον οἱ παρ’ ἡμῶν πρέσβεισ, ἀλλὰ καὶ ἔργον τι δεικνύειν ἕξουσιν ἐξεληλυθότων ὑμῶν ἀξίωσ τῆσ πόλεωσ καὶ ὄντων ἐπὶ τοῖσ πράγμασιν, ὡσ ἅπασ μὲν λόγοσ, ἂν ἀπῇ τὰ πράγματα, μάταιόν τι φαίνεται καὶ κενόν, μάλιστα δ’ ὁ παρὰ τῆσ ἡμετέρασ πόλεωσ·
(데모스테네스, Speeches, Ὀλυνθιακὸσ Β 17:1)
καίτοι χρῆν σ’, ὦ Τιμόκρατεσ, εἰδότα τὸν νόμον τόνδ’ ὃν ἀνέγνω, εἴ τι δίκαιον ἐβούλου πράττειν, πρῶτον μὲν πρόσοδον γράψασθαι πρὸσ τὴν βουλήν, εἶτα τῷ δήμῳ διαλεχθῆναι, κᾆθ’ οὕτωσ, εἰ πᾶσιν Ἀθηναίοισ ἐδόκει, γράφειν καὶ νομοθετεῖν περὶ τούτων, καὶ τότε τοὺσ χρόνουσ ἀναμείναντα τοὺσ ἐκ τῶν νόμων, ἵνα τοῦτον τὸν τρόπον πράττων, εἰ καί τισ ἐπεχείρει δεικνύειν οὐκ ἐπιτήδειον ὄντα τῇ πόλει τὸν νόμον, μὴ οὖν ἐπιβουλεύειν γ’ ἐδόκεισ, ἀλλὰ γνώμῃ διαμαρτὼν ἀποτυχεῖν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 66:1)
οὔτε γὰρ ὡσ οὐκ ἐναντίοσ ἔσθ’ ὁ νόμοσ τοῖσ ἄλλοισ δεικνύειν ἕξει, οὔθ’ ὡσ δι’ ἀπειρίαν ἰδιώτην αὐτὸν ὄντα τοῦτ’ ἔλαθεν δύναιτ’ ἂν πεῖσαι·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 104:3)
ὡσ τοίνυν οὐδ’ ἐπιτήδειον νόμον ὑμῖν οὐδὲ συμφέροντ’ εἰσενήνοχεν, τοῦτ’ ἤδη πειράσομαι νυνὶ δεικνύειν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 107:1)
ἐγὼ δὲ οὔθ’ ὑμῖν χαριζόμενοσ οὔθ’ Ὁμήρῳ διαφερόμενοσ οὐδὲ τῆσ δόξησ φθονῶν ἐκείνῳ, πειράσομαι δεικνύειν ὅσα μοι δοκεῖ ψευδῆ εἰρηκέναι περὶ τῶν ἐνθάδε πραγμάτων, οὐκ ἄλλοθέν ποθεν,ἀλλ’ ἐξ αὐτῆσ τῆσ ποιήσεωσ ἐλέγχων, τῷ τε ἀληθεῖ βοηθῶν καὶ μάλιστα διὰ τὴν Ἀθηνᾶν, ὅπωσ μὴ δοκῇ ἀδίκωσ διαφθεῖραι τὴν αὑτῆσ πόλιν μηδὲ ἐναντία βούλεσθαι τῷ αὑτῆσ πατρί, οὐχ ἧττον δὲ διὰ τὴν Ἥραν καὶ τὴν Ἀφροδίτην.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΡΩΙΚΟΣ ΥΠΕΡ τοῦ ΙΛΙΟΝ ΜΗ ΑΛΩΝΑΙ. 14:1)
ἀλλ’ εὐταξίᾳ, κόσμῳ, τῷ δεικνύειν ὑμᾶσ αὐτοὺσ σώφρονασ καὶ βεβαίουσ.
(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 127:1)
ἐὰν οὖν περιστέλλῃ καὶ μὴ ἐθέλῃ δεικνύειν, ἔτι μᾶλλον ὑπονοοῦσιν·
(디오, 크리소토모스, 연설, ἐν ΚΕΛΑΙΝΑΙΣ τῆσ ΦΡΥΓΙΑΣ. 6:3)
διόπερ ταύτασ μὲν ὁρμῆσαι λέγεται στερίσκειν αὑτὰσ τοῦ ζῆν, τὸν δ’ Ιἄσονα κατελεήσαντα τὰ πάθη παρακατασχεῖν αὐτάσ, καὶ θαρρεῖν παρακαλέσαντα δεικνύειν ὡσ ἐκ κακίασ μὲν οὐδὲν ἥμαρτον, ἀκουσίωσ δὲ δι’ ἀπάτην ἠτύχησαν.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 4, chapter 52 5:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION