Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐὰν δ’ ἐμοὶ τῷ κινδυνεύοντι εἰπεῖν δῶτε ὡσ βούλομαι, καὶ σῶσαί με, εἰ μηδὲν ἀδικῶ, δυνήσεσθε, ἱκανὰσ εἰληφότεσ ἀφορμάσ, καὶ θεάσεσθε ἐκ τῶν ὁμολογουμένων καὶ τἀντιλεγόμενα.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 446)
νῦν δὲ ἀσεβῶ καὶ ἀδικῶ εἰσιὼν εἰσ τὰ ἱερά.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 213:3)
αἵ τε γὰρ ἀρχαὶ κατὰ στάσιν ἢ δωροδοκίαν σπουδῇ τε ἀδίκῳ καὶ λίθοισ ἢ ξίφεσι καθίσταντο, καὶ τὸ δεκάζειν ἢ δωροδοκεῖν ἀναισχύντωσ τότε μάλιστα ἐπλεόνασεν, ὅ τε δῆμοσ αὐτὸσ ἔμμισθοσ ἐπὶ τὰσ χειροτονίασ ᾔει.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 3 5:3)
μὴ ἀδικῶ γε, ἔφην ἐγώ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 2:8)
ἢ καὶ τοῦτο ἀδικῶ ὅτι τὰ ἐκ τῶν Νόμων αὐτοῦ παρεγραψάμην;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 5:19)
οὕτω δὲ καὶ τῷ ἀδίκῳ καὶ τῷ ἀκολάστῳ ἐξ ἀρχῆσ μὲν ἐξῆν τοιούτοισ μὴ γενέσθαι, διὸ ἑκόντεσ εἰσίν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 72:3)
καὶ γὰρ ἑταίραν ἔχω τὴν καλλίστην καὶ ἀδικῶ οὐδένα καὶ πίνω Χῖον οἶνον καὶ τἄλλ’ ἀρκούντωσ παρασκευάζομαι, τῶν ἰδίων μου προσόδων εἰσ ταῦτα ἐκποιουσῶν, οὐ καθάπερ ὑμῶν ἔνιοι δεκαζόμενοσ ζῶ καὶ μοιχεύων καὶ τῶν τὰ τοιαῦτα πραττόντων καὶ ἐπ’ ὀνόματόσ τινασ κατέλεξε.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 64 1:3)
τί οὖν αὐτῷ διαφέρει, μὴ τῷ δικαίῳ ὀνόματι χρησάμενον ἀποδοῦναι ὑμῖν, ἀλλὰ δωρεὰν δεδωκέναι, τῷ ἀδίκῳ;
(데모스테네스, Speeches, Περὶ Ἁλοννήσου 8:1)
εἰ ἐκρινόμην μὲν ἐγώ, κατηγόρει δ’ Αἰσχίνησ οὑτοσί, Φίλιπποσ δ’ ἦν ὁ κρίνων, εἶτ’ ἐγὼ μηδὲν ἔχων εἰπεῖν ὡσ οὐκ ἀδικῶ κακῶσ ἔλεγον τουτονὶ καὶ προπηλακίζειν ἐπεχείρουν, οὐκ ἂν οἰέσθε καὶ κατ’ αὐτὸ τοῦτ’ ἀγανακτῆσαι τὸν Φίλιππον, εἰ παρ’ ἐκείνῳ τοὺσ ἐκείνου τισ εὐεργέτασ κακῶσ λέγει;
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 281:2)
κἂν μὲν ἀφῶ τοῦτον ἐγὼ καὶ προδῶ τὴν ὑμετέραν καταχειροτονίαν, οὐδέν, ὡσ ἐοίκ’, ἀδικῶ·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 158:2)
ἐπειδὴ δ’ οὐδὲν ἠδικημένοσ, ὡσ καὶ ὑμεῖσ οἶδ’ ὅτι φήσετε, ἐπειδὰν τὰ πεπραγμέν’ ἀκούσητε, τῷ κατορθῶσαι τὴν πρὸσ Εὐέργον δίκην ἐπηρμένοσ συκοφαντεῖ, ὑπόλοιπόν ἐστι παρ’ ὑμῖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐπιδείξανθ’ ὡσ οὐδ’ ὁτιοῦν ἀδικῶ, καὶ μάρτυρασ ὧν ἂν λέγω παρασχόμενον, πειρᾶσθαι σῴζειν ἐμαυτόν.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Παραγραφὴ πρὸσ Πανταίνετον 3:2)
τί γάρ, εἰ κατέστησεν Εὐέργοσ, ἐγώ σ’ ἀδικῶ;
(데모스테네스, Speeches 31-40, Παραγραφὴ πρὸσ Πανταίνετον 39:4)
ἐπεὶ ἔγωγ’ οὐδ’ εἰ τὰ μάλισθ’ ὁ πατὴρ ὄντα σ’ ἑαυτοῦ μὴ ἐποιεῖτ’ ἀδικῶ.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ τοῦ Ὀνόματοσ. 46:1)
καὶ αὕτη ἐνίκησεν οὐδεμιᾷ παρασκευῇ ἀδίκῳ οὐδὲ συνωμοσίᾳ, ἀλλ’ ὡσ οἱο͂́ν τε δικαιότατα, ἐπιδειξάντων ἡμῶν ὅτι γένει ἐγγυτάτω ἦν Ἁγνίᾳ, οὗ ἐστιν ὁ κλῆροσ, ἀνεψιοῦ παῖσ οὖσα πρὸσ πατρὸσ καὶ ἐκ τοῦ οἴκου οὖσα τοῦ Ἁγνίου.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Μακάρτατον περὶ Ἁγνίου Κλήρου 41:2)
εἰ μὲν γὰρ οὐδὲν ἀδικῶ, οὐδὲ ὑμεῖσ βούλεσθε δήπου ἀναιτίωσ μισεῖν τινα τῶν ὑμετέρων πολιτῶν·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΕΙΝ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ. 1:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION