Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἔπειτα πολιόσ εἰμι καὶ πώγων’ ἔχω, σὺ δ’ εὐπρόσωποσ λευκὸσ ἐξυρημένοσ γυναικόφωνοσ ἁπαλὸσ εὐπρεπὴσ ἰδεῖν.
(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Prologue, iambics 1:29)
οἴμ’ ὡσ ἁπαλὸσ καὶ λευκόσ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 537)
"ἑφθὸσ δ’ ὁ σικυὸσ ἁπαλὸσ, ἄλυποσ, οὐρητικόσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 78 2:2)
ἁπαλὸσ παιδίσκοσ ἐν ἀργυρέᾳ φέρων προχόῳ ἐπέχευεν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 33 1:3)
παρὰ δὲ τοῖσ Ἕλλησι καλεῖταί τισ ἄρτοσ ἁπαλὸσ ἀρτυόμενοσ γάλακτι ὀλίγῳ καὶ ἐλαίῳ καὶ ἁλσὶν ἀρκετοῖσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 79 1:5)
οὗτοσ δὲ ὁ ἄρτοσ λέγεται Καππαδόκιοσ, ἐπειδὴ ἐν Καππαδοκίᾳ κατὰ τὸ πλεῖστον ἁπαλὸσ ἄρτοσ γίνεται, τὸν δὲ τοιοῦτον ἄρτον οἱ Σύροι λαχμὰν προσαγορεύουσι, καί ἐστιν οὗτοσ ἐν Συρίᾳ χρηστότατοσ γινόμενοσ διὰ τὸ θερμότατοσ τρώγεσθαι καί ἐστιν ἄνθει παραπλήσιοσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 79 1:7)
νὴ τὴν Ἀθηνᾶν, ἡδὺ γ’ ἔστ’ εὐημερεῖν ἐν ἅπασιν ἰχθὺσ ἁπαλὸσ οἱο͂σ γέγονέ μοι, οἱο͂ν παρατέθεικ’, οὐ πεφαρμακευμένον τυροῖσιν οὐδ’ ἄνωθεν ἐξηνθισμένον, ἀλλ’ οἱο͂σ ἦν ζῶν κὠπτὸσ ὢν τοιοῦτοσ ἦν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 322)
ὅμοιον, μήτε κύνασ κεκτημένοσ μήτε λίνα μήτε ἵππον μήτε ὅλωσ ἐπὶ θήραν ἐξιών, ἀλλὰ μήτε ὑπὸ ἡλίου τὸ σῶμα ἐπικεκαυμένοσ μήτε ψύχουσ ἀνέχεσθαι δυνάμενοσ, ἐσκιατραφημένοσ δὲ καὶ ἁπαλὸσ καὶ μάλιστα ἐοικὼσ ταῖσ γυναιξίν, ἔσθ̓ ὅπωσ ὑπολάβοισ ἂν τἀληθῆ λέγειν τοῦτον καὶ προσήκειν τι αὐτῷ κυνηγεσίων;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ. 3:1)
ὁ δέ γε Ὀροίτησ καὶ πάνυ ἁπαλὸσ ἦν τὼ πόδε καὶ οὐδ̓ ἑστάναι χαμαί, οὐχ ὅπωσ βαδίζειν ἐδύνατο·
(루키아노스, Dialogi mortuorum, Διογένησ καὶ Ἀντισθένησ καὶ Κράτησ. 9:1)
ὅταν ἤδη ὁ κλάδοσ αὐτῆσ γένηται ἁπαλὸσ καὶ τὰ φύλλα ἐκφύῃ, γινώσκετε ὅτι ἐγγὺσ τὸ θέροσ·
(ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 24 33:2)
ὅταν ἤδη ὁ κλάδοσ αὐτῆσ ἁπαλὸσ γένηται καὶ ἐκφύῃ τὰ φύλλα, γινώσκετε ὅτι ἐγγὺσ τὸ θέροσ ἐστίν·
(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 10 176:2)
νέα μὲν οὖν σύστασισ τοῦ παντὸσ ζῴου, καινὰ τὰ τρίγωνα οἱο͂ν ἐκ δρυόχων ἔτι ἔχουσα τῶν γενῶν, ἰσχυρὰν μὲν τὴν σύγκλεισιν αὐτῶν πρὸσ ἄλληλα κέκτηται, συμπέπηγεν δὲ ὁ πᾶσ ὄγκοσ αὐτῆσ ἁπαλόσ, ἅτ’ ἐκ μυελοῦ μὲν νεωστὶ γεγονυίασ, τεθραμμένησ δὲ ἐν γάλακτι·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 418:3)
νέοσ μὲν οὖν ἐστι, πρὸσ δὲ τῷ νέῳ ἁπαλόσ·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 195:2)
τῷ αὐτῷ δὴ καὶ ἡμεῖσ χρησόμεθα τεκμηρίῳ περὶ ἔρωτα ὅτι ἁπαλόσ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 196:7)
πρῶτον μὲν πένησ ἀεί ἐστι, καὶ πολλοῦ δεῖ ἁπαλόσ τε καὶ καλόσ, οἱο͂ν οἱ πολλοὶ οἰόνται, ἀλλὰ σκληρὸσ καὶ αὐχμηρὸσ καὶ ἀνυπόδητοσ καὶ ἀοίκοσ, χαμαιπετὴσ ἀεὶ ὢν καὶ ἄστρωτοσ, ἐπὶ θύραισ καὶ ἐν ὁδοῖσ ὑπαίθριοσ κοιμώμενοσ, τὴν τῆσ μητρὸσ φύσιν ἔχων, ἀεὶ ἐνδείᾳ σύνοικοσ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 327:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION