Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 196:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 196:)

Ὅμηροσ γὰρ Ἄτην θεόν τέ φησιν εἶναι καὶ ἁπαλήν ‐ τοὺσ γοῦν πόδασ αὐτῆσ ἁπαλοὺσ εἶναι ‐ λέγων. . . τῆσ μένθ’ ἁπαλοὶ πόδεσ· οὐ γὰρ ἐπ’ οὔδεοσπίλναται, ἀλλ’ ἄρα ἥ γε κατ’ ἀνδρῶν κράατα βαίνει. καλῷ οὖν δοκεῖ μοι τεκμηρίῳ τὴν ἁπαλότητα ἀποφαίνειν, ὅτι οὐκ ἐπὶ σκληροῦ βαίνει, ἀλλ’ ἐπὶ μαλθακοῦ. τῷ αὐτῷ δὴ καὶ ἡμεῖσ χρησόμεθα τεκμηρίῳ περὶ ἔρωτα ὅτι ἁπαλόσ. οὐ γὰρ ἐπὶ γῆσ βαίνει οὐδ’ ἐπὶ κρανίων, ἅ ἐστιν οὐ πάνυ μαλακά, ἀλλ’ ἐν τοῖσ μαλακωτάτοισ τῶν ὄντων καὶ βαίνει καὶ οἰκεῖ. ἐν γὰρ ἤθεσι καὶ ψυχαῖσ θεῶν καὶ ἀνθρώπων τὴν οἴκησιν ἵδρυται, καὶ οὐκ αὖ ἑξῆσ ἐν πάσαισ ταῖσ ψυχαῖσ, ἀλλ’ ᾗτινι ἂν σκληρὸν ἦθοσ ἐχούσῃ ἐντύχῃ, ἀπέρχεται, ᾗ δ’ ἂν μαλακόν, οἰκίζεται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION