헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ δὴ τὸ μὲν ὅλωσ ἐκλιπεῖν ἀργίασ οἴσει δόξαν, ἣν οὐ θέμισ ἐν τοῖσ πρὸσ τοὺσ θεοὺσ ἔχειν, τοῦ δὲ μὴ ἐφικέσθαι ἡ τοῦ πράγματοσ αὐτοῦ φύσισ παρέξει τὴν συγγνώμην.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Δία 2:3)
ἐποίησε δὲ πρῶτοσ αὐτὸσ ἑαυτὸν, οὐ Κρήτησ ἐν εὐώδεσιν ἄντροισ τραφεὶσ, οὐδ’ ἐμέλλησεν αὐτὸν Κρόνοσ καταπιεῖν, οὐδ’ ἀντ’ ἐκείνου λίθον κατέπιεν, οὐδ’ ἐκινδύνευσε Ζεὺσ οὐδὲ μή ποτε κινδυνεύσῃ, οὐδ’ ἔστι πρεσβύτερον οὐδὲν Διὸσ, οὐ μᾶλλόν γε ἢ υἱεῖσ τε πατέρων πρεσβύτεροι γένοιντ’ ἂν καὶ τὰ γιγνόμενα τῶν ποιούντων, ἀλλ’ ὅδε ἐστὶ πρῶτόσ τε καὶ πρεσβύτατοσ καὶ ἀρχηγέτησ τῶν πάντων, αὐτὸσ ἐξ αὑτοῦ γενόμενοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Δία 2:11)
ὡσ δὲ διέκρινε τὴν ὕλην καὶ κατεσκευάσατο τὸν κόσμον, ἐπλήρου γενῶν πάντα ἑξῆσ ποιῶν σὺν ἁρμονίᾳ καὶ προνοίᾳ τοῦ μηδὲν παραλειφθῆναι τὸ μὴ οὐ πάντα πρέποντα καὶ τέλεα ἀλλήλοισ δημιουργὸσ αὐτὸσ καὶ οἰκιστὴσ τοῦ παντὸσ οὐσίασ τε καὶ δυνάμεωσ ἔχων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Δία 4:10)
τό τε θνητὸν φῦλον οὐ μιᾶσ οὐδὲ τῆσ αὐτῆσ ἅπαν μοίρασ ἠξίωσεν, οὐδὲ ἀπηνήνατο μὴ οὐ καὶ ἀνθρώπων ὡσ καὶ θεῶν εἶναι πατὴρ, ἀλλ’ ἐκ τοῦ αὐτοῦ γένουσ ὥσπερ νῦν οἱ τὰ μύρα σκευάζοντεσ, ὅσον ἦν οἱο͂ν ὑποστάθμη τε καὶ ἐμμεμενηκὸσ κάτω, τοῦτο ὑπελείπετο ἀνθρώπου σπέρμα εἶναι, οὔτε τιμὴν ἴσην οὔτε δύναμιν ὁμοίαν ἔχον, οὐδὲ κακῶν εἰλικρινέσ τε καὶ ἄμοιρον, ὥσπερ ἦν ἐκεῖνο τὸ πρότερον γένοσ, ὅμωσ δὲ ἐντιμότερον τοῦ γε ἄλλου θνητοῦ γένουσ, ἅτε τοῦ λόγου κεκοινωνηκὸσ καὶ οὐ παντάπασιν ἀπηλλαγμένον τῆσ θείασ μοίρασ, ἀλλ’ οἱο͂ν ὀχετοῦ ἢ πηγῆσ τὸ τελευταῖον ἐσχηκόσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Δία 5:3)
ὁ δὲ οὐ τοῦτο ἐκώλυσεν, οὐδὲ μὴ κωλύσῃ γε, αὐτὸσ αὑτὸν αἰδούμενοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Δία 6:9)
οὐ γὰρ ἂν ἄλλωσ ἕκαστα ὁ Ζεὺσ διεῖλεν, εἰ μὴ πάρεδρόν τε καὶ σύμβουλον τὴν Ἀθηνᾶν παρεκαθίσατο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀθηνᾶ 2:1)
ἐπειδὴ τῆσ γε Ὀλυμπικῆσ πανηγύρεωσ ἀπελείφθην τύχῃ τινι ἀδυνάτωσ ἔχων κατὰ τὸ σῶμα συμμετασχεῖν ὑμῖν τῶν γιγνομένων, κινδύνου τε εἰσ ἔσχατον ἐλθὼν ἐκ τοῦ τότε μοι συμπεσόντοσ νοσήματοσ, Διόσ γε σωτῆροσ τυχὼν καὶ Ποσειδῶνοσ ἀδελφοῦ Διὸσ ἀσφαλίου, καί τινοσ οἱο͂ν λιμένοσ τῆσ τε παρούσησ ταύτησ ὑγιείασ τε καὶ σωτηρίασ λαβόμενοσ καὶ τῆσ διατριβῆσ τῆσ μεθ’ ὑμῶν, πρὸσ δὲ καὶ λόγου διαγγελθέντοσ ἐπὶ τούτῳ τοιούτου τινὸσ, ὡσ ἄρα ἐπόθουν τινὲσ τὴν ἐμὴν παρουσίαν, καὶ τούτων οἱ ἐμφανέστατοι, οὐ δι’ ἐμὲ τοσοῦτον, ὥσ γε ἐγὼ νομίζω, οὐδὲ διὰ τοὺσ λόγουσ τοὺσ ἐμοὺσ, ἀλλ’ ἐνδεικνύμενοι τό τε γενναῖον καὶ τὸ φιλότιμον τὸ περὶ ταῦτα καὶ τὴν πρὸσ τοὺσ πρεσβυτέρουσ τιμήν τε καὶ εὔνοιαν ὁπόσοισ ὁ βίοσ ἐν τούτοισ, ὑφ’ ὧν καὶ πρότερον ἡσθέντασ πολλάκισ ἑαυτοὺσ μέμνηνται καὶ ἡδίουσ γενομένουσ ἐν ταῖσ κοιναῖσ τῶν Ἑλλήνων πανηγύρεσιν, ἔγνων μὴ ὀκνητέον εἶναί μοι διὰ ταῦτα παρελθεῖν εἰσ ὑμᾶσ, ἀλλ’ ἅμα ἐν τῷ αὐτῷ ἀποτιστέον διπλῆν ἔκτισιν δυοῖν ἀδελφοῖν, τὴν μὲν προτέραν τε καὶ πρεσβυτέραν καὶ τρόπον τινὰ εἰωθυῖαν, τὴν δὲ νῦν ἄρξεσθαι μέλλουσαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 1:1)
τεκμαίρομαι δὲ τοῖσ τε ἄλλοισ καὶ ὅτι πᾶσαν τὴν πανταχόθεν θάλατταν ἐπέστρεψε δεῦρο, πύλασ ἑκατέρωθεν ἐπιθεὶσ καὶ ἀναπετάσασ αὐτῇ τὸν ἰσθμὸν τοῦτον καλούμενον, πρόσ τε ἑώ καὶ πρὸσ ἑσπέραν ὁμοίωσ, συγκλείσασ τε ἅμα, ὡσ μὴ ἐπιμίγνυντο, οὐ πολλῷ τινι μέτρῳ γῆσ, ἀλλ’ οἱο͂ν αὐλῶνι στενῷ, καὶ νόμον θεὶσ καὶ τάξασ ἐπ’ αὐταῖσ φυλάττειν τὰ ἑαυτῆσ ὁρ́ια ἑκάστην, καὶ ἀναπετάσασ πάλιν καὶ δοὺσ πολλήν τινα τὴν πρόσω εὐρυχωρίαν ἑκάστῃ, θεαμάτων ἁπάντων ὁπόσα ἐν γῇ παραδοξότατόν τε ὁμοῦ καὶ ἥδιστον, εἰσπλεῖν τε καὶ ἐκπλεῖν ἐν τῷ αὐτῷ ἐξ οὐρίων ἑκάστουσ, καὶ ὑπὸ τοὺσ αὐτοὺσ ἀνέμουσ ἀναγωγάσ τε καὶ καταγωγὰσ γίγνεσθαι ἐν μόνῃ τῶν πασῶν τῇ γῇ ταύτῃ καὶ τῇ θαλάττῃ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 6:9)
καὶ οὐδὲν ἄρα οὕτωσ βεβαίωσ δεδήσεται, οὐ νόσῳ, οὐκ ὀργῇ, οὐ τύχῃ οὐδεμιᾷ, ὃ μὴ οἱο͂́ν τ’ ἔσται λῦσαι τῷ Διονύσῳ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Διόνυσος 2:15)
οὐ γὰρ ἂν προὔβαλεν, εἰ μὴ κατὰ νοῦν ἔμελλεν αὐτῷ γενήσεσθαι τὸ συμβαῖνον ἐκ τοῦ λόγου.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀσκληπιάδαι 1:12)
πάντωσ οὐ δέοσ μὴ ψευσώμεθα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 9:13)
οὐ γὰρ δὴ δέοσ γε μὴ ἐπαινεῖν αὐτὸν προελόμενοι, ἔπειτα ἀπορήσαιμεν λόγων, ἀλλὰ μὴ τοιαῦτα ᾖ τὰ ὑπάρχοντα τῷ βασιλεῖ ὥστε μηδένα εἰπεῖν ἀξίωσ ἂν δυνηθῆναι περὶ αὐτῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 1:2)
καὶ ταῦτ’ οὐ μόνον πραότητόσ ἐστιν ἐπίδειγμα οὐδὲ τοῦ πρὸσ πάντασ ὁσίωσ ἔχειν αὐτὸν καὶ μὴ φθονερῶσ διακεῖσθαι πρόσ τινασ τῶν ἐντίμων καὶ ὑπερεχόντων, ἀλλὰ καὶ τοῦ μὴ καταπεπλῆχθαι ὑπὸ φόβων τὴν ἀρχὴν, μηδὲ ταραχωδῶσ ἔχειν πρὸσ τὰ συμβαίνοντα, μηδὲ ὀξύρροπον εἶναι πρόσ τε ὀργὴν καὶ θυμὸν, ἀλλὰ βεβαίᾳ καὶ ἀκινήτῳ χρῆσθαι τῇ διανοίᾳ πρὸσ ἅπαντασ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 4:1)
ὃσ ἁπάντων μὲν κεκινημένων καὶ μεθισταμένων, ὡσ ἔποσ εἰπεῖν, εἰσ ἑτέραν γῆν, σαλευούσησ δὲ τῆσ ἀρχῆσ ὥσπερ ἐν μεγάλῳ χειμῶνι ἢ σεισμῷ, κᾆτα ὥσπερ νεὼσ καταδύεσθαι μελλούσησ ἀποφερομένησ πρὸσ ἔσχατα γῆσ, οὗ καὶ πρότερον ἀπεπλανήθησάν τινεσ τῶν ἐν ἀρχαῖσ καὶ βασιλείαισ γενομένων, κἄπειτα ὥσπερ ἐν λαβυρίνθῳ πολλαῖσ καὶ χαλεπαῖσ ἀπορίαισ ἐντυχόντεσ, τελευτῶντεσ αὑτοὺσ ἀπεῖπον ἀποκλεισθέντεσ τῆσ ὀπίσω ὁδοῦ ἐπανελθεῖν μὴ δυνηθέντεσ, ταῦτα ὁρῶν οὐχ ὡσ ἄπειροσ κυβερνήτησ εἰάσεν ὅπωσ ἔτυχε φέρεσθαι οὐδὲ κινδυνεύειν, ἀλλ’ ὡσ ἂν ἐμπειρότατοσ βασιλέων καὶ γνώμῃ προέχων πρῶτον μὲν ἐπέσχε καὶ ἔπαυσε τῆσ ἐκεῖσε ὁρμῆσ, ἔπειτα κατέστησεν εἰσ ὁρ́μον ἄγων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 5:3)
κἂν ἄρα συμβῇ τισι τὴν τιμωρίαν ὑποσχεῖν, οὐ τὸ παθεῖν καὶ δοῦναι δίκην δεινὸν νομίζουσιν, ἀλλὰ μὴ μείζω προσπαθεῖν κέρδοσ τίθενται·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 6:7)

SEARCH

MENU NAVIGATION