헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἆρ’ οὖν ἴσωσ νῦν, ἐπειδὴ ταῦτα οὕτω διειλόμεθα, κάλλιον ἂν καὶ τὴν κρίσιν ἐπιτελεσαίμεθα πρώτου πέρι καὶ δευτέρου, περὶ ὧν δὴ τὸ πρῶτον ἠμφεσβητήσαμεν;
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 100:7)
ἴθι δή, τὸν ἐπιόντα περὶ τούτων νῦν ἡμῖν λόγον ἄθρει.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 110:2)
ἄγε δή, πρὸσ τοῖσ νῦν εἰρημένοισ καὶ τόδε ἀπόκριναι.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 174:4)
εἰσὶν δὴ κατὰ τοὺσ νῦν λόγουσ ψευδεῖσ ἐν ταῖσ τῶν ἀνθρώπων ψυχαῖσ ἡδοναί, μεμιμημέναι μέντοι τὰσ ἀληθεῖσ ἐπὶ τὰ γελοιότερα, καὶ λῦπαι δὲ ὡσαύτωσ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 178:3)
ἐναντίον δὴ τὸ νῦν τῷ σμικρὸν ἔμπροσθε γέγονεν.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 188:2)
πῶσ δὴ νῦν τοῦτο, ὦ Σώκρατεσ, ἐρωτώμεθα ὑφ’ ἡμῶν αὐτῶν;
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 201:1)
λέγεισ δὴ δεῖν ἐμὲ τοῦτο διελέσθαι τὰ νῦν;
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 227:7)
μηνύει δὴ νῦν ὁ λόγοσ ἡμῖν ἐν θρήνοισ τε καὶ ἐν τραγῳδίαισ <καὶ κωμῳδίαισ>, μὴ τοῖσ δράμασι μόνον ἀλλὰ καὶ τῇ τοῦ βίου συμπάσῃ τραγῳδίᾳ καὶ κωμῳδίᾳ, λύπασ ἡδοναῖσ ἅμα κεράννυσθαι, καὶ ἐν ἄλλοισ δὴ μυρίοισ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 237:1)
σχημάτων τε γὰρ κάλλοσ οὐχ ὅπερ ἂν ὑπολάβοιεν οἱ πολλοὶ πειρῶμαι νῦν λέγειν, ἢ ζῴων ἤ τινων ζωγραφημάτων, ἀλλ’ εὐθύ τι λέγω, φησὶν ὁ λόγοσ, καὶ περιφερὲσ καὶ ἀπὸ τούτων δὴ τά τε τοῖσ τόρνοισ γιγνόμενα ἐπίπεδά τε καὶ στερεὰ καὶ τὰ τοῖσ κανόσι καὶ γωνίαισ, εἴ μου μανθάνεισ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 243:5)
ἤκουον μὲν ἔγωγε, ὦ Σώκρατεσ, ἑκάστοτε Γοργίου πολλάκισ ὡσ ἡ τοῦ πείθειν πολὺ διαφέροι πασῶν τεχνῶν ‐ πάντα γὰρ ὑφ’ αὑτῇ δοῦλα δι’ ἑκόντων ἀλλ’ οὐ διὰ βίασ ποιοῖτο, καὶ μακρῷ ἀρίστη πασῶν εἰή τῶν τεχνῶν ‐ νῦν δ’ οὔτε σοὶ οὔτε δὴ ἐκείνῳ βουλοίμην ἂν ἐναντία τίθεσθαι.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 284:5)
οὐκ, ὦ φίλε Πρώταρχε, τοῦτο ἔγωγε ἐζήτουν πω, τίσ τέχνη ἢ τίσ ἐπιστήμη πασῶν διαφέρει τῷ μεγίστη καὶ ἀρίστη καὶ πλεῖστα ὠφελοῦσα ἡμᾶσ, ἀλλὰ τίσ ποτε τὸ σαφὲσ καὶ τἀκριβὲσ καὶ τὸ ἀληθέστατον ἐπισκοπεῖ, κἂν εἰ σμικρὰ καὶ σμικρὰ ὀνινᾶσα, τοῦτ’ ἔστιν ὃ νῦν δὴ ζητοῦμεν.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 285:5)
καὶ μὴ τοιούτου διαφέρειν, τούτῳ γ’ αὐτῷ τῷ ἀληθεστάτῳ, καὶ νῦν δὴ σφόδρα διανοηθέντεσ καὶ ἱκανῶσ διαλογισάμενοι, μήτ’ εἴσ τινασ ὠφελίασ ἐπιστημῶν βλέψαντεσ μήτε τινὰσ εὐδοκιμίασ, ἀλλ’ εἴ τισ πέφυκε τῆσ ψυχῆσ ἡμῶν δύναμισ ἐρᾶν τε τοῦ ἀληθοῦσ καὶ πάντα ἕνεκα τούτου πράττειν, ταύτην εἴπωμεν διεξερευνησάμενοι ‐ τὸ καθαρὸν νοῦ τε καὶ φρονήσεωσ εἰ ταύτην μάλιστα ἐκ τῶν εἰκότων ἐκτῆσθαι φαῖμεν ἂν ἤ τινα ἑτέραν ταύτησ κυριωτέραν ἡμῖν ζητητέον.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 287:1)
εἰ δέ γε παρηνέχθημέν τι τότε, νῦν ὁστισοῦν ἐπαναλαβὼν ὀρθότερον εἰπάτω, μνήμην καὶ φρόνησιν καὶ ἐπιστήμην καὶ ἀληθῆ δόξαν τῆσ αὐτῆσ ἰδέασ τιθέμενοσ καὶ σκοπῶν εἴ τισ ἄνευ τούτων δέξαιτ’ ἄν οἱ καὶ ὁτιοῦν εἶναι ἢ καὶ γίγνεσθαι, μὴ ὅτι δή γε ἡδονὴν εἴθ’ ὡσ πλείστην εἴθ’ ὡσ σφοδροτάτην, ἣν μήτε ἀληθῶσ δοξάζοι χαίρειν μήτε τὸ παράπαν γιγνώσκοι τί ποτε πέπονθε πάθοσ μήτ’ αὖ μνήμην τοῦ πάθουσ μηδ’ ὁντινοῦν χρόνον ἔχοι.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 299:2)
καὶ νῦν δή τισ λόγοσ ἐμήνυσεν ἡμῖν, ὥσπερ καὶ κατ’ ἀρχάσ, μὴ ζητεῖν ἐν τῷ ἀμείκτῳ βίῳ τἀγαθὸν ἀλλ’ ἐν τῷ μεικτῷ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 303:2)
εἰ δέ γε καί, καθάπερ τὰσ τέχνασ πάσασ ἀβλαβέσ τε καὶ ὠφέλιμον ἦν ἐπίστασθαι διὰ βίου, καὶ νῦν δὴ ταὐτὰ λέγομεν περὶ τῶν ἡδονῶν, εἴπερ πάσασ ἡδονὰσ ἥδεσθαι διὰ βίου συμφέρον τε ἡμῖν ἐστι καὶ ἀβλαβὲσ ἅπασι, πάσασ συγκρατέον.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 314:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION