헬라어 문장 내 검색 Language

"νῦν μὲν δή μοι, ξεῖνε, πάροσ περ ἐὼν ἐλεεινόσ, ἐν μεγάροισιν ἐμοῖσι φίλοσ τ’ ἔσῃ αἰδοῖόσ τε·
(호메로스, 오디세이아, Book 19 31:1)
νῦν δ’ ὅτε δὴ μέγασ ἐστὶ καὶ ἥβησ μέτρον ἱκάνει, καὶ δή μ’ ἀρᾶται πάλιν ἐλθέμεν ἐκ μεγάροιο, κτήσιοσ ἀσχαλόων, τήν οἱ κατέδουσιν Ἀχαιοί.
(호메로스, 오디세이아, Book 19 55:9)
καὶ γὰρ δὴ νῦν φῶτα κατέκτανεσ ὃσ μέγ’ ἄριστοσ κούρων εἰν Ἰθάκῃ·
(호메로스, 오디세이아, Book 22 3:4)
"νῦν μὲν δὴ μάλα πάγχυ, Μελάνθιε, νύκτα φυλάξεισ, εὐνῇ ἔνι μαλακῇ καταλέγμενοσ, ὥσ σε ἐοίκεν·
(호메로스, 오디세이아, Book 22 31:1)
πῶσ δὴ νῦν, ὅτε σόν τε δόμον καὶ κτήμαθ’ ἱκάνεισ, ἄντα μνηστήρων ὀλοφύρεαι ἄλκιμοσ εἶναι;
(호메로스, 오디세이아, Book 22 38:2)
νῦν δ’ οἱ μὲν δὴ πάντεσ ἐπ’ αὐλείῃσι θύρῃσιν ἀθρόοι, αὐτὰρ ὁ δῶμα θεειοῦται περικαλλέσ, πῦρ μέγα κηάμενοσ·
(호메로스, 오디세이아, Book 23 6:1)
νῦν δ’, ἐπεὶ ἤδη σήματ’ ἀριφραδέα κατέλεξασ εὐνῆσ ἡμετέρησ, ἣν οὐ βροτὸσ ἄλλοσ ὀπώπει, ἀλλ’ οἰοῖ σύ τ’ ἐγώ τε καὶ ἀμφίπολοσ μία μούνη, Ἀκτορίσ, ἥν μοι δῶκε πατὴρ ἔτι δεῦρο κιούσῃ, ἣ νῶϊν εἴρυτο θύρασ πυκινοῦ θαλάμοιο, πείθεισ δή μευ θυμόν, ἀπηνέα περ μάλ’ ἐόντα.
(호메로스, 오디세이아, Book 23 26:9)
καὶ μοι τοῦτ’ ἀγόρευσον ἐτήτυμον, ὄφρ’ ἐὺ̈ εἰδῶ, εἰ ἐτεόν γ’ Ἰθάκην τήνδ’ ἱκόμεθ’, ὥσ μοι ἐείπεν οὗτοσ ἀνὴρ νῦν δὴ ξυμβλήμενοσ ἐνθάδ’ ἰόντι, οὔ τι μάλ’ ἀρτίφρων, ἐπεὶ οὐ τόλμησεν ἕκαστα εἰπεῖν ἠδ’ ἐπακοῦσαι ἐμὸν ἔποσ, ὡσ ἐρέεινον ἀμφὶ ξείνῳ ἐμῷ, ἤ που ζώει τε καὶ ἔστιν ἦ ἤδη τέθνηκε καὶ εἰν Αἴ̈δαο δόμοισιν.
(호메로스, 오디세이아, Book 24 21:9)
"εἰ μὲν δὴ Ὀδυσεύσ γε ἐμὸσ πάϊσ ἐνθάδ’ ἱκάνεισ, σῆμά τί μοι νῦν εἰπὲ ἀριφραδέσ, ὄφρα πεποίθω.
(호메로스, 오디세이아, Book 24 28:2)
"κέκλυτε δὴ νῦν μευ, Ἰθακήσιοι·
(호메로스, 오디세이아, Book 24 47:1)
"κέκλυτε δὴ νῦν μευ, Ἰθακήσιοι, ὅττι κεν εἴπω·
(호메로스, 오디세이아, Book 24 50:1)
ἐπεὶ δὲ νῦν ἡ ἐκείνων δύναμισ εἰσ [τοῦτ]ον μετέστη, τότε [δ]ὴ [κο]λακεύειν προείλον[το·
(히페레이데스, Speeches, Κατὰ Φιλιππίδου 10:1)
σκέψασθε δὲ ἤδη ὅντινα ὄντα καὶ ἀποκηρύττειν καὶ οὐ δή που τοῦτό φημι, ὡσ τότε μὲν ἰδιώτην, νῦν δὲ ἰατρόν οὐδὲν γὰρ ἂν πρόσ τοῦτο ἡ τέχνη συναγωνίσαιτο·
(루키아노스, Abdicatus, (no name) 13:1)
καὶ σὺ δὴ ᾧτινι μὲν τῶν τοῖσ ὀρχησταῖσ συνόντων κιναίδων ἐοίκασ οὐκ ἂν εἴποιμι, ὅτι δὲ μανίαν ἐρρωμένην ἔτι καὶ νῦν μαίνεσθαι δοκεῖσ ἅπασιν ἐπ’ ἐκείνῃ τῇ εἰκόνι, πάνυ σαφῶσ οἶδα.
(루키아노스, Adversus indoctum et libros multos ementem, (no name) 22:1)
κατὰ ταὐτὰ δὴ καὶ σὺ πρᾶττε ὁπόσα καλῶσ ἔχειν νομίζεισ κυβερνήτησ νῦν γε ὤν ἐγὼ δέ, ὥσπερ ἐπιβάταισ νόμοσ, σιωπῇ καθεδοῦμαι πάντα πειθόμενοσ κελεύοντί σοι.
(루키아노스, Contemplantes, (no name) 3:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION