헬라어 문장 검색 - ΥνκνοώΕλεγψαν

(작자 미상, 비가, Ἀρχιλόχου, Ἐλεγειῶν)

ἀλλ’ οἱ παλαιοὶ τὴν ἀνδρείαν ὑπελάμβανον εἶναι μεγίστην τῶν πολιτικῶν ἀρετῶν . . Ἀρχίλοχοσ γοῦν ἀγαθὸσ ὦν ποιητὴσ πρῶτον ἐκαυχήσατο τὸ δύνασθαι μετέχειν τῶν πολιτικῶν ἀγώνων, δεύτερον δ’ ἐμνήσθη τῶν περὶ τὴν ποιητικὴν ὑπαρχόντων αὐτῷ, λέγων· εἰμὶ δ’ ἐγὼ θεράπων μὲν Ἐνυαλίοιο ἄνακτοσ, καὶ Μουσέων ἐρατὸν δῶρον ἐπιστάμενοσ. Ἀρχίλοχοσ τὸν Νάξιον οἶνον τῷ νέκταρι παραβάλλει· ὅσ καί πού φησιν· Ἐν δορὶ μὲν μοι μᾶζα μεμαγμένη, ἐν δορὶ δ’ οἶνοσ Ἰσμαρικόσ, πίνω δ’ ἐν δορὶ κεκλιμένοσ. οἱ δὲ Ἄβαντεσ ἐκείραντο πρῶτοι τὸν τρόπον τοῦτον, οὐχ ὑπ’ Ἀράβων διδαχθέντεσ, ὡσ ἔνιοι νομίζουσιν, οὺδὲ Μυσοὺσ ζηλώσαντεσ, ἀλλ’ ὄντεσ πολεμικοὶ καὶ ἀγχέμαχοι καὶ μάλιστα δὴ πάντων εἰσ χεῖρασ ὠθεῖσθαι τοῖσ ἐναντίοισ μεμαθηκότεσ, ὡσ μαρτυρεῖ καὶ Ἀρχίλοχοσ ἐν τούτοισ· οὔ τοι πόλλ’ ἐπὶ τόξα τανύσσεται οὐδὲ θαμειαὶ σφενδόναι, εὖτ’ ἂν δὴ μῶλον Ἄρησ συνάγῃ ἐν πεδίῳ· ξιφέων δὲ πολύστονον ἔσσεται ἔργον· ταύτησ γὰρ κεῖνοι δαίμονέσ εἰσι μάχησ δεσπόται Εὐβοίησ δουρικλυτοί. ὅπωσ οὖν μὴ παρέχοιεν ἐκ τῶν τριχῶν ἀντίληψιν τοῖσ πολεμίοισ ἀπεκείραντο. κώθων Λακωνικὸν ποτήριον . . μνημονεύει αἰτοῦ καὶ Ἀρχίλοχοσ ἐν Ἐλεγείοισ ὡσ ποτηρίου οὕτωσ· ἀλλ’ ἄγε, σὺν κώθωνι θοῆσ διὰ σέλματα νηὸσ φοίτα καὶ κοΐλων πώματ’ ἄφελκε κάδων, ἄγρει δ’ οἶνον ἐρυθρὸν ἀπὸ τρυγόσ· οὐδὲ γὰρ ἡμεῖσ νήφειν ἐν φυλακῇ τῇδε δυνησόμεθα. παρέξ· μετὰ γοῦν τῆσ διά οὖσα ἡ ἐξ οὐ τρέπει τὸ ξ· διὲξ σωλῆνοσ ἐσ ἄγγοσ Ἀρχίλοχον τὸν ποιητὴν ἐν Λακεδαίμονι γενόμενον αὐτῦσ ὡρ́ασ ἐδίωξαν, διότι ἐπέγνωσαν αὐτὸν πεποιηκότα ὡσ κρεῖττόν ἐστιν ἀποβαλεῖν τὰ ὅπλα ἢ ἀποθανεῖν· Ἀσπίδι μὲν Σαϊών τισ ἀγάλλεται, ἣν παρὰ θάμνῳ ἔντοσ ἀμώμητον κάλλιπον οὐκ ἐθέλων· αὐτὸν δ’ ἔκ μ’ ἐσάωσα· τί μοι μέλει ἀσπὶσ ἐκεινη; ἐρρέτω· ἐξαῦτισ κτήσομαι οὐ κακίω. ὃν φοίνιοσ Ἄρησ οὐκ ἐξένισεν· ξένια γὰρ Άρεωσ τραύματα καὶ φόνοι. καὶ Ἀρχίλοχοσ· ξείνια δυσμενέσιν λυγρὰ χαριζόμενοσ ἐπίρρητισ· ὁ ψόγοσ καὶ ἡ κακηγορία. ἔνθεν λοιπὸν καὶ ἐπίρρητοσ. Ἀρχίλοχοσ ἐν Ἐλεγείοισ· Αἰσιμίδη, δήμου μὲν ἐπίρρησιν μελεδαίνων οὐδεὶσ ἂν μάλα πόλλ’ ἱμερόεντα πάθοι. παρηγορικά· Ἀρχιλόχου· Κήδεα μὲν στονόεντα, Περίκλεεσ, οὔτε τισ ἀστῶν μεμφόμενοσ θαλίῃσ τέρψεται οὔτε πόλισ· τοίουσ γὰρ κατὰ κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσησ ἔκλυσεν, οἰδαλέουσ δ’ ἀμφ’ ὀδύνῃσ ἔχομεν πνεύμονασ· ἀλλὰ θεοὶ γὰρ ἀνηκέστοισι κακοῖσιν, ὦ φίλ’, ἐπὶ κρατερὴν τλημοσύνην ἔθεσαν φάρμακον· ἄλλοτε δ’ ἄλλον ἔχει τάδε· νῦν μὲν ἐσ ἡμέασ ἐτράπεθ’, αἱματόεν δ’ ἕλκοσ ἀναστένομεν, ἐξαῦτισ δ’ ἑτέρουσ ἐπαμείψεται· ἀλλὰ τάχιστα τλῆτε γυναικεῖον πένθοσ ἀπωσάμενοι. τὸ δὲ δωρεὰν ἐπὶ σαμφορᾶσ λαμβάνεται καὶ ἐπὶ κακοῦ. ὡσ καὶ Ἀρχίλοχοσ· κρύπτωμεν <δ’> ἀνιηρὰ Ποσειδάωνοσ ἄνακτοσ δῶρα. θεσσάμενοι παίδων γένοσ· θεσσάμενοι, ἐξ αἰτήσεωσ ἀναλαβόντεσ, αἰτήσαντεσ· καὶ Ἀρχίλοχοσ· Παλλάδ’ ἐϋπλόκαμον πολιῆσ ἁλὸσ ἐν πελάγεσσι θεσσάμενοι γλυκερὸν νόστον οἱο͂ν εὐθὺσ ὁ Ἀρχίλοχοσ, ὅταν μὲν εὐχόμενοσ λέγῃ· αὐτὸν θὲον ἐπικαλούμενοσ δῆλόσ ἐστιν· ὅταν δὲ τὸν ἄνδρα τῆσ ἀδελφῆσ ἠθανισμένον ἐν θαλάττῃ καὶ μὴ τυχόντα νομὶμου ταφῆσ θρηνῶν λέγῃ μετριώτερον ἂν τὴν συμφορὰν ἐνεγκεῖν, εἰ κείνου κεφαλὴν καὶ χαρίεντα μέλεα Ἥφαιστοσ καθαροῖσιν ἐν εἵμασιν ἀμφεπονήθη τὸ πῦρ οὕτωσ οὐ τὸν θεὸν προσηγόρευσεν. πάλιν ὁ Ἀρχίλοχοσ οὐκ ἐπαινεῖται λυπούμενοσ μὲν ἐπὶ τῷ ἀνδρὶ τῆσ ἀδελφῆσ διεφθαρμένῳ κατὰ θάλατταν, οἴνῳ δὲ καὶ παιδιᾷ πρὸσ τὴν λύπην μάχεσθαι διανοούμενοσ· αἰτίαν μέντοι λόγον ἔχουσαν εἴρηκεν· οὔτε τι γὰρ κλαίων ἰήσομαι οὔτε κάκιον θήσω τερπωλὰσ καὶ θαλίασ ἐφέπων. εἰ γὰρ ἐκεῖνοσ οὐδὲν ἐνόμιζεν ποιήσειν κάκιον τερπωλὰσ καὶ θαλίασ ἐφέπων, πῶσ ἡμῖν τὰ παρόντα χεῖρον ἕξει φιλοτοφοῦσι κτλ. τούτων ἡ μὲν διὰ τὸ χρήσιμόν ἐστιν ἡ τῶν πλείστων φιλία· διὰ γὰρ τὸ χρησίμουσ εἶναι φιλοῦσιν ἀλλήλουσ καὶ μέχρι τούτου, ὥσπερ ἡ παροιμία· Γλαῦκ’, ἐπίκουροσ ἀνὴρ τόσσον φίλοσ ἕστε μάχηται. πάντα γὰρ πόνοσ τεύχει θνητοῖσ, κατ’ Ἀρχίλοχον, μελέτη τ’ ἀρίστη. Πάντα πόνοσ τεύχει θνητοῖσ μελέτη τε βροτείη. π. τύχησ ἢ ταὐτομάτου· Πάντα τύχη καὶ μοῖρα, Περίκλεεσ, ἀνδρὶ δίδωσιν. π. Πλαγγόνοσ καὶ Βακχίδοσ· καὶ τοῦ λοιποῦ φίλαι ἐγένοντο, κοινῶσ περιεπουσαι τὸν ἐραστήν. ἐφ’ οἷσ Ιὤνεσ ἀγασθέντεσ, ὥσ φησι Μενέτωρ ἐν τῷ Περὶ Ἀναθηοάτων, Πασιφίλαν ἐκάλεσαν τὴν Πλαγγόνα. μαρτυρεῖ δὲ καὶ Ἀρχίλοχοσ περὶ αὐτῆσ ἐν τούτοισ· Συκῆ πετραίη πολλὰσ βόσκουσα κορώνασ εὐήθησ ξείνων δέκτρια Πασιφίλη.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Unknown, Elegy and Iambus, Volume II, Ἀρχιλόχου, Ἐλεγειῶν

(작자 미상, 비가, Ἀρχιλόχου, Ἐλεγειῶν)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION