Theocritus, Idylls, Λῆναι ἢ Βάκχαι

Ἰνὼ καὐτονόα χἁ μαλοπάραυοσ Ἀγαύα τρεῖσ θιάσωσ ἐσ ὄροσ τρεῖσ ἄγαγον αὐταὶ ἐοῖσαι. χαἱ μὲν ἀμερξάμεναι λασίασ δρυὸσ ἄγρια φύλλα κισσόν τε ζώοντα καὶ ἀσφόδελον τὸν ὑπὲρ γᾶσ ἐν καθαρῷ λειμῶνι κάμον δυοκαίδεκα βωμούσ, τὼσ τρεῖσ τᾷ Σεμέλᾳ, τὼσ ἐννέα τῷ Διονύσῳ. ἱερὰ δ’ ἐκ κίστασ ποπανεύματα χερσὶν ἑλοῖσαι εὐφάμωσ κατέθεντο νεοδρέπτων ἐπὶ βωμῶν, ὡσ ἐδίδασχ’, ὡσ αὐτὸσ ἐθυμάρει Διόνυσοσ. Πενθεὺσ δ’ ἀλιβάτου πέτρασ ἄπο πάντ’ ἐθεώρει, σχῖνον ἐσ ἀρχαίαν καταδύσ, ἐπιχώριον ἔρνοσ. Αὐτονόα πράτα νιν ἀνέκραγε δεινὸν ἰδοῖσα, σὺν δ’ ἐτάραξε ποσὶν μανιώδεοσ ὄργια Βάκχου, ἐξαπίνασ ἐπιοῖσα, τὰ δ’ οὐχ ὁρέοντι βέβηλοι. μαίνετο μέν θ’ αὕτα, μαίνοντο δ’ ἄρ’ εὐθὺ καὶ ἄλλαι. Πενθεὺσ μὲν φεῦγεν πεφοβημένοσ, αἱ δ’ ἐδίωκον, πέπλωσ ἐκ ζωστῆροσ ἐπ’ ἰγνύαν ἐρύσαισαι. Πενθεὺσ μὲν τόδ’ ἐείπε· "τίνοσ κέχρησθε γυναῖκεσ; Αὐτονόα τόδ’ ἐείπε "τάχα γνώσῃ πρὶν ἀκοῦσαι. " μάτηρ μὲν κεφαλὰν μυκήσατο παιδὸσ ἑλοῖσα, ὅσσόν περ τοκάδοσ τελέθει μύκημα λεαίνασ· Ἰνὼ δ’ ἐξέρρηξε σὺν ὠμοπλάτᾳ μέγαν ὦμον λὰξ ἐπὶ γαστέρα βᾶσα, καὶ Αὐτονόασ ῥυθμὸσ ωὑτόσ· αἱ δ’ ἄλλαι τὰ περισσὰ κρεανομέοντο γυναῖκεσ. ἐσ Θήβασ δ’ ἀφίκοντο πεφυρμέναι αἵματι πᾶσαι, ἐξ ὄρεοσ πένθημα καὶ οὐ Πενθῆα φέροισαι. οὐκ ἀλέγω· μηδ’ ἄλλοσ ἀπεχθομένω Διονύσῳ φροντίζοι, μηδ’ εἰ χαλεπώτερα τῶνδ’ ἐμόγησεν, εἰή δ’ ἐνναέτησ ἢ καὶ δεκάτω ἐπιβαίνοι· αὐτὸσ δ’ εὐαγέοιμι καὶ εὐαγέεσσιν ἅδοιμι. ἐκ Διὸσ αἰγιόχω τιμὰν ἔχει αἰετὸσ οὗτοσ. εὐσεβέων παίδεσσι τὰ λώια, δυσσεβέων δ’ οὔ. χαίροι μὲν Διόνυσοσ, ὃν ἐν Δρακάνῳ νιφόεντι Ζεὺσ ὕπατοσ μεγάλαν ἐπιγουνίδα κάτθετο λύσασ· χαίροι δ’ εὐειδὴσ Σεμέλα καὶ ἀδελφεαὶ αὐτᾶσ Καδμεῖαι πολλαῖσ μεμελημέναι ἡρωίναισ, αἳ τόδε ἔργον ἔρεξαν ὀρίναντοσ Διονύσου οὐκ ἐπιμωματόν. μηδεὶσ τὰ θεῶν ὀνόσαιτο.