헬라어 문장 검색 - Τηεοξρ́Ιδψλλσ́24́0́0́

(테오크리토스, Idylls, Ἐραστής)

Ἀνήρ τισ πολύφιλτροσ ἀπηνέοσ ἤρατ’ ἐφάβω, τὰν μορφὰν ἀγαθῶ, τὸν δὲ τρόπον οὐκέθ’ ὁμοίω. μίσει τὸν φιλέοντα καὶ οὐδὲ ἓν ἅμερον εἶχε, κοὐκ ᾔδει τὸν Ἔρωτα, τίσ ἦν θεόσ, ἡλίκα τόξα χερσὶ κρατεῖ, πῶσ πικρὰ βέλη ποτικάρδια βάλλει· πάντα δὲ κἠν μύθοισι καὶ ἐν προσόδοισιν ἀτειρήσ. οὐδέ τι τῶν πυρσῶν παραμύθιον, οὐκ ἀμάρυγμα χείλεοσ, οὐκ ὄσσων λιπαρὸν σέλασ, οὐ ῥοδόμαλον, οὐ λόγοσ, οὐχὶ φίλαμα, τὸ κουφίζει τὸν ἔρωτα. οἱᾶ δὲ θὴρ ὑλαῖοσ ὑποπτεύῃσι κυναγώσ, οὕτωσ πάντ’ ἐποίει ποτὶ τὸν φίλον· ἄγρια δ’ αὐτῷ χείλεα καὶ κῶραι δεινὸν βλέποσ· εἶχε γὰρ ὄγκον· τᾷ δὲ χολᾷ τὸ πρόσωπον ἀμείβετο, φεῦγε δ’ ἀπὸ χρὼσ ὕβριν τᾶσ ὀργᾶσ περικείμενοσ. ἀλλὰ καὶ οὕτωσ ἦν καλόσ· ἐξ ὀργᾶσ ἐρεθίζετο μᾶλλον ἐραστάσ. λοίσθιον οὐκ ἤνεικε τόσαν φλόγα τᾶσ Κυθερείασ, ἀλλ’ ἐλθὼν ἔκλαιε ποτὶ στυγνοῖσι μελάθροισ, καὶ κύσε τὰν φλιάν, οὕτω δ’ ἀνενείκατο φωνάν· "̓́Αγριε παῖ καὶ στυγνέ, κακᾶσ ἀνάθρεμμα λεαίνασ, λάινε παῖ καὶ ἔρωτοσ ἀνάξιε, δῶρά τοι ἦλθον λοίσθια ταῦτα φέρων, τὸν ἐμὸν βρόχον· οὐκέτι πὰρ σὲ κῶρ’ ἐθέλω λύπησ κεχολωμένοσ, ἀλλὰ βαδίζω, ἔνθα τύ μευ κατέκρινασ, ὅπῃ λόγοσ ἦμεν ἀταρπὸν ξυνάν, τοῖσιν ἐρῶσι τὸ φάρμακον ἔνθα τὸ λᾶθοσ. ἀλλὰ καὶ ἢν ὅλον αὐτὸ λαβὼν ποτὶ χεῖλοσ ἀμέλξω, οὐδ’ οὕτωσ σβέσσω τὸν ἐμὸν χόλον. ἄρτι δὲ χαίρειν τοῖσι τεοῖσ προθύροισ ἐπιτέλλομαι. οἶδα τὸ μέλλον. καὶ τὸ ῥόδον καλόν ἐστι, καὶ ὁ χρόνοσ αὐτὸ μαραίνει· καὶ τὸ ἰόν καλόν ἐστιν ἐν εἰάρι, καὶ ταχὺ γηρᾷ· λευκὸν τὸ κρίνον ἐστί, μαραίνεται ἁνίκα πίπτῃ· ἁ δὲ χιὼν λευκά, καὶ τάκεται ἁνίκα πασθῇ. καὶ κάλλοσ καλόν ἐστι τὸ παιδικόν, ἀλλ’ ὀλίγον ζῇ. ἥξει καιρὸσ ἐκεῖνοσ, ὁπανίκα καὶ τὺ φιλάσεισ, ἁνίκα τὰν κραδίαν ὀπτεύμενοσ ἁλμυρὰ κλαύσῃ. ἀλλὰ τὺ παῖ καὶ τοῦτο πανύστατον ἁδύ τι ῥέξον· ὁππόταν ἐξενθὼν ἠρτημένον ἐν προθύροισι τοῖσι τεοῖσιν ἴδῃσ τὸν τλάμονα, μή με παρένθῃσ, στᾶθι δὲ καὶ βραχὺ κλαῦσον, ἐπισπείσασ δὲ τὸ δάκρυ λῦσον τῶ σχοίνω με καὶ ἀμφίθεσ ἐκ ῥεθέων σῶν εἵματα καὶ κρύψόν με, τὸ δ’ αὖ πύματόν με φίλασον, κἂν νεκρῷ χάρισαι τὰ σὰ χείλεα. μή με φοβαθῇσ· οὐ δύναμαι λυπεῖν σε, διαλλάξεισ με φιλάσασ. χῶμα δέ μοι χῶσόν τι ὅ μευ κρύψει τὸν ἔρωτα. κἂν ἀπίῃσ, τόδε μοι τρὶσ ἐπαίασον· ὦ φίλε κεῖσαι. ἢν δὲ θέλῃσ, καὶ τοῦτο· καλὸσ δέ μοι ὤλεθ’ ἑταῖροσ. γράψον καὶ τόδε γράμμα, τὸ σοῖσ τοίχοισι χαράξω· "τοῦτον ἔρωσ ἔκτεινεν. ὁδοιπόρε, μὴ παροδεύσῃσ, ἀλλὰ στὰσ τόδε λέξον· ἀπηνέα εἶχεν ἑταῖρον. " ͂̔Ωδ’ εἰπὼν λίθον εἷλκεν, ἐρεισάμενοσ δ’ ἐπὶ τοίχω ἄχρι μέσων οὐδῶν φοβερὸν λίθον ἅπτετ’ ἀπ’ αὐτῶν, τὰν λεπτὰν σχοινῖδα, βρόχον δ’ ἐνέβαλλε τραχήλῳ, τὰν ἕδραν δ’ ἐκύλισεν ὑπὲκ ποδόσ, ἠδ’ ἐκρεμάσθη νεκρόσ. ὁ δ’ αὖτ’ ὠίξε θύρασ καὶ τὸν νεκρὸν εἶδεν αὐλᾶσ ἐξ ἰδίασ ἠρτημένον, οὐδ’ ἐλυγίχθη τὰν ψυχάν, οὐ κλαῦσε νέον φόνον, ἀλλ’ ἐπὶ νεκρῷ εἵματα πάντ’ ἐμίανεν, ἐφαβικὰ βαῖνε δ’ ἐσ ἄθλα γυμναστῶν, καὶ τῆλε φίλων ἐπεμαίετο λουτρῶν, καὶ ποτὶ τὸν θεὸν ἦλθε, τὸν ὕβρισε· λαϊνέασ δὲ ἵστατ’ ἀπὸ κρηπῖδοσ ἐσ ὕδατα· τῷ δ’ ἐφύπερθεν ἅλατο καὶ τὤγαλμα, κακὸν δ’ ἔκτεινεν ἔφαβον· νᾶμα δ’ ἐφοινίχθη· παιδὸσ δ’ ἐπενάχετο σῶμα. χαίρετε τοὶ φιλέοντεσ· ὁ γὰρ μισῶν ἐφονεύθη. στέργετε δ’ οἱ μισεῦντεσ· ὁ γὰρ θεὸσ οἶδε δικάζειν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Theocritus, Idylls, Ἐραστής

(테오크리토스, Idylls, Ἐραστής)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION