Sophocles, Ajax, episode

ἄνδρεσ φίλοι, τὸ πρῶτον ἀγγεῖλαι θέλω· Τεῦκροσ πάρεστιν ἄρτι Μυσίων ἀπὸ κρημνῶν· μέσον δὲ προσμολὼν στρατήγιον κυδάζεται τοῖσ πᾶσιν Ἀργείοισ ὁμοῦ. στείχοντα γὰρ πρόσωθεν αὐτὸν ἐν κύκλῳ μαθόντεσ ἀμφέστησαν, εἶτ’ ὀνείδεσιν ἤρασσον ἔνθεν κἄνθεν οὔτισ ἔσθ’ ὃσ οὔ, τὸν τοῦ μανέντοσ κἀπιβουλευτοῦ στρατοῦ ξύναιμον ἀποκαλοῦντεσ, ὡσ οὐκ ἀρκέσοι τὸ μὴ οὐ πέτροισι πᾶσ καταξανθεὶσ θανεῖν· ὥστ’ εἰσ τοσοῦτον ἦλθον ὥστε καὶ χεροῖν κολεῶν ἐρυστὰ διεπεραιώθη ξίφη. λήγει δ’ ἔρισ δραμοῦσα τοῦ προσωτάτω ἀνδρῶν γερόντων ἐν ξυναλλαγῇ λόγου. ἀλλ’ ἡμὶν Αἰάσ ποῦ ’στιν, ὡσ φράσω τάδε; τοῖσ κυρίοισ γὰρ πάντα χρὴ δηλοῦν λόγον. οὐκ ἔνδον, ἀλλὰ φροῦδοσ ἀρτίωσ, νέασ βουλὰσ νέοισιν ἐγκαταζεύξασ τρόποισ. ἰοὺ ἰού· βραδεῖαν ἡμᾶσ ἆρ’ ὁ τήνδε τὴν ὁδὸν πέμπων ἔπεμψεν ἢ ’φάνην ἐγὼ βραδύσ. τί δ’ ἐστὶ χρείασ τῆσδ’ ὑπεσπανισμένον; τὸν ἄνδρ’ ἀπηύδα Τεῦκροσ ἔνδοθεν στέγησ μὴ ’ξω παρήκειν, πρὶν παρὼν αὐτὸσ τύχῃ. ἀλλ’ οἴχεταί τοι, πρὸσ τὸ κέρδιστον τραπεὶσ γνώμησ, θεοῖσιν ὡσ καταλλαχθῇ χόλου. ταῦτ’ ἐστὶ τἄπη μωρίασ πολλῆσ πλέα, εἴπερ τι Κάλχασ εὖ φρονῶν μαντεύεται. ποῖον; τί δ’ εἰδὼσ τοῦδε πράγματοσ πάρει;