Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 292:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 292:)

ἀλλ’ οἱ νῦν γράφοντεσ, ὧν σὺ ἀκήκοασ, τέχνασ λόγων πανοῦργοί εἰσιν καὶ ἀποκρύπτονται, εἰδότεσ ψυχῆσ πέρι παγκάλωσ· πρὶν ἂν οὖν τὸν τρόπον τοῦτον λέγωσί τε καὶ γράφωσι, μὴ πειθώμεθα αὐτοῖσ τέχνῃ γράφειν. τίνα τοῦτον; αὐτὰ μὲν τὰ ῥήματα εἰπεῖν οὐκ εὐπετέσ· ὡσ δὲ δεῖ γράφειν, εἰ μέλλει τεχνικῶσ ἔχειν καθ’ ὅσον ἐνδέχεται, λέγειν ἐθέλω. λέγε δή. ἐπειδὴ λόγου δύναμισ τυγχάνει ψυχαγωγία οὖσα, τὸν μέλλοντα ῥητορικὸν ἔσεσθαι ἀνάγκη εἰδέναι ψυχὴ ὅσα εἴδη ἔχει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION