Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 63:

καὶ τί; πάντα γὰρ ἔχοιμ’ ἄν που τὸ χαίρειν ἔχων. οὐκοῦν οὕτω ζῶν ἀεὶ μὲν διὰ βίου ταῖσ μεγίσταισ ἡδοναῖσ χαίροισ ἄν; τί δ’ οὔ; νοῦν δέ γε καὶ μνήμην καὶ ἐπιστήμην καὶ δόξαν μὴ κεκτημένοσ ἀληθῆ, πρῶτον μὲν τοῦτο αὐτό, εἰ χαίρεισ ἢ μὴ χαίρεισ, ἀνάγκη δήπου σε ἀγνοεῖν, κενόν γε ὄντα πάσησ φρονήσεωσ; ἀνάγκη.