Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης 299:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης 299:)

ἑώσ δ’ ἂν ᾖ ἕν, οὐκ ἐθελήσει; οὐ γὰρ οὖν. ἡ αὐτὴ ἄρα ἀνάγκη τῷ ἑνὶ μήτε δύο εἶναι μήτε ἅπτεσθαι αὐτῷ αὑτοῦ. ἡ αὐτή. ἀλλ’ οὐδὲ μὴν τῶν ἄλλων ἅψεται. τί δή; ὅτι, φαμέν, τὸ μέλλον ἅψεσθαι χωρὶσ ὂν ἐφεξῆσ δεῖ ἐκείνῳ εἶναι οὗ μέλλει ἅψεσθαι, τρίτον δὲ αὐτῶν ἐν μέσῳ μηδὲν εἶναι. ἀληθῆ. δύο ἄρα δεῖ τὸ ὀλίγιστον εἶναι, εἰ μέλλει ἅψισ εἶναι. δεῖ. ἐὰν δὲ τοῖν δυοῖν ὁρ́οιν τρίτον προσγένηται ἑξῆσ, αὐτὰ μὲν τρία ἔσται, αἱ δὲ ἅψεισ δύο. ναί. καὶ οὕτω δὴ ἀεὶ ἑνὸσ προσγιγνομένου μία καὶ ἅψισ προσγίγνεται, καὶ συμβαίνει τὰσ ἅψεισ τοῦ πλήθουσ τῶν ἀριθμῶν μιᾷ ἐλάττουσ εἶναι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION