Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 338:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 338:)

τὸ ποῖον δή; δοκεῖ μοι ἀμείνων ἢ κατὰ τοὺσ περὶ Λυσίαν εἶναι λόγουσ τὰ τῆσ φύσεωσ, ἔτι τε ἤθει γεννικωτέρῳ κεκρᾶσθαι· ὥστε οὐδὲν ἂν γένοιτο θαυμαστὸν προϊούσησ τῆσ ἡλικίασ εἰ περὶ αὐτούσ τε τοὺσ λόγουσ, οἷσ νῦν ἐπιχειρεῖ, πλέον ἢ παίδων διενέγκοι τῶν πώποτε ἁψαμένων λόγων, ἔτι τε εἰ αὐτῷ μὴ ἀποχρήσαι ταῦτα, ἐπὶ μείζω δέ τισ αὐτὸν ἄγοι ὁρμὴ θειοτέρα· φύσει γάρ, ὦ φίλε, ἔνεστί τισ φιλοσοφία τῇ τοῦ ἀνδρὸσ διανοίᾳ. ταῦτα δὴ οὖν ἐγὼ μὲν παρὰ τῶνδε τῶν θεῶν ὡσ ἐμοῖσ παιδικοῖσ Ἰσοκράτει ἐξαγγέλλω, σὺ δ’ ἐκεῖνα ὡσ σοῖσ Λυσίᾳ. ταῦτ’ ἔσται·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION