Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 304:

ὁ δ’ οὐκ ἐρεῖ δὴ τὴν ἑαυτοῦ κάκην, ἀλλά τι ἄλλο ψεύδεσθαι ἐπιχειρῶν τάχ’ ἂν ἔλεγχόν πῃ παραδοίη τῷ ἀντιδίκῳ. καὶ περὶ τἆλλα δὴ τοιαῦτ’ ἄττα ἐστὶ τὰ τέχνῃ λεγόμενα. οὐ γάρ, ὦ Φαῖδρε; τί μήν; φεῦ, δεινῶσ γ’ ἐοίκεν ἀποκεκρυμμένην τέχνην ἀνευρεῖν ὁ Τεισίασ ἢ ἄλλοσ ὅστισ δή ποτ’ ὢν τυγχάνει καὶ ὁπόθεν χαίρει ὀνομαζόμενοσ. ἀτάρ, ὦ ἑταῖρε, τούτῳ ἡμεῖσ πότερον λέγωμεν ἢ μὴ ‐ τὸ ποῖον;