Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 246:

ἄριστα λέγεισ· ἀλλ’ εἰπὲ καὶ τόδε ‐ ἐγὼ γάρ τοι διὰ τὸ ἐνθουσιαστικὸν οὐ πάνυ μέμνημαι ‐ εἰ ὡρισάμην ἔρωτα ἀρχόμενοσ τοῦ λόγου. νὴ Δία ἀμηχάνωσ γε ὡσ σφόδρα. φεῦ, ὅσῳ λέγεισ τεχνικωτέρασ Νύμφασ τὰσ Ἀχελῴου καὶ Πᾶνα τὸν Ἑρμοῦ Λυσίου τοῦ Κεφάλου πρὸσ λόγουσ εἶναι. ἢ οὐδὲν λέγω, ἀλλὰ καὶ ὁ Λυσίασ ἀρχόμενοσ τοῦ ἐρωτικοῦ ἠνάγκασεν ἡμᾶσ ὑπολαβεῖν τὸν ἔρωτα ἕν τι τῶν ὄντων ὃ αὐτὸσ ἐβουλήθη, καὶ πρὸσ τοῦτο ἤδη συνταξάμενοσ πάντα τὸν ὕστερον λόγον διεπεράνατο;